Johannes 11
1 Es war aber einer krank, Lazarus von Bethanien, aus dem Dorfe der Maria und ihrer Schwester Martha,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਮਰਿਯਮ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਭਗਿਨੀ ਮਰ੍ਥਾ ਚ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਵੈਥਨੀਯਾਗ੍ਰਾਮੇ ਵਸਤਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਗ੍ਰਾਮੇ ਇਲਿਯਾਸਰ੍ ਨਾਮਾ ਪੀਡਿਤ ਏਕ ਆਸੀਤ੍|
2 nämlich der Maria, die den Herrn gesalbt und seine Füße mit ihren Haaren getrocknet hat; deren Bruder Lazarus war krank.
ਯਾ ਮਰਿਯਮ੍ ਪ੍ਰਭੁੰ ਸੁਗਨ੍ਧਿਤੇਲੈਨ ਮਰ੍ੱਦਯਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਕੇਸ਼ੈਸ੍ਤਸ੍ਯ ਚਰਣੌ ਸਮਮਾਰ੍ਜਤ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਭ੍ਰਾਤਾ ਸ ਇਲਿਯਾਸਰ੍ ਰੋਗੀ|
3 Da ließen ihm die Schwestern sagen: Herr, siehe, den du lieb hast, der ist krank!
ਅਪਰਞ੍ਚ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਵਾਨ੍ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰੀਯਤੇ ਸ ਏਵ ਪੀਡਿਤੋਸ੍ਤੀਤਿ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਭਗਿਨ੍ਯੌ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਤ੍ਯੌ|
4 Als Jesus es hörte, sprach er: Diese Krankheit ist nicht zum Tode, sondern zur Ehre Gottes, damit der Sohn Gottes dadurch verherrlicht werde!
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਿਮਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਕਥਯਤ ਪੀਡੇਯੰ ਮਰਣਾਰ੍ਥੰ ਨ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਿਮਾਰ੍ਥਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਮਹਿਮਪ੍ਰਕਾਸ਼ਾਰ੍ਥਞ੍ਚ ਜਾਤਾ|
5 Jesus aber liebte Martha und ihre Schwester und Lazarus.
ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਦ੍ਯਪਿਮਰ੍ਥਾਯਾਂ ਤਦ੍ਭਗਿਨ੍ਯਾਮ੍ ਇਲਿਯਾਸਰਿ ਚਾਪ੍ਰੀਯਤ,
6 Als er nun hörte, daß jener krank sei, blieb er noch zwei Tage an dem Orte, wo er war.
ਤਥਾਪਿ ਇਲਿਯਾਸਰਃ ਪੀਡਾਯਾਃ ਕਥੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਯਤ੍ਰ ਆਸੀਤ੍ ਤਤ੍ਰੈਵ ਦਿਨਦ੍ਵਯਮਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍|
7 Dann erst spricht er zu den Jüngern: Laßt uns wieder nach Judäa ziehen!
ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨਕਥਯਦ੍ ਵਯੰ ਪੁਨ ਰ੍ਯਿਹੂਦੀਯਪ੍ਰਦੇਸ਼ੰ ਯਾਮਃ|
8 Die Jünger sprechen zu ihm: Rabbi, eben noch haben dich die Juden zu steinigen gesucht, und du begibst dich wieder dorthin?
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਹੇ ਗੁਰੋ ਸ੍ਵਲ੍ਪਦਿਨਾਨਿ ਗਤਾਨਿ ਯਿਹੂਦੀਯਾਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈ ਰ੍ਹਨ੍ਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਾਸ੍ਤਥਾਪਿ ਕਿੰ ਪੁਨਸ੍ਤਤ੍ਰ ਯਾਸ੍ਯਸਿ?
9 Jesus antwortete: Hat der Tag nicht zwölf Stunden? Wenn jemand bei Tage wandelt, so stößt er nicht an, denn er sieht das Licht dieser Welt.
