Lukas 16
1 Er sagte aber auch zu den Jüngern: es war ein reicher Mann, der hatte einen Verwalter, und der wurde ihm angezeigt, daß er ihm sein Vermögen verschleudere.
അപരഞ്ച യീശുഃ ശിഷ്യേഭ്യോന്യാമേകാം കഥാം കഥയാമാസ കസ്യചിദ് ധനവതോ മനുഷ്യസ്യ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശേ സമ്പത്തേരപവ്യയേഽപവാദിതേ സതി
2 Und er rief ihn und sagte zu ihm: wie muß ich das von dir hören? gib Rechenschaft von deiner Verwaltung, denn du kannst nicht länger verwalten.
തസ്യ പ്രഭുസ്തമ് ആഹൂയ ജഗാദ, ത്വയി യാമിമാം കഥാം ശൃണോമി സാ കീദൃശീ? ത്വം ഗൃഹകാര്യ്യാധീശകർമ്മണോ ഗണനാം ദർശയ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശപദേ ത്വം ന സ്ഥാസ്യസി|
3 Der Verwalter aber sprach bei sich selbst: was soll ich machen, da mein Herr mir die Verwaltung entzieht? Graben vermag ich nicht, zu betteln schäme ich mich.
തദാ സ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശോ മനസാ ചിന്തയാമാസ, പ്രഭു ര്യദി മാം ഗൃഹകാര്യ്യാധീശപദാദ് ഭ്രംശയതി തർഹി കിം കരിഷ്യേഽഹം? മൃദം ഖനിതും മമ ശക്തി ർനാസ്തി ഭിക്ഷിതുഞ്ച ലജ്ജിഷ്യേഽഹം|
4 Ich weiß, was ich thue, damit sie mich in ihre Häuser aufnehmen, wenn ich der Verwaltung enthoben bin.
അതഏവ മയി ഗൃഹകാര്യ്യാധീശപദാത് ച്യുതേ സതി യഥാ ലോകാ മഹ്യമ് ആശ്രയം ദാസ്യന്തി തദർഥം യത്കർമ്മ മയാ കരണീയം തൻ നിർണീയതേ|
5 Und er rief die Schuldner seines Herrn alle einzeln zu sich und sagte zum ersten: wie viel schuldest du meinem Herrn?
പശ്ചാത് സ സ്വപ്രഭോരേകൈകമ് അധമർണമ് ആഹൂയ പ്രഥമം പപ്രച്ഛ, ത്വത്തോ മേ പ്രഭുണാ കതി പ്രാപ്യമ്?
6 der aber sagte: hundert Bat Oel. Er aber sagte zu ihm: nimm dein Buch, setze dich und schreibe sofort fünfzig.
തതഃ സ ഉവാച, ഏകശതാഢകതൈലാനി; തദാ ഗൃഹകാര്യ്യാധീശഃ പ്രോവാച, തവ പത്രമാനീയ ശീഘ്രമുപവിശ്യ തത്ര പഞ്ചാശതം ലിഖ|
7 Darauf sagte er zu einem andern: du aber, wie viel bist du schuldig? der aber sagte: hundert Kor Weizen. Er sagte zu ihm: nimm dein Buch und schreibe achtzig.
പശ്ചാദന്യമേകം പപ്രച്ഛ, ത്വത്തോ മേ പ്രഭുണാ കതി പ്രാപ്യമ്? തതഃ സോവാദീദ് ഏകശതാഢകഗോധൂമാഃ; തദാ സ കഥയാമാസ, തവ പത്രമാനീയ അശീതിം ലിഖ|
8 Und es lobte der Herr den ungerechten Verwalter, daß er klug gethan, denn die Söhne dieser Welt sind klüger, als die Söhne des Lichts gegenüber ihrem Geschlechte. (aiōn g165)
തേനൈവ പ്രഭുസ്തമയഥാർഥകൃതമ് അധീശം തദ്ബുദ്ധിനൈപുണ്യാത് പ്രശശംസ; ഇത്ഥം ദീപ്തിരൂപസന്താനേഭ്യ ഏതത്സംസാരസ്യ സന്താനാ വർത്തമാനകാലേഽധികബുദ്ധിമന്തോ ഭവന്തി| (aiōn g165)
9 Und ich sage euch: machet euch Freunde mit dem Mamon der Ungerechtigkeit, daß, wenn er ausgeht, sie euch in die ewigen Hütten aufnehmen. (aiōnios g166)
അതോ വദാമി യൂയമപ്യയഥാർഥേന ധനേന മിത്രാണി ലഭധ്വം തതോ യുഷ്മാസു പദഭ്രഷ്ടേഷ്വപി താനി ചിരകാലമ് ആശ്രയം ദാസ്യന്തി| (aiōnios g166)
10 Der im Kleinsten treu ist, ist auch im Großen treu, und der im Kleinsten ungerecht ist, ist auch im Großen ungerecht.
യഃ കശ്ചിത് ക്ഷുദ്രേ കാര്യ്യേ വിശ്വാസ്യോ ഭവതി സ മഹതി കാര്യ്യേപി വിശ്വാസ്യോ ഭവതി, കിന്തു യഃ കശ്ചിത് ക്ഷുദ്രേ കാര്യ്യേഽവിശ്വാസ്യോ ഭവതി സ മഹതി കാര്യ്യേപ്യവിശ്വാസ്യോ ഭവതി|
11 Wenn ihr nun mit dem ungerechten Mamon nicht treu waret, wer wird euch das Wahrhaftige anvertrauen?
അതഏവ അയഥാർഥേന ധനേന യദി യൂയമവിശ്വാസ്യാ ജാതാസ്തർഹി സത്യം ധനം യുഷ്മാകം കരേഷു കഃ സമർപയിഷ്യതി?
