Job 34
1 Und Elihu hob wieder an und sprach:
Elihu mówił dalej:
2 Höret, ihr Weisen, meine Worte, und ihr Verständigen, merket auf mich!
Słuchajcie, mądrzy, moich słów i wy, uczeni, posłuchajcie mnie.
3 Denn das Ohr prüft die Rede, wie der Gaumen die Speise schmeckt.
Ucho bowiem bada słowa, jak podniebienie smakuje pokarm.
4 Das Rechte wollen wir uns erwählen und untereinander ausmachen, was gut ist.
Wybierzmy sobie sąd, rozeznajmy między sobą, co jest dobre.
5 Denn Hiob behauptet: «Ich bin gerecht, aber Gott hat mir mein Recht entzogen.
Hiob bowiem powiedział: Jestem sprawiedliwy, a Bóg odrzucił moją sprawę.
6 Bei all meinem Recht werde ich zum Lügner gestempelt, tödlich verwundet bin ich vom Pfeil, ohne Schuld!»
Czy mam kłamać wbrew swojej racji? Nieuleczalna jest moja rana, bez przestępstwa.
7 Wo ist ein Mann wie Hiob, der Lästerung trinkt wie Wasser,
Czy jest człowiek podobny do Hioba, który pije obelgi jak wodę?
8 der so wie er in Gesellschaft der Übeltäter wandelt und mit gottlosen Leuten umgeht?
I który obraca się w towarzystwie czyniących nieprawość i chodzi z niegodziwcami?
9 Denn er hat gesagt: «Es nützt dem Menschen nichts, wenn er mit Gott Freundschaft pflegt!»
Powiedział bowiem: Nic to nie pomoże człowiekowi, że ma upodobanie w Bogu.
10 Darum, ihr verständigen Männer, hört mir zu: Fern sei es von Gott, sich Gewalttätigkeiten zu erlauben, und von dem Allmächtigen, Unrecht zu tun;
Dlatego posłuchajcie mnie, ludzie rozumni: Daleki jest Bóg od niegodziwości, Wszechmocny – od nieprawości.
11 sondern er bezahlt dem Menschen, wie er es verdient, und läßt einem jeden widerfahren nach seinem Wandel.
Bo odpłaci człowiekowi według jego czynu i wynagrodzi każdemu według jego drogi.
12 Ja wahrlich, Gott tut kein Unrecht, und der Allmächtige beugt das Recht nicht!
Nie, naprawdę Bóg nie czyni przewrotnie, Wszechmocny nie wypacza sądu.
13 Wessen Obhut ist die Erde unterstellt, und wer gibt acht auf die ganze Welt?
Któż mu powierzył ziemię? Kto urządził cały okrąg świata?
14 Wenn er nur noch auf sich selbst achtete und seinen Geist und Odem wieder zu sich nähme,
Gdyby zwrócił ku człowiekowi swoje serce, gdyby wziął do siebie jego ducha i tchnienie;
15 so würde alles Fleisch miteinander vergehen und der Mensch wieder zum Staube kehren.
To zginęłoby wszelkie ciało razem, a człowiek w proch by się obrócił.
16 Hast du nun Verstand, so höre dies und merke auf die Stimme meiner Worte!
Jeśli więc masz rozum, posłuchaj tego [i] nadstaw uszu na moje słowa.
17 Könnte auch einer, der das Recht haßt, herrschen, oder willst du den Gerechten, den Mächtigen, verdammen?
Czy ma panować ten, który nienawidzi prawości? Czy potępisz tego, który jest bardzo sprawiedliwy?
18 Darf man zum König sagen: Du Nichtsnutz! und zu den Edlen: Ihr seid ungerecht?
Czy wypada do króla mówić: Nikczemniku? A do książąt: Bezbożni?
19 wieviel weniger zu dem, der die Person der Fürsten nicht ansieht und den Reichen nicht mehr achtet als den Armen; denn sie sind alle seiner Hände Werk.
Tym bardziej do tego, który nie ma względu na książąt i nie stawia bogacza nad ubogim? Oni wszyscy bowiem są dziełem jego rąk.
