< Klagelieder 3 >

1 Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
Ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan pinaagi sa barahan sa iyang kapungot.
2 Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
Iyang gitultolan ako ug gipalakat ako sa kangitngitan, ug wala sa kahayag.
3 An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
Sa pagkatinuod batok kanako iyang gipaatubang ang iyang kamot sa nakadaghan sa tibook nga adlaw.
4 Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
Ang akong unod ug ang akong panit yang gihimo nga tigulang; iyang gidugmok ang akong mga bukog.
5 Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
Siya nagtukod batok kanako, ug gilibutan ako sa kapaitan ug kasakitan.
6 versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
Gipapuyo niya ako sa mangiub nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay.
7 Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
Ako gialad niya, aron dili ako makagula; iyang gipabug-at ang akong talikala.
8 Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
Oo, sa pagtiyabaw nako, ug sa pagtawag sa panabang, iyang gipugngan ang akong pag-ampo.
9 versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
Gialad niya sa mga bato nga sinapsapan ang akong mga alagianan; iyang gibaliko ang akong mga dalan.
10 Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
Alang kanako siya sama sa usa ka oso nga nagabanhig, ingon sa usa ka leon sa tago nga mga dapit.
11 Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
Iyang gipatipas ang akong mga alagianan, ug gikuniskunis niya ako; iyang gibuhat ako nga biniyaan.
12 dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
Iyang gibusog ang iyang pana, ug iyang gipahaluna ako ingon sa usa ka ilig-onon alang sa pana.
13 Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
Ang mga udyong sa iyang baslayan gipalagbas sa akong mga amimislon.
14 Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
Ako nahimong kataw-anan sa tibook ko nga katawohan, ug ilang alawiton sa tibook nga adlaw.
15 Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
Gitugob niya ako sa kapaitan, gihubog niya ako sa panyawan.
16 zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
Gidugmok usab niya ang akong mga ngipon sa mga magagmayng bato; gitabonan niya ako sa mga abo.
17 Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
Ug imong gihinginlan ang akong kalag ngadto sa halayo gikan sa kalinaw; ako nalimot na sa kauswagan.
18 und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
Ug ako miingon: Ang akong kusog nawagtang na, ug ang akong paglaum nahanaw gikan kang Jehova.
19 Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
Hinumduman mo ang akong kasakitan ug ang akong pagkaalaut, ang panyawan ug ang apdo.
20 Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
Ang akong kalag nagahandum gihapon kanila, ug gipaubos sa sulod nako.
21 Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
Nahinumdum ako niini sa akong panumduman; busa ako may paglaum.
22 Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
Tungod sa mga mahigugmaongkalolot ni Jehova kita wala mangalaglag, kay ang iyang mga kalooy walay paghubas.
23 Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
Sila ginabag-o sa matag-buntag; daku ang imong pagkamatinumanon.
24 mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
Si Jehova mao ang akong panulondon, nagaingon ang akong kalag; busa anaa kaniya ang akong paglaum.
25 Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
Si Jehova maayo alang kanila nga nagapaabut kaniya, alang sa kalag nga nagapangita kaniya.
26 Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
Maayo nga ang tawo magalaum ug magapaabut sa kahilum sa kaluwasan ni Jehova.
27 Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
Maayo alang sa tawo nga pas-anon niya ang yugo sa iyang pagkabatan-on.
28 Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
Palingkora siya nga mag-inusara ug pahiluma, tungod kay kini iyang gipapas-an kaniya.
29 Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
Ipabutang ang iyang baba sa abug, kong sa ingon niana aduna pay mapaabut.
30 Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
Ipataon niya ang iyang aping kaniya nga nagasagpa; aron siya mapuno gayud sa pagsudya.
31 Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
Kay ang Ginoo dili mosalikway sa walay katapusan.
32 Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
Kay bisan siya nagpaguol, apan siya malooy sumala sa gidaghanon sa iyang mga mahigugmaong-kalolot.
33 Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
Kay siya dili magasakit nga sa kinabubut-on, ni magapasubo sa mga anak sa tawo.
