2 Samuel 22
1 David richtete an Jahwe die Worte dieses Lieds zu der Zeit, als Jahwe ihn aus der Hand aller seiner Feinde und aus der Hand Sauls errettet hatte.
Davidi i drejtoi Zotit fjalët e këtij kantiku ditën që Zoti e çliroi nga duart e të gjithë armiqve të tij dhe nga dora e Saulit. Ai tha:
2 Er sprach: Jahwe ist mein Fels in meiner Drangsal und der mir Rettung schafft.
“Zoti është fortesa ime, kalaja ime dhe çlirimtari im,
3 Mein Gott ist mein Hort, bei dem ich Zuflucht suche, mein Schild und mein Heilshorn, meine Burg und meine Zuflucht, mein Befreier, der du von Gewaltthat mich befreist.
Perëndia im, shkëmbi në të cilin strehohem, mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim, strehimi im i lartë, streha ime. O shpëtimtari im, ti më shpëton nga dhuna!
4 Den Preiswürdigen rufe ich, Jahwe, so werde ich von meinen Feinden befreit.
Unë i kërkoj ndihmë Zotit që meriton të lavdërohet, dhe kështu më shpëtoi nga duart e armiqve të mi.
5 Denn umringt hatten mich Wasserwogen, tückische Bäche schreckten mich;
Valët e vdekjes më kishin rrethuar dhe përrenjtë e shkatërrimit më kishin tmerruar.
Dhimbjet e Sheolit më kishin zënë dhe lakun e vdekjes e kisha para syve. (Sheol h7585)
7 Da mir angst ward, rief ich Jahwe an und zu meinem Gotte schrie ich: Er erhörte aus seinem Palaste meine Stimme und mein Geschrei drang zu seinen Ohren.
Në ankthin tim i kërkova ndihmë Zotit dhe i klitha Perëndisë tim. Ai e dëgjoi zërin tim nga tempulli ku ndodhej dhe klithma ime arriti në veshët e tij.
8 Er blickte her - da wankte die Erde; des Himmels Grundfesten erbebten und schwankten hin und her, weil er ergrimmt war.
Atëherë toka u trondit dhe u drodh, themelet e qiejve u lëkundën dhe u shkundën, sepse ai ishte tërë zemërim.
9 Rauch stieg auf in seiner Nase, und Feuer fraß aus seinem Munde, glühende Kohlen brannten von ihm aus.
Një tym ngjitej nga fejzat e hundës së tij dhe një zjarr përvëlues i dilte nga goja; prej tij dilnin thëngjij.
10 Er neigte den Himmel und ließ sich herab, während Dunkel unter seinen Füßen war.
Ai i uli qiejtë dhe zbriti me një mjegull të dendur poshtë këmbëve të tij.
11 Er bestieg einen Kerub und flog dahin und schwebte einher auf den Fittigen des Windes.
Ai rrinte kaluar mbi një kerubin, fluturonte dhe dukej mbi flatrat e erës.
12 Er umgab sich mit Finsternis als einer Hütte, mit Wasserdunkel, dichte Wolken.
Si shatorre rreth vetes kishte vënë terrin, errësirën e ujërave dhe retë e dendura të qiellit.
13 Vom Glanze vor ihm brachen hervor Hagel und Feuerkohlen;
Nga shkëlqimi që i priste dilnin thëngjij.
14 es donnerte vom Himmel Jahwe und der Höchste ließ seine Stimme erschallen.
Zoti gjëmoi në qiejt dhe Më i Larti bëri të dëgjohet zëri i tij.
15 Er schleuderte Pfeile und zerstreute sie, blitzte Blitze und scheuchte sie.
Hodhi shigjeta dhe shpërndau armiqtë, hodhi shigjetat e tij dhe i shpërndau.
16 Da wurden sichtbar die Betten des Meeres, bloßgelegt die Grundfesten des Erdkreises vor dem Schelten Jahwes, vor dem Schnauben des Odems seiner Nase.