20 Plötzlich sterben sie, mitten in der Nacht; Völker wanken und gehen dahin, und er beseitigt Tyrannen ohne Menschenhand.
Umrą nagle, o północy lud będzie wzruszony i przeminie, a mocarz zostanie usunięty bez [udziału] ręki [ludzkiej].
21 Denn Gottes Augen sind auf die Wege eines jeden gerichtet, und er sieht jeden Schritt, den einer macht.
Jego oczy bowiem patrzą na drogi człowieka i [on] widzi wszystkie jego kroki.
22 Es gibt keine Finsternis und keinen Todesschatten, wo die Übeltäter sich verbergen könnten.
Nie ma ciemności ani cienia śmierci, gdzie mogliby się ukryć ci, którzy czynią nieprawość.
23 Ja, er braucht den Menschen, der vor Gott zu Gerichte geht, nicht erst noch zu untersuchen.
Na człowieka bowiem nie wkłada więcej [niż to, co słuszne], aby stawił się na sąd przed Bogiem.
24 Er zerschmettert Gewaltige ohne Untersuchung und setzt andere an deren Statt.
Rozbije wielu mocarzy i innych osadzi w ich miejsce.
25 Weil er ihre Werke kennt, darum kehrt er sie um über Nacht, und sie werden zermalmt.
A ponieważ zna ich czyny, wywraca ich w nocy, aby byli zmiażdżeni.
26 Als Gottlose züchtigt er sie vor aller Augen darum,
Chłoszcze ich jako niegodziwych w miejscu widocznym;
27 daß sie von ihm abgefallen sind und keinen seiner Wege beachtet haben,
Za to, że odstąpili od niego i nie zważali na żadne jego drogi;
28 und weil des Armen Geschrei zu ihm gelangt ist und er das Schreien der Unterdrückten erhört hat.
Z tego powodu dochodzi do niego wołanie biednych, a on wysłuchuje wołania ubogich.
29 Wenn er Frieden gibt, wer will verdammen? Wenn er aber sein Angesicht verbirgt, wer kann ihn schauen? [So handelt er] sowohl über einem Volk, als auch über dem einzelnen Menschen,
Gdy zaprowadzi pokój, któż go zburzy? A gdy zakryje swoje oblicze, któż go ujrzy? [A czyni] tak zarówno narodowi, jak i człowiekowi;
30 damit nicht gottlose Menschen regieren und das Volk in Fallstricke gerät.
Aby obłudnik już nie panował i nie był pułapką dla ludzi.
31 Darf man zu Gott sagen: Ich muß [Strafe] tragen und habe doch nichts verbrochen?
Doprawdy, powinieneś mówić do Boga: Poniosłem [karę], a nie będę [już] grzeszyć.
32 [Nein, sondern: ] Was ich nicht sehe, lehre du mich, und habe ich Unrecht getan, so will ich's nicht mehr tun!
Naucz mnie tego, [czego] nie widzę; jeśli popełniłem nieprawość, [już] więcej tego nie uczynię.
33 Soll Er nach deinem Sinn Vergeltung üben, weil du verwirfst? Denn du mußt wählen, und nicht ich; was du weißt, das sage an!
Czy [wszystko] ma być po twojej myśli? On odpłaci, czy odrzucisz, czy wybierzesz, a nie ja. Ale jeśli wiesz lepiej, to powiedz.
34 Verständige Männer werden mir zustimmen und jeder weise Mann, der mir zuhört:
Niech mi powiedzą ludzie rozumni, niech człowiek mądry posłucha mnie:
35 Hiob redet wie ein Unwissender, und seine Worte zeugen nicht von Verstand.
Hiob mówi niemądrze, a jego słowa nie są roztropne.
36 Möchte Hiob fort und fort geprüft werden, weil er sich zu den gottlosen Leuten geschlagen hat!
Niech Hiob zostanie doświadczony do końca za swoje odpowiedzi odnośnie do niegodziwych ludzi.
37 Denn zu seiner Sünde fügt er Abfall hinzu, er verhöhnt uns und redet viel wider Gott!
Dodaje bowiem buntu do swego grzechu, klaszcze przy nas rękoma i mnoży swoje słowa przeciwko Bogu.