34 damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
Ang pagdugmok sa ilalum sa iyang mga tiil sa tanan nga mga binilanggo sa yuta,
35 daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
Ang pagtungina sa katungod sa usa ka tawo sa atubangan sa nawong sa Labing Hataas,
36 Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
Ang pagbalit-ad sa usa ka tawo sa iyang katungod, dili uyonan ni Jehova.
37 Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
Kinsa kadtong nagaingon, ug nahanabo man, sa diha nga wala magsugo ang Ginoo?
38 Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
Gikan sa baba sa Labing Hataas dili ba mogula ang dautan ug maayo?
39 Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
Ngano man nga nagamahay ang usa ka buhi nga tawo, ang usa ka tawo tungod sa silot sa iyang mga sala?
40 Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
Susihon ta ug sulayan ta ang atong mga dalan, ug mamalik kita ngadto kang Jehova.
41 Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
Bayawon ta ang atong kasingkasing uban ang atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan.
42 "Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
Kita nakalapas ug nakasukol: wala ka magpasaylo.
43 Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
Nagatabon ka uban sa kasuko, ug nagalutos kanamo: nagapamatay ka, wala ka malooy.
44 Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
Nagatabon ka sa imong kaugalingon sa usa ka panganod, aron walay pag-ampo nga makalahos kanimo.
45 Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
Gihimo mo kami nga sama sa nalug ug sagbut sa taliwala sa mga katawohan.
46 Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
Ang tanan namong mga kaaway nagpabuka pagdaku sa ilang mga baba batok kanamo.
47 Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
Ang kahadlok ug ang gahong mingdangat kanamo, ang kalumpagan ug ang pagkalaglag.
48 Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
Ang akong mata nagapadaligdig ug mga sapa sa tubig, tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawohan.
49 Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
Nagapaagay sa luha ang akong mata, ug walay paghunong, walay pagpahulay,
50 bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
Hangtud si Jehova motan-aw ug mosud-ong gikan sa langit.
51 Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
Ang akong mata nakapasubo sa akong kalag, tungod sa tanang mga anak nga babaye sa akong ciudad.
52 Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
Gigukod ako nila sa hilabihan ingon sa usa ka langgam, sila nga mga kaaway ko sa walay hinungdan.
53 Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
Gibugto nila ang akong kinabuhi sulod sa bilanggoan, ug gisalibay ako ug bato.
54 Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
Ang mga tubig mibanlas ibabaw sa akong ulo; unya miingon ako: Namatay na ako.
55 Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
Ako nagsangpit sa imong ngalan, Oh Jehova, gikan sa kinahiladman nga bilanggoan.
56 Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
Gipatalinghugan mo ang akong tingog: ayaw pagtagoa ang imong igdulungog sa akong pagpangginhawa, sa akong pagtu-aw.
57 Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
Ikaw nagapaduol kanako sa adlaw nga ako nagsangpit kanimo; ikaw nag-ingon: Ayaw kahadlok.
58 Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
Oh Ginoo, naglaban ka sa mga katungod sa akong kalag; gitubos mo ang akong kinabuhi.
59 Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
Oh Jehova, nakakita ka sa akong sayup; hukman mo ang akong katungod.
60 All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
Nakita mo ang tanan nilang mga pagpanimalus ug ang tanan nilang mga lalang batok kanako.
61 Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
Nadungog mo ang ilang pagsudya, Oh Jehova, ug ang tana nilang mga lalang batok kanako,
62 die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
Ang mga ngabil niadtong mingtindog batok kanako, ug ang ilang lalang batok kanako sa tibook nga adlaw.
63 Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
Sud-onga ang ilang paglingkod, ug ang ilang pagtindog; ako mao ang ilang alawiton.
64 Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
Magahatag ka kanila ug usa ka balus, Oh Jehova, sumala sa buhat sa ilang mga kamot.
65 Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
Magahatag ka kanila ug katig-a sa kasingkasing, ang imong tunglo kanila.
66 Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.
Magalutos ka kanila sa kasuko, ug laglagon mo sila gikan sa ubos sa mga langit ni Jehova.

< Klagelieder 3 >