Atëherë doli shtrati i detit dhe themelet e botës u zbuluan, me qortimin e Zotit, me erën që shfrynë, fejzat e hundës së tij.
17 Er langte herab aus der Höhe, ergriff mich, zog mich aus großen Wassern.
Ai nga lart shtriu dorën dhe më kapi, më nxori nga ujërat e mëdha.
18 Er entriß mich meinem starken Feinde, meinen Hassern, weil sie mir zu mächtig waren.
Më çliroi nga armiku im i fuqishëm dhe nga ata që më urrenin, sepse ishin më të fortë se unë
19 Sie überfielen mich an meinem Unglückstage, aber Jahwe ward meine Stütze.
Ata ishin ngritur kundër meje ditën e mjerimit tim, por Zoti qe përkrahësi im,
20 Er führte mich heraus in freien Raum, riß mich heraus, weil er Wohlgefallen an mir hatte.
ai më çoi larg tyre; ai më shpëtoi sepse i pëlqej.
21 Jahwe erweist mir nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände vergilt er mir.
Zoti më ka shpërblyer simbas së drejtës sime dhe më ka dhënë simbas pastërtisë së duarve të mia,
22 Denn ich hielt inne die Wege Jahwes und frevelte nicht gegen meinen Gott.
sepse kam ndjekur rrugët e Zotit dhe nuk jam larguar pabesisht nga Perëndia im.
23 Denn alle seine Rechte sind mir gegenwärtig, und seine Satzungen schob ich nicht beiseite.
Sepse kam mbajtur para vetes të gjitha ligjet e tij dhe nuk jam larguar nga statutet e tij.
24 Ich war redlich gegen ihn und hütete mich vor meiner Verschuldung:
Kam qenë i ndershëm me të dhe i jam ruajtur paudhësisë.
25 Da vergalt mir Jahwe nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände vor seinen Augen.
Prandaj Zoti më ka dhënë simbas së drejtës sime, simbas pastërtisë sime përpara syve të tij.
26 Gegen die Liebreichen zeigst du dich liebreich, gegen die Redlichen zeigst du dich redlich.
Ti tregohesh i mëshirshëm me njeriun e përshpirtshëm dhe i drejtë me njeriun e drejtë;
27 gegen den Lauteren zeigst du dich lauter und gegen den Verkehrten zeigst du dich verdreht.
ti tregohesh i pastër me njeriun e pastër dhe dinak me njeriun e çoroditur.
28 Und du schaffst Hilfe gedrücktem Volke, aber die Augen aller Hoffärtigen erniedrigst du.
Ti shpëton njerëzit e hidhëruar, por shikimi yt ndalet mbi kryelartët për t’i ulur.
29 Denn du bist mein Leuchte, Jahwe, und Jahwe erhellt meine Finsternis.
Po, ti je drita ime, o Zot; Zoti ndriçon terrin tim.
30 Denn durch dich zerbreche ich Mauern, mit meinem Gotte springe ich über Wälle.
Me ty mund të sulmoj një grup, me Perëndinë tim mund të kapërcej një mur.
31 Gottes Weg ist vollkommen! Das Wort Jahwes ist durchläutert: ein Schild ist er allen, die bei ihm Zuflucht suchen.
Rruga e Zotit është e përsosur; fjala e Zotit është purifikuar me zjarrin. Ai është mburoja e të gjithë atyre që kanë shpresë tek ai.
32 Denn wer ist Gott außer Jahwe, und wer ein Hort außer unserem Gott?
Në fakt kush është Perëndi përveç Zotit? Dhe kush është Kalaja përveç Perëndisë tonë?
33 Dem Gott, der mich mit Stärke gürtet und meinen Weg eben macht;
Zoti është kalaja ime e fuqishme, ai e bën të përsosur rrugën time.
34 der meine Füße den Hindinnen gleich macht und mich auf Höhen stellt;
Ai i bën këmbët e mia si ato të drerit dhe më bën të mbahem mirë në vendet e mia të larta.
35 der meine Hände streiten lehrt, daß meine Arme den ehernen Bogen spannen.