12 Und wenn ihr mit dem Fremden nicht treu wart, wer wird euch das Eurige geben?
യദി ച പരധനേന യൂയമ് അവിശ്വാസ്യാ ഭവഥ തർഹി യുഷ്മാകം സ്വകീയധനം യുഷ്മഭ്യം കോ ദാസ്യതി?
13 Kein Knecht kann zwei Herren dienen; entweder wird er den einen hassen und den andern lieben, oder er wird dem ersten anhängen, und den andern verachten. Ihr könnet nicht Gott dienen und dem Mamon.
കോപി ദാസ ഉഭൗ പ്രഭൂ സേവിതും ന ശക്നോതി, യത ഏകസ്മിൻ പ്രീയമാണോഽന്യസ്മിന്നപ്രീയതേ യദ്വാ ഏകം ജനം സമാദൃത്യ തദന്യം തുച്ഛീകരോതി തദ്വദ് യൂയമപി ധനേശ്വരൗ സേവിതും ന ശക്നുഥ|
14 Dieses alles aber hörten die Pharisäer, die auf das Geld aus waren, und rümpften die Nase über ihn.
തദൈതാഃ സർവ്വാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ ലോഭിഫിരൂശിനസ്തമുപജഹസുഃ|
15 Und er sagte zu ihnen: ihr seid es, die sich selbst gerecht machen vor den Menschen, Gott aber erkennt eure Herzen; denn das Hochhinaus bei den Menschen ist ein Gräuel vor Gott.
തതഃ സ ഉവാച, യൂയം മനുഷ്യാണാം നികടേ സ്വാൻ നിർദോഷാൻ ദർശയഥ കിന്തു യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനീശ്വരോ ജാനാതി, യത് മനുഷ്യാണാമ് അതി പ്രശംസ്യം തദ് ഈശ്വരസ്യ ഘൃണ്യം|
16 Das Gesetz und die Propheten gehen bis Johannes; von da an wird die frohe Botschaft vom Reich Gottes verkündet und Jedermann drängt sich dazu.
യോഹന ആഗമനപര്യ്യനതം യുഷ്മാകം സമീപേ വ്യവസ്ഥാഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ലേഖനാനി ചാസൻ തതഃ പ്രഭൃതി ഈശ്വരരാജ്യസ്യ സുസംവാദഃ പ്രചരതി, ഏകൈകോ ലോകസ്തന്മധ്യം യത്നേന പ്രവിശതി ച|
17 Es ist aber leichter, daß der Himmel und die Erde vergehe, als daß ein Häkchen vom Gesetze falle.
വരം നഭസഃ പൃഥിവ്യാശ്ച ലോപോ ഭവിഷ്യതി തഥാപി വ്യവസ്ഥായാ ഏകബിന്ദോരപി ലോപോ ന ഭവിഷ്യതി|
18 Wer da seine Frau entläßt und heiratet eine andere, der bricht die Ehe, und wer eine von einem Manne entlassene nimmt, bricht die Ehe.
യഃ കശ്ചിത് സ്വീയാം ഭാര്യ്യാം വിഹായ സ്ത്രിയമന്യാം വിവഹതി സ പരദാരാൻ ഗച്ഛതി, യശ്ച താ ത്യക്താം നാരീം വിവഹതി സോപി പരദാരാന ഗച്ഛതി|
19 Es war aber ein reicher Mann, der kleidete sich in Purpur und Byssus, und genoß sein Leben alle Tage flott.
ഏകോ ധനീ മനുഷ്യഃ ശുക്ലാനി സൂക്ഷ്മാണി വസ്ത്രാണി പര്യ്യദധാത് പ്രതിദിനം പരിതോഷരൂപേണാഭുംക്താപിവച്ച|
20 Ein Armer aber Namens Lazarus lag vor seiner Thür mit Geschwüren behaftet,
സർവ്വാങ്ഗേ ക്ഷതയുക്ത ഇലിയാസരനാമാ കശ്ചിദ് ദരിദ്രസ്തസ്യ ധനവതോ ഭോജനപാത്രാത് പതിതമ് ഉച്ഛിഷ്ടം ഭോക്തും വാഞ്ഛൻ തസ്യ ദ്വാരേ പതിത്വാതിഷ്ഠത്;
21 und hätte sich gerne gesättigt am Abfall vom Tisch des Reichen; selbst die Hunde kamen herbei und leckten seine Geschwüre.