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ ਕਿੰ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਘਟਿਕਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ? ਕੋਪਿ ਦਿਵਾ ਗੱਛਨ੍ ਨ ਸ੍ਖਲਤਿ ਯਤਃ ਸ ਏਤੱਜਗਤੋ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ|
10 Wenn aber jemand bei Nacht wandelt, so stößt er an, weil das Licht nicht in ihm ist.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਰਾਤ੍ਰੌ ਗੱਛਨ੍ ਸ੍ਖਲਤਿ ਯਤੋ ਹੇਤੋਸ੍ਤਤ੍ਰ ਦੀਪ੍ਤਿ ਰ੍ਨਾਸ੍ਤਿ|
11 Solches sprach er, und darnach sagte er zu ihnen: Unser Freund Lazarus ist entschlafen; aber ich gehe hin, um ihn aus dem Schlafe zu erwecken.
ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਸ ਤਾਨਵਦਦ੍, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਬਨ੍ਧੁਃ ਇਲਿਯਾਸਰ੍ ਨਿਦ੍ਰਿਤੋਭੂਦ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਤੰ ਨਿਦ੍ਰਾਤੋ ਜਾਗਰਯਿਤੁੰ ਗੱਛਾਮਿ|
12 Da sprachen seine Jünger: Herr, ist er entschlafen, so wird er genesen!
ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਮ੍ਰੁʼਤੌ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਾਰ੍ਥੰ ਨਿਦ੍ਰਾਯਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਕਥਯਨ੍,
13 Jesus aber hatte von seinem Tode geredet; sie meinten aber, er rede von dem natürlichen Schlaf.
ਹੇ ਗੁਰੋ ਸ ਯਦਿ ਨਿਦ੍ਰਾਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਭਦ੍ਰਮੇਵ|
14 Da sagte es ihnen Jesus frei heraus: Lazarus ist gestorben;
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟੰ ਤਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਹਰਤ੍, ਇਲਿਯਾਸਰ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ;
15 und ich bin froh um euretwillen, daß ich nicht dort gewesen bin, damit ihr glaubet. Aber lasset uns zu ihm gehen!
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਯਥਾ ਪ੍ਰਤੀਥ ਤਦਰ੍ਥਮਹੰ ਤਤ੍ਰ ਨ ਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍ ਇਤ੍ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮੰਨਿਮਿੱਤਮ੍ ਆਹ੍ਲਾਦਿਤੋਹੰ, ਤਥਾਪਿ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਯਾਮ|
16 Da sprach Thomas, der Zwilling genannt wird, zu den Mitjüngern: Lasset uns auch hingehen, daß wir mit ihm sterben!
ਤਦਾ ਥੋਮਾ ਯੰ ਦਿਦੁਮੰ ਵਦਨ੍ਤਿ ਸ ਸਙ੍ਗਿਨਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਅਵਦਦ੍ ਵਯਮਪਿ ਗਤ੍ਵਾ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਮ੍ਰਿਯਾਮਹੈ|
17 Als nun Jesus hinkam, fand er ihn schon vier Tage im Grabe liegend.
ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਾਯ ਇਲਿਯਾਸਰਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਨਾਤ੍ ਚਤ੍ਵਾਰਿ ਦਿਨਾਨਿ ਗਤਾਨੀਤਿ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤਵਾਨ੍|
18 Bethanien aber war nahe bei Jerusalem, ungefähr fünfzehn Stadien weit.
ਵੈਥਨੀਯਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਃ ਸਮੀਪਸ੍ਥਾ ਕ੍ਰੋਸ਼ੈਕਮਾਤ੍ਰਾਨ੍ਤਰਿਤਾ;
19 Und viele von den Juden waren zu Martha und Maria gekommen, um sie wegen ihres Bruders zu trösten.
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬਹਵੋ ਯਿਹੂਦੀਯਾ ਮਰ੍ਥਾਂ ਮਰਿਯਮਞ੍ਚ ਭ੍ਯਾਤ੍ਰੁʼਸ਼ੋਕਾਪੰਨਾਂ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਯਿਤੁੰ ਤਯੋਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍|
20 Als Martha nun hörte, daß Jesus komme, lief sie ihm entgegen, Maria aber blieb im Hause.
ਮਰ੍ਥਾ ਯੀਸ਼ੋਰਾਗਮਨਵਾਰ੍ਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵੈਵ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਅਕਰੋਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਰਿਯਮ੍ ਗੇਹ ਉਪਵਿਸ਼੍ਯ ਸ੍ਥਿਤਾ|
