1 Mose 11
1 Es hatte aber alle Welt einerlei Zunge und Sprache.
| و تمام جهان را یک زبان و یک لغت بود. | ۱ |
2 Da sie nun zogen gen Morgen, fanden sie ein ebenes Land im Lande Sinear, und wohnten daselbst.
| و واقع شد که چون از مشرق کوچ می‌کردند، همواری‌ای در زمین شنعار یافتند و درآنجا سکنی گرفتند. | ۲ |
3 Und sie sprachen untereinander: Wohlauf, laß uns Ziegel streichen und brennen! und nahmen Ziegel zu Stein und Erdharz zu Kalk
| و به یکدیگر گفتند: «بیایید، خشتها بسازیم و آنها را خوب بپزیم.» و ایشان راآجر به‌جای سنگ بود، و قیر به‌جای گچ. | ۳ |
4 und sprachen: Wohlauf, laßt uns eine Stadt und einen Turm bauen, des Spitze bis an den Himmel reiche, daß wir uns einen Namen machen! denn wir werden sonst zerstreut in alle Länder.
| وگفتند: «بیایید شهری برای خود بنا نهیم، و برجی را که سرش به آسمان برسد، تا نامی برای خویشتن پیدا کنیم، مبادا بر روی تمام زمین پراکنده شویم.» | ۴ |
5 Da fuhr der HERR hernieder, daß er sähe die Stadt und den Turm, die die Menschenkinder bauten.
| و خداوند نزول نمود تا شهر وبرجی را که بنی آدم بنا می‌کردند، ملاحظه نماید. | ۵ |
6 Und der HERR sprach: Siehe, es ist einerlei Volk und einerlei Sprache unter ihnen allen, und haben das angefangen zu tun; sie werden nicht ablassen von allem, was sie sich vorgenommen haben zu tun.
| و خداوند گفت: «همانا قوم یکی است و جمیع ایشان را یک زبان و این کار را شروع کرده‌اند، والان هیچ کاری که قصد آن بکنند، از ایشان ممتنع نخواهد شد. | ۶ |
7 Wohlauf, laßt uns herniederfahren und ihre Sprache daselbst verwirren, daß keiner des andern Sprache verstehe!
| اکنون نازل شویم و زبان ایشان رادر آنجا مشوش سازیم تا سخن یکدیگر رانفهمند.» | ۷ |
8 Also zerstreute sie der HERR von dort alle Länder, daß sie mußten aufhören die Stadt zu bauen.
| پس خداوند ایشان را از آنجا بر روی تمام زمین پراکنده ساخت و از بنای شهر بازماندند. | ۸ |
9 Daher heißt ihr Name Babel, daß der HERR daselbst verwirrt hatte aller Länder Sprache und sie zerstreut von dort in alle Länder.
| از آن سبب آنجا را بابل نامیدند، زیرا که در آنجا خداوند لغت تمامی اهل جهان رامشوش ساخت. و خداوند ایشان را از آنجا برروی تمام زمین پراکنده نمود. | ۹ |
10 Dies sind die Geschlechter Sems: Sem war hundert Jahre alt und zeugte Arphachsad, zwei Jahre nach der Sintflut,
| این است پیدایش سام. چون سام صد ساله بود، ارفکشاد را دو سال بعد از طوفان آورد. | ۱۰ |
11 und lebte darnach fünfhundert Jahre und zeugte Söhne und Töchter.
| وسام بعد از آوردن ارفکشاد، پانصد سال زندگانی کرد و پسران و دختران آورد. | ۱۱ |
12 Arphachsad war fünfunddreißig Jahre alt und zeugte Salah
| و ارفکشاد سی وپنج سال بزیست و شالح را آورد. | ۱۲ |
13 und lebte darnach vierhundertunddrei Jahre und zeugte Söhne und Töchter.
| و ارفکشادبعد از آوردن شالح، چهار صد و سه سال زندگانی کرد و پسران و دختران آورد. | ۱۳ |
14 Salah war dreißig Jahre alt und zeugte Eber
| و شالح سی سال بزیست، و عابر را آورد. | ۱۴ |
15 und lebte darnach vierhundertunddrei Jahre und zeugte Söhne und Töchter.
