Klagelieder 5

1 Gedenke, Herr, was uns geschehen! Blick her! Sieh unsere Schmach!

Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

2 Fremden ist unser Erbteil zugefallen und unsere Häuser Ausländern.

Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

3 Wir wurden wie die Waisen vaterlos und unsere Mütter wie die Witwen.

Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

4 Wir trinken unser eigen Wasser nur um Geld, bekommen unser eigen Holz nur um Bezahlung.

Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

5 Auf unsern Nacken lastet ein gewaltig Joch, und sind wir matt, gönnt man uns keine Ruhe.

Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

6 Ägypten reichten wir die Hand, um satt zu werden, Assur.

I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

7 Gesündigt haben unsere Väter; doch sie sind nicht mehr. Wir tragen ihr Verschulden.

Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

8 Jetzt herrschen Sklaven über uns, und ihrer Hand entreißt uns keiner.

Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

9 Wir holen in der Wüste unser Brot mit Einsatz unsres Lebens vor dem Schwerte.

E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

10 Uns sind gedünstet wie im Ofen die Glieder von den Hungersgluten.

Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

11 In Sion haben sie die Ehefraun geschändet und Jungfrauen in Judas Städten.

Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

12 Gehenkt durch ihre Hand die Fürsten, der Greise Ansehen für nichts geachtet.

Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

13 Die jungen Männer schleppten Lasten, und Knaben wankten unter Holzbündeln.

Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

14 Verschwunden sind die Greise aus dem Tore und Jünglinge aus ihrer Schule.

Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

15 Geschwunden ist die Freude unsres Herzens, in Klage unser Reigen umgewandelt.

Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

16 Die Krone ist vom Haupte uns gefallen. Weh uns, daß wir gesündigt haben!

Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

17 Deshalb ward unser Herz so krank, deshalb so trübe unser Auge

Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

18 des wüsten Sionsberges wegen, auf dem sich Füchse tummeln.

për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

19 Du bist, o Herr, in Ewigkeit; Dein Thron steht von Geschlechte zu Geschlecht.

Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

20 Warum willst Du uns immerdar vergessen, uns lebenslang verlassen?

Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

21 Bekehr uns, Herr, zu Dir! Wir kehren um. Erneure unsere Tage wie vor alters!

Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

22 Denn wolltest Du uns ganz verwerfen, dann gingest Du in Deinem Zorne gegen uns zu weit.

Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?