21 Da sprach Martha zu Jesus: Herr, wärest du hier gewesen, mein Bruder wäre nicht gestorben!
ਤਦਾ ਮਰ੍ਥਾ ਯੀਸ਼ੁਮਵਾਦਤ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਯਦਿ ਭਵਾਨ੍ ਅਤ੍ਰਾਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਾ ਨਾਮਰਿਸ਼਼੍ਯਤ੍|
22 Aber auch jetzt weiß ich, was immer du von Gott erbitten wirst, das wird Gott dir geben.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਮਪਿ ਯਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਦ੍ ਦਾਸ੍ਯਤੀਤਿ ਜਾਨੇ(ਅ)ਹੰ|
23 Jesus spricht zu ihr: Dein Bruder soll auferstehen!
ਯੀਸ਼ੁਰਵਾਦੀਤ੍ ਤਵ ਭ੍ਰਾਤਾ ਸਮੁੱਥਾਸ੍ਯਤਿ|
24 Martha spricht zu ihm: Ich weiß, daß er auferstehen wird in der Auferstehung am letzten Tage.
ਮਰ੍ਥਾ ਵ੍ਯਾਹਰਤ੍ ਸ਼ੇਸ਼਼ਦਿਵਸੇ ਸ ਉੱਥਾਨਸਮਯੇ ਪ੍ਰੋੱਥਾਸ੍ਯਤੀਤਿ ਜਾਨੇ(ਅ)ਹੰ|
25 Jesus spricht zu ihr: Ich bin die Auferstehung und das Leben. Wer an mich glaubt, wird leben, auch wenn er stirbt;
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਅਹਮੇਵ ਉੱਥਾਪਯਿਤਾ ਜੀਵਯਿਤਾ ਚ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਨ ਮਯਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਸ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਪਿ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ;
26 und jeder, der da lebt und an mich glaubt, wird in Ewigkeit nicht sterben. Glaubst du das? (aiōn g165)
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਨ ਚ ਜੀਵਨ੍ ਮਯਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਸ ਕਦਾਪਿ ਨ ਮਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਅਸ੍ਯਾਂ ਕਥਾਯਾਂ ਕਿੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼ਿ? (aiōn g165)
27 Sie spricht zu ihm: Ja, Herr, ich glaube, daß du der Christus bist, der Sohn Gottes, der in die Welt kommen soll.
ਸਾਵਦਤ੍ ਪ੍ਰਭੋ ਯਸ੍ਯਾਵਤਰਣਾਪੇਕ੍ਸ਼਼ਾਸ੍ਤਿ ਭਵਾਨ੍ ਸਏਵਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ੱਤ ਈਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰ ਇਤਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਮਿ|
28 Und als sie das gesagt hatte, ging sie weg und rief ihre Schwester Maria heimlich und sprach: Der Meister ist da und ruft dich!
ਇਤਿ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਸਾ ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਾਂ ਭਗਿਨੀਂ ਮਰਿਯਮੰ ਗੁਪ੍ਤਮਾਹੂਯ ਵ੍ਯਾਹਰਤ੍ ਗੁਰੁਰੁਪਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤ੍ਵਾਮਾਹੂਯਤਿ ਚ|
29 Als diese es hörte, stand sie eilends auf und begab sich zu ihm.
ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਾ ਤੂਰ੍ਣਮ੍ ਉੱਥਾਯ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮ੍ ਅਗੱਛਤ੍|
30 Jesus war aber noch nicht in den Flecken gekommen, sondern befand sich noch an dem Orte, wo Martha ihm begegnet war.
ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਗ੍ਰਾਮਮਧ੍ਯੰ ਨ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਯਤ੍ਰ ਮਰ੍ਥਾ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਅਕਰੋਤ੍ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
31 Als nun die Juden, die bei ihr im Hause waren und sie trösteten, sahen, daß Maria so eilends aufstand und hinausging, folgten sie ihr nach, in der Meinung, sie gehe zum Grabe, um dort zu weinen.