| و شالح بعد از آوردن عابر، چهارصد و سه سال زندگانی کرد و پسران ودختران آورد. | ۱۵ |
16 Eber war vierunddreißig Jahre alt und zeugte Peleg
| و عابر سی و چهار سال بزیست و فالج را آورد. | ۱۶ |
17 und lebte darnach vierhundertunddreißig Jahre und zeugte Söhne und Töchter.
| و عابر بعد از آوردن فالج، چهار صد و سی سال زندگانی کرد و پسران ودختران آورد. | ۱۷ |
18 Peleg war dreißig Jahre alt und zeugte Regu
| و فالج سی سال بزیست، و رعورا آورد. | ۱۸ |
19 und lebte darnach zweihundertundneun Jahre und zeugte Söhne und Töchter.
| و فالج بعد از آوردن رعو، دویست ونه سال زندگانی کرد و پسران و دختران آورد. | ۱۹ |
20 Regu war zweiundreißig Jahre alt und zeugte Serug
| ورعو سی و دو سال بزیست، و سروج را آورد. | ۲۰ |
21 und lebte darnach zweihundertundsieben Jahre und zeugte Söhne und Töchter.
| ورعو بعد از آوردن سروج، دویست و هفت سال زندگانی کرد و پسران و دختران آورد. | ۲۱ |
22 Serug war dreißig Jahre alt und zeugte Nahor
| وسروج سی سال بزیست، و ناحور را آورد. | ۲۲ |
23 und lebte darnach zweihundert Jahre und zeugte Söhne und Töchter.
| وسروج بعد از آوردن ناحور، دویست سال بزیست و پسران و دختران آورد. | ۲۳ |
24 Nahor war neunundzwanzig Jahre alt und zeugte Tharah
| و ناحور بیست و نه سال بزیست، و تارح را آورد. | ۲۴ |
25 und lebte darnach hundertundneunzehn Jahre und zeugte Söhne und Töchter.
| و ناحور بعد ازآوردن تارح، صد و نوزده سال زندگانی کرد وپسران و دختران آورد. | ۲۵ |
26 Tharah war siebzig Jahre alt und zeugte Abram, Nahor und Haran.
| و تارح هفتاد سال بزیست، و ابرام و ناحور و هاران را آورد. | ۲۶ |
27 Dies sind die Geschlechter Tharahs: Tharah zeugte Abram, Nahor und Haran. Aber Haran zeugte Lot.
| و این است پیدایش تارح که تارح، ابرام وناحور و هاران را آورد، و هاران، لوط را آورد. | ۲۷ |
28 Haran aber starb vor seinem Vater Tharah in seinem Vaterlande zu Ur in Chaldäa.
| وهاران پیش پدر خود، تارح در زادبوم خویش دراور کلدانیان بمرد. | ۲۸ |
29 Da nahmen Abram und Nahor Weiber. Abrams Weib hieß Sarai, und Nahors Weib Milka, Harans Tochter, der ein Vater war der Milka und der Jiska.
| و ابرام و ناحور زنان برای خود گرفتند. زن ابرام را سارای نام بود. و زن ناحور را ملکه نام بود، دختر هاران، پدر ملکه وپدر یسکه. | ۲۹ |
30 Aber Sarai war unfruchtbar und hatte kein Kind.
| اما سارای نازاد مانده، ولدی نیاورد. | ۳۰ |
31 Da nahm Tharah seinen Sohn Abram und Lot, seines Sohnes Harans Sohn, und seine Schwiegertochter Sarai, seines Sohnes Abrams Weib, und führte sie aus Ur in Chaldäa, daß er ins Land Kanaan zöge; und sie kamen gen Haran und wohnten daselbst.
| پس تارح پسر خود ابرام، و نواده خودلوط، پسر هاران، و عروس خود سارای، زوجه پسرش ابرام را برداشته، با ایشان از اور کلدانیان بیرون شدند تا به ارض کنعان بروند، و به حران رسیده، در آنجا توقف نمودند. | ۳۱ |
32 Und Tharah war zweihundertundfünf Jahre alt und starb in Haran.
| و مدت زندگانی تارح، دویست و پنج سال بود، و تارح درحران مرد. | ۳۲ |