അഥ ശ്വാന ആഗത്യ തസ്യ ക്ഷതാന്യലിഹൻ|
22 Es geschah aber, daß der Arme starb und von den Engeln getragen ward in Abrahams Schoß; es starb aber auch der Reiche und wurde begraben.
കിയത്കാലാത്പരം സ ദരിദ്രഃ പ്രാണാൻ ജഹൗ; തതഃ സ്വർഗീയദൂതാസ്തം നീത്വാ ഇബ്രാഹീമഃ ക്രോഡ ഉപവേശയാമാസുഃ|
23 Und in der Hölle hob er seine Augen auf, da er Qualen litt, da sieht er Abraham von ferne und Lazarus in seinem Schoß. (Hadēs g86)
പശ്ചാത് സ ധനവാനപി മമാര, തം ശ്മശാനേ സ്ഥാപയാമാസുശ്ച; കിന്തു പരലോകേ സ വേദനാകുലഃ സൻ ഊർദ്ധ്വാം നിരീക്ഷ്യ ബഹുദൂരാദ് ഇബ്രാഹീമം തത്ക്രോഡ ഇലിയാസരഞ്ച വിലോക്യ രുവന്നുവാച; (Hadēs g86)
24 Und er rief: Vater Abraham, erbarme dich meiner, und schicke Lazarus, daß er die Spitze seines Fingers ins Wasser tauche, und mir die Zunge kühle, denn ich leide Pein in dieser Flamme.
ഹേ പിതർ ഇബ്രാഹീമ് അനുഗൃഹ്യ അങ്ഗുല്യഗ്രഭാഗം ജലേ മജ്ജയിത്വാ മമ ജിഹ്വാം ശീതലാം കർത്തുമ് ഇലിയാസരം പ്രേരയ, യതോ വഹ്നിശിഖാതോഹം വ്യഥിതോസ്മി|
25 Abraham aber sagte: Gedenke doch, daß du dein Gutes abbekommen hast in deinem Leben, und ebenso Lazarus das Böse; jetzt aber wird er hier getröstet, du aber leidest Pein.
തദാ ഇബ്രാഹീമ് ബഭാഷേ, ഹേ പുത്ര ത്വം ജീവൻ സമ്പദം പ്രാപ്തവാൻ ഇലിയാസരസ്തു വിപദം പ്രാപ്തവാൻ ഏതത് സ്മര, കിന്തു സമ്പ്രതി തസ്യ സുഖം തവ ച ദുഃഖം ഭവതി|
26 Und über alle dem steht zwischen uns und euch eine große Kluft fest, auf daß die von hier zu euch hinüber wollen, es nicht können, noch die von dort zu uns gelangen.
അപരമപി യുഷ്മാകമ് അസ്മാകഞ്ച സ്ഥാനയോ ർമധ്യേ മഹദ്വിച്ഛേദോഽസ്തി തത ഏതത്സ്ഥാനസ്യ ലോകാസ്തത് സ്ഥാനം യാതും യദ്വാ തത്സ്ഥാനസ്യ ലോകാ ഏതത് സ്ഥാനമായാതും ന ശക്നുവന്തി|
27 Er sagte aber: so bitte ich dich denn, Vater, daß du ihn in das Haus meines Vaters schickest,
തദാ സ ഉക്തവാൻ, ഹേ പിതസ്തർഹി ത്വാം നിവേദയാമി മമ പിതു ർഗേഹേ യേ മമ പഞ്ച ഭ്രാതരഃ സന്തി
28 denn ich habe fünf Brüder, auf daß er sie beschwöre, damit sie nicht auch kommen an diesen Ort der Qual.
തേ യഥൈതദ് യാതനാസ്ഥാനം നായാസ്യന്തി തഥാ മന്ത്രണാം ദാതും തേഷാം സമീപമ് ഇലിയാസരം പ്രേരയ|
29 Abraham aber sagte: sie haben Moses und die Propheten; sie mögen auf die hören.
തത ഇബ്രാഹീമ് ഉവാച, മൂസാഭവിഷ്യദ്വാദിനാഞ്ച പുസ്തകാനി തേഷാം നികടേ സന്തി തേ തദ്വചനാനി മന്യന്താം|
30 Er aber sagte: nein, Vater Abraham, sondern wenn einer von den Toten zu ihnen kommt, werden sie Buße thun.
തദാ സ നിവേദയാമാസ, ഹേ പിതർ ഇബ്രാഹീമ് ന തഥാ, കിന്തു യദി മൃതലോകാനാം കശ്ചിത് തേഷാം സമീപം യാതി തർഹി തേ മനാംസി വ്യാഘോടയിഷ്യന്തി|
31 Er sagte aber zu ihm: wenn sie auf Moses und die Propheten nicht hören, so werden sie auch nicht sich bewegen lassen, wenn einer von den Toten aufersteht.
തത ഇബ്രാഹീമ് ജഗാദ, തേ യദി മൂസാഭവിഷ്യദ്വാദിനാഞ്ച വചനാനി ന മന്യന്തേ തർഹി മൃതലോകാനാം കസ്മിംശ്ചിദ് ഉത്ഥിതേപി തേ തസ്യ മന്ത്രണാം ന മംസ്യന്തേ|