ਯੇ ਯਿਹੂਦੀਯਾ ਮਰਿਯਮਾ ਸਾਕੰ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਸ੍ਤਾਮ੍ ਅਸਾਨ੍ਤ੍ਵਯਨ ਤੇ ਤਾਂ ਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਰਮ੍ ਉੱਥਾਯ ਗੱਛਨ੍ਤਿੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍, ਸ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਰੋਦਿਤੁੰ ਯਾਤਿ, ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤੇ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਅਗੱਛਨ੍|
32 Als aber Maria dahin kam, wo Jesus war, und ihn sah, fiel sie ihm zu Füßen und sprach zu ihm: Herr, wärest du hier gewesen, mein Bruder wäre nicht gestorben!
ਯਤ੍ਰ ਯੀਸ਼ੁਰਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍ ਤਤ੍ਰ ਮਰਿਯਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਚਰਣਯੋਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਵ੍ਯਾਹਰਤ੍ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਯਦਿ ਭਵਾਨ੍ ਅਤ੍ਰਾਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਾ ਨਾਮਰਿਸ਼਼੍ਯਤ੍|
33 Als nun Jesus sah, wie sie weinte, und wie die Juden, die mit ihr gekommen waren, weinten, ergrimmte er im Geiste und wurde bewegt
ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਂ ਤਸ੍ਯਾਃ ਸਙ੍ਗਿਨੋ ਯਿਹੂਦੀਯਾਂਸ਼੍ਚ ਰੁਦਤੋ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਸ਼ੋਕਾਰ੍ੱਤਃ ਸਨ੍ ਦੀਰ੍ਘੰ ਨਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤੰ ਕੁਤ੍ਰਾਸ੍ਥਾਪਯਤ?
34 und sprach: Wo habt ihr ihn hingelegt? Sie sprechen zu ihm: Herr, komm und sieh!
ਤੇ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਵਾਨ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਪਸ਼੍ਯਤੁ|
35 Jesus weinte.
ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਕ੍ਰਨ੍ਦਿਤੰ|
36 Da sagten die Juden: Seht, wie hatte er ihn so lieb! Etliche aber von ihnen sprachen:
ਅਤਏਵ ਯਿਹੂਦੀਯਾ ਅਵਦਨ੍, ਪਸ਼੍ਯਤਾਯੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਿਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਅਪ੍ਰਿਯਤ|
37 Konnte der, welcher dem Blinden die Augen aufgetan hat, nicht machen, daß auch dieser nicht stürbe?
ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੇਚਿਦ੍ ਅਵਦਨ੍ ਯੋਨ੍ਧਾਯ ਚਕ੍ਸ਼਼ੁਸ਼਼ੀ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਸ ਕਿਮ੍ ਅਸ੍ਯ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਨਿਵਾਰਯਿਤੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੋਤ੍?
38 Jesus nun, indem er abermals bei sich selbst ergrimmte, kam zum Grabe. Es war aber eine Höhle, und ein Stein lag davor.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਰਨ੍ਤਰ੍ਦੀਰ੍ਘੰ ਨਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਅਗੱਛਤ੍| ਤਤ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਮ੍ ਏਕੰ ਗਹ੍ਵਰੰ ਤਨ੍ਮੁਖੇ ਪਾਸ਼਼ਾਣ ਏਕ ਆਸੀਤ੍|
39 Jesus spricht: Hebet den Stein weg! Martha, die Schwester des Verstorbenen, spricht zu ihm: Herr, er riecht schon, denn er ist schon vier Tage hier.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਦ੍ ਏਨੰ ਪਾਸ਼਼ਾਣਮ੍ ਅਪਸਾਰਯਤ, ਤਤਃ ਪ੍ਰਮੀਤਸ੍ਯ ਭਗਿਨੀ ਮਰ੍ਥਾਵਦਤ੍ ਪ੍ਰਭੋ, ਅਧੁਨਾ ਤਤ੍ਰ ਦੁਰ੍ਗਨ੍ਧੋ ਜਾਤਃ, ਯਤੋਦ੍ਯ ਚਤ੍ਵਾਰਿ ਦਿਨਾਨਿ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
40 Jesus spricht zu ihr: Habe ich dir nicht gesagt, wenn du glaubst, werdest du die Herrlichkeit Gottes sehen?
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਾਦੀਤ੍, ਯਦਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼ਿ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਿਮਪ੍ਰਕਾਸ਼ੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਸਿ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਿੰ ਤੁਭ੍ਯੰ ਨਾਕਥਯੰ?
