< Psalm 102 >

1 Gebet für einen Elenden, wenn er verzagt vor dem Herrn seine Klage ausschüttet. Herr! Höre mein Gebet, und laß mein Rufen zu Dir kommen!
Koute lapriyè mwen, O SENYÈ! Epi kite kri sekou mwen rive bò kote Ou.
2 Verbirg Dein Antlitz nicht vor mir! Neig her zu mir Dein Ohr an meinem Trübsalstage! Erhöre schnell mich, wenn ich rufe!
Pa kache figi Ou sou mwen nan jou gwo twoub mwen an; Panche zòrèy Ou bò kote m. Nan jou ke m rele Ou a, reponn mwen vit.
3 Denn meine Tage schwinden hin wie Rauch; dem Feuer gleich ist mein Gebein verbrannt.
Paske jou m yo te manje nèt nan lafimen, e zo m te chofe tankou yon chemine.
4 Mein Herz ist dürr, versengt wie Gras; mein täglich Brot vergesse ich zu essen.
Kè m fin frape tankou zèb. Li fennen nèt. Anverite, mwen bliye manje pen mwen.
5 Vor meinem lauten Seufzen klebt mein Gebein im Leib zusammen.
Akoz gwo bri kri mwen yo, zo m yo kole sou chè m.
6 Dem Pelikan der Wüste gleiche ich, und Eulen in Ruinen bin ich gleich geworden.
Mwen sanble ak yon grangozye nan dezè. Mwen tankou yon frize nan gran savann.
7 Beim Wachen bin ich wie ein Vöglein, das einsam auf dem Dache weilt.
Mwen kouche zye tou louvri. Mwen tankou yon zwazo izole sou twati kay la.
8 Mich höhnen täglich meine Feinde, und die mich reizen, nehmen mich zum Fluchen.
Lènmi m yo repwoche m tout lajounen. (Sila) ki moke m yo sèvi ak non mwen kon madichon.
9 Denn Asche esse ich wie Brot und mische meinen Trank mit Tränen
Paske mwen te manje sann kon pen e mele bwason m ak dlo zye m,
10 vor Deinem Zorne, Deinem Grimm, wenn Du mich aufhebst und zu Boden wirfst.
akoz endiyasyon avèk kòlè Ou. Ou te leve m wo e te jete m lwen.
11 Dem langen Schatten gleichen meine Tage; wie Gras verdorre ich.
Jou m yo tankou yon lonbraj ki vin long. Mwen vin fennen tankou zèb.
12 Doch Du, Herr, thronest ewiglich; Dein Name dauert für und für.
Men Ou menm, O SENYÈ, Ou dire jis pou tout tan E non Ou jis a tout jenerasyon yo.
13 Du solltest Dich erheben, Dich Sions wieder zu erbarmen. Ihm Gnade zu erweisen, ist es Zeit; denn die bestimmte Frist ist da.
Ou va leve pou fè pitye sou Sion, paske se lè pou fè li gras. Lè apwente a fin rive l.
14 So gerne haben Deine Knechte seine Steine und hängen selbst an seinem Schutt in Liebe.
Anverite, sèvitè Ou yo twouve plezi nan wòch li yo. Yo plen tristès akoz pousyè li.
15 Die Heiden fürchten dann des Herrn Namen und alle Könige der Erde Deine Herrlichkeit. -
Pou sa, nasyon yo va krent non SENYÈ a, e tout wa latè yo va krent glwa Ou.
16 Erbaut dem Herrn von neuem Sion und zeigt er sich in seinem Herrschertum,
Paske se SENYÈ a ki te ranfòse Sion. Li te parèt nan glwa Li.
17 und achtet auf der Nackten Flehen, verschmäht er nimmer ihr Gebet,
Li te prete atansyon a lapriyè malere yo, e pa t meprize priyè yo.
18 dann schreibe man dies für die Nachwelt auf, damit ein neugeschaffen Volk den Herrn lobpreise!
Sa va ekri pou jenerasyon k ap vini an. Pou yon pèp ki poko kreye kapab bay lwanj a SENYÈ a.
19 Von seiner heiligen Höhe schaue er herab; der Herr vom Himmel auf die Erde blicke,
Li te gade anba soti nan wotè sen Li an. Soti nan syèl la, SENYÈ a te veye sou latè,
20 um der Gefangenen Gestöhn zu hören, des Todes Kinder zu befreien!
pou tande vwa plenyen a prizonye a, pou mete an libète (sila) ki te kondane a lanmò yo,
21 Dann künden sie des Herren Ruhm in Sion und zu Jerusalem sein Lob,
Pou lezòm ta kab pale sou non SENYÈ a nan Sion, e bay lwanj Li nan Jérusalem,
22 wenn sich die Völker allzumal versammeln und Königreiche, um dem Herrn zu dienen. -
pandan pèp yo rasanble ansanm ak wayòm yo, pou sèvi SENYÈ a.
23 Ermattet bin ich auf dem Weg; verkürzt sind meine Tage.
Li fin febli fòs mwen nan chemen an. Li rakousi nonb de jou mwen yo.
24 Drum flehe ich: "Mein Gott! Nimm mich nicht weg in meiner Tage Hälfte! Du, dessen Jahre Ewigkeiten währen."
Mwen te di: “O Bondye mwen an, pa rache m nan mitan jou mwen yo. Ane pa Ou yo dire pandan tout jenerasyon yo.
25 Die Erde, die Du einst gegründet, der Himmel, Deiner Hände Werk,
Depi tan ansyen yo, Ou te fonde latè, e syèl yo se zèv lamen Ou yo.
26 sie schwinden hin, Du aber bleibst. Sie all veralten wie ein Kleid; Du wechselst sie wie ein Gewand. Und wechseln sie,
Malgre yo peri, Ou menm va rete toujou. Wi, tout bagay nan yo va vin epwize tankou yon vètman. Tankou rad, Ou va chanje yo, e yo va chanje.
27 so bleibst Du doch derselbe, und Deine Jahre enden nicht.
Men Ou menm, se menm jan an Ou ye. Ane pa Ou yo p ap janm fini.
28 So mögen auch die Kinder Deiner Knechte bleiben, ihr Stamm, solang Du selber bist!
Pitit a sèvitè Ou yo va kontinye, e desandan pa yo va etabli devan Ou.”

< Psalm 102 >