Ai i mëson duart e mia për betejë dhe krahët e mia mund të tendosin një hark prej bronzi.
36 Und du gabst mir den Schild deines Heils und deine Herablassung machte mich groß.
Ti më ke dhënë edhe mburojën e shpëtimit tënd dhe mirësia jote më ka bërë të madh.
37 Du machtest weiten Raum für meinen Schritt, und meine Knöchel wanken nicht.
Ti i ke zgjedhur hapat e mia dhe këmbët e mia nuk kanë ngurruar në këtë rast.
38 Ich verfolgte meine Feinde und holte sie ein und kehrte nicht um, bis ich sie vernichtet;
Unë i kam ndjekur armiqtë e mi dhe i kam shkatërruar, nuk jam kthyer prapa para se t’i shfarosja.
39 ich vernichtete und zerschmetterte sie, daß sie nicht mehr aufstanden und hinsanken unter meine Füße.
I kam shkatërruar dhe shtypur, dhe ata nuk kanë mundur më të ngrihen kundër meje; ata kanë rënë nën këmbët e mia.
40 Du gürtetest mich mit Stärke zum Streit, beugtest meine Widersacher unter mich.
Ti më ke dhënë forcë në betejë, dhe bëre që të më përulen ata që ngriheshin kundër meje;
41 Du ließest mein Feinde vor mir fliehen; meine Hasser - die rottete ich aus!
bëre që të më kthenin kurrizin armiqtë e mi përpara meje, dhe unë zhduka ata që më urrenin.
42 Sie schrieen - aber da war kein Helfer, zu Jahwe - aber er antwortete ihnen nicht.
Ata shikuan, por nuk pati njeri që t’i shpëtonte; i klithën Zotit, por ai nuk iu përgjigj atyre.
43 Und ich zermalmte sie wie Staub auf dem Boden, wie Gassenkot zertrat ich sie, goß ich sie aus.
Unë i thërmova si pluhuri i tokës, i copëtova dhe i shkela si balta e rrugëve.
44 Du errettetest mich aus Völkerfehden, setzest mich zum Haupte der Heiden: Leute, die ich nicht kannte, wurden mir unterthan.
Ti më ke çliruar nga mosmarrëveshjet e popullit tim, më ke ruajtur si udhëheqës i kombeve; një popull që nuk e njihja më ka shërbyer.
45 Aufs Hörensagen gehorchen sie mir, die Söhne der Fremde schmeicheln mir.
Bijtë e të huajve më nënshtrohen mua; sa më dëgjojnë, më binden.
46 Die Söhne der Fremde schmachten dahin und zittern hervor aus ihren Schlössern.
Bijtë e të huajve kanë humbur guximin, kanë dalë duke u dridhur nga fortesat e tyre.
47 Es lebt Jahwe und gepriesen ist mein Hort, und hoch erhaben der Gott, der Fels meines Heils;
Rroftë Zoti! Qoftë e bekuar Fortesa ime! U lartësoftë në qiell Perëndia, Fortesa e shpëtimit tim!
48 der Gott, der mir Rache gab und die Völker unter mich that,
Éshtë Perëndia që hakmerret për mua, që më nënshtron popujt,
49 der mich herausnahm aus meinen Feinden, und über meine Widersacher erhöhtest du mich. Vor dem Manne voll Gewaltthaten errettetest du mich.
dhe më liron nga armiqtë e mi. Ti më larton mbi ata që ngrihen kundër meje dhe më çliron nga njeriu i furishëm.
50 Darum will ich dich preisen, Jahwe, unter den Heiden und deinem Namen singen,
Prandaj, o Zot, do të të kremtoj midis kombeve dhe do të këndojë lavdinë e emrit tënd.
51 der seinem Könige großes Heil verleiht und seinem Gesalbten Huld erweist, David und seinem Samen bis in Ewigkeit!
Lirime të mëdha i siguron mbretit të tij, sillet dashamirës me të vajosurin, me Davidin dhe me pasardhësit e tij përjetë”.