41 Da hoben sie den Stein weg. Jesus aber hob die Augen empor und sprach: Vater, ich danke dir, daß du mich erhört hast.
ਤਦਾ ਮ੍ਰੁʼਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਪਾਸ਼਼ਾਣੋ(ਅ)ਪਸਾਰਿਤੇ ਯੀਸ਼ੁਰੂਰ੍ਦ੍ੱਵੰ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ ਅਕਥਯਤ੍, ਹੇ ਪਿਤ ਰ੍ਮਮ ਨੇਵੇਸਨਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੁʼਣੋਃ ਕਾਰਣਾਦਸ੍ਮਾਤ੍ ਤ੍ਵਾਂ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ|
42 Doch ich weiß, daß du mich allezeit erhörst; aber um des umstehenden Volkes willen habe ich es gesagt, damit sie glauben, daß du mich gesandt hast.
ਤ੍ਵੰ ਸਤਤੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਸ਼਼ਿ ਤਦਪ੍ਯਹੰ ਜਾਨਾਮਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਵੰ ਮਾਂ ਯਤ੍ ਪ੍ਰੈਰਯਸ੍ਤਦ੍ ਯਥਾਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਸ੍ਥਿਤਾ ਲੋਕਾ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨ੍ਤਿ ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਇਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ|
43 Und als er solches gesagt, rief er mit lauter Stimme: Lazarus, komm heraus!
ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਸ ਪ੍ਰੋੱਚੈਰਾਹ੍ਵਯਤ੍, ਹੇ ਇਲਿਯਾਸਰ੍ ਬਹਿਰਾਗੱਛ|
44 Und der Verstorbene kam heraus, an Händen und Füßen mit Grabtüchern umwickelt und sein Angesicht mit einem Schweißtuch umhüllt. Jesus spricht zu ihnen: Bindet ihn los und laßt ihn gehen!
ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਮੀਤਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਵਸ੍ਤ੍ਰੈ ਰ੍ਬੱਧਹਸ੍ਤਪਾਦੋ ਗਾਤ੍ਰਮਾਰ੍ਜਨਵਾਸਸਾ ਬੱਧਮੁਖਸ਼੍ਚ ਬਹਿਰਾਗੱਛਤ੍| ਯੀਸ਼ੁਰੁਦਿਤਵਾਨ੍ ਬਨ੍ਧਨਾਨਿ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਤ੍ਯਜਤੈਨੰ|
45 Viele nun von den Juden, die zu Maria gekommen waren und sahen, was Jesus getan hatte, glaubten an ihn.
ਮਰਿਯਮਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਤਾ ਯੇ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਸ੍ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੋਰੇਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਾਪਸ਼੍ਯਨ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਬਹਵੋ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸਨ੍,
46 Etliche von ihnen aber gingen zu den Pharisäern und sagten ihnen, was Jesus getan hatte.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੇਚਿਦਨ੍ਯੇ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੋਰੇਤਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮ੍ ਅਵਦਨ੍|
47 Da versammelten die Hohenpriester und Pharisäer den Hohen Rat und sprachen: Was wollen wir machen? Denn dieser Mensch tut viele Zeichen!
ਤਤਃ ਪਰੰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਸ਼੍ਚ ਸਭਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍ ਵਯੰ ਕਿੰ ਕੁਰ੍ੰਮਃ? ਏਸ਼਼ ਮਾਨਵੋ ਬਹੂਨ੍ਯਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕਰੋਤਿ|
48 Lassen wir ihn so fortfahren, so werden alle an ihn glauben; und dann kommen die Römer und nehmen uns Land und Leute weg.
ਯਦੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਵਾਰਯਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਰੋਮਿਲੋਕਾਸ਼੍ਚਾਗਤ੍ਯਾਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਨਯਾ ਰਾਜਧਾਨ੍ਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਆਛੇਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
49 Einer aber von ihnen, Kajaphas, der in jenem Jahre Hoherpriester war, sprach zu ihnen:
ਤਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਿਯਫਾਨਾਮਾ ਯਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਤ੍ਸਰੇ ਮਹਾਯਾਜਕਪਦੇ ਨ੍ਯਯੁਜ੍ਯਤ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਦ੍ ਯੂਯੰ ਕਿਮਪਿ ਨ ਜਾਨੀਥ;
50 Ihr wisset nichts und bedenket nicht, daß es für uns besser ist, ein Mensch sterbe für das Volk, als daß das ganze Volk verderbe!
ਸਮਗ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਵਿਨਾਸ਼ਤੋਪਿ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਰ੍ਥਮ੍ ਏਕਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯ ਮਰਣਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਮਙ੍ਗਲਹੇਤੁਕਮ੍ ਏਤਸ੍ਯ ਵਿਵੇਚਨਾਮਪਿ ਨ ਕੁਰੁਥ|
51 Solches aber redete er nicht aus sich selbst; sondern weil er in jenem Jahre Hoherpriester war, weissagte er; denn Jesus sollte sterben für das Volk,
ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਸ ਨਿਜਬੁੱਧ੍ਯਾ ਵ੍ਯਾਹਰਦ੍ ਇਤਿ ਨ,
52 und nicht für das Volk allein, sondern damit er auch die zerstreuten Kinder Gottes in Eins zusammenbrächte.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੂਸ੍ਤੱਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਦਿਸ਼ਿ ਦਿਸ਼ਿ ਵਿਕੀਰ੍ਣਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾਨ੍ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯੈਕਜਾਤਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਚ, ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਤ੍ਸਰੇ ਕਿਯਫਾ ਮਹਾਯਾਜਕਤ੍ਵਪਦੇ ਨਿਯੁਕ੍ਤਃ ਸਨ੍ ਇਦੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍|
53 Von jenem Tage an beratschlagten sie nun, ihn zu töten.
ਤੱਦਿਨਮਾਰਭ੍ਯ ਤੇ ਕਥੰ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤੀਤਿ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭਿਰੇ|
54 Darum wandelte Jesus nicht mehr öffentlich unter den Juden, sondern zog von dort weg in die Gegend nahe bei der Wüste, in eine Stadt namens Ephraim, und hielt sich daselbst auf mit seinen Jüngern.
ਅਤਏਵ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸਪ੍ਰਕਾਸ਼ੰ ਗਮਨਾਗਮਨੇ ਅਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਗਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪਸ੍ਥਾਯਿਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯੇਫ੍ਰਾਯਿਮ੍ ਨਾਮ੍ਨਿ ਨਗਰੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਕੰ ਕਾਲੰ ਯਾਪਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭੇ|
55 Es war aber das Passah der Juden nahe. Und viele aus der Gegend gingen vor dem Passah nach Jerusalem hinauf, um sich zu reinigen.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵੇ ਨਿਕਟਵਰ੍ੱਤਿਨਿ ਸਤਿ ਤਦੁਤ੍ਸਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਸ਼ੁਚੀਨ੍ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਬਹਵੋ ਜਨਾ ਗ੍ਰਾਮੇਭ੍ਯੋ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ ਨਗਰਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍,
56 Da suchten sie Jesus und sprachen zueinander, im Tempel stehend: Was dünkt euch, kommt er nicht auf das Fest?
ਯੀਸ਼ੋਰਨ੍ਵੇਸ਼਼ਣੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਬੋਧੋ ਜਾਯਤੇ? ਸ ਕਿਮ੍ ਉਤ੍ਸਵੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਤ੍ਰਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
57 Es hatten aber auch die Hohenpriester und die Pharisäer einen Befehl gegeben, daß, wenn jemand wisse, wo er sei, er es anzeige, damit sie ihn greifen könnten.
ਸ ਚ ਕੁਤ੍ਰਾਸ੍ਤਿ ਯਦ੍ਯੇਤਤ੍ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਵੇੱਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤੁ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਤੰ ਧਰ੍ੱਤੁੰ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਇਮਾਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਂ ਪ੍ਰਾਚਾਰਯਨ੍|
