Ψαλμοί 77

1 «Εις τον πρώτον μουσικόν, διά Ιεδουθούν. Ψαλμός του Ασάφ.» Η φωνή μου είναι προς τον Θεόν, και εβόησα· η φωνή μου είναι προς τον Θεόν, και έδωκεν εις εμέ ακρόασιν.

For the end, for Idithun, a Psalm of Asaph. I cried to the Lord with my voice, yea, my voice [was addressed] to God; and he gave heed to me.

2 Εν ημέρα θλίψεώς μου εξεζήτησα τον Κύριον· εξέτεινον την νύκτα τας χείρας μου και δεν έπαυον· η ψυχή μου δεν ήθελε να παρηγορηθή.

In the day of mine affliction I earnestly sought the Lord; [even] with my hands by night before him, and I was not deceived; my soul refused to be comforted.

3 Ενεθυμήθην τον Θεόν και εταράχθην· διελογίσθην, και ωλιγοψύχησε το πνεύμά μου. Διάψαλμα.

I remembered God, and rejoiced; I poured out my complaint, and my soul fainted. (Pause)

4 Εκράτησας τους οφθαλμούς μου εν αγρυπνία· εταράχθην και δεν ηδυνάμην να λαλήσω.

All mine enemies set a watch [against me]: I was troubled, and spoke not.

5 Διελογίσθην τας αρχαίας ημέρας, τα έτη των αιώνων.

I considered the days of old, and remembered ancient years.

6 Ανακαλώ εις μνήμην την ωδήν μου· την νύκτα διαλογίζομαι μετά της καρδίας μου, και το πνεύμά μου διερευνά·

And I meditated; I communed with my heart by night, and diligently searched my spirit, [saying],

7 μήποτε ο Κύριος με αποβάλη αιωνίως, και δεν θέλει είσθαι ευμενής πλέον;

Will the Lord cast off for ever? and will he be well pleased no more?

8 ή εξέλιπε διαπαντός το έλεος αυτού; έπαυσεν ο λόγος αυτού εις γενεάν και γενεάν;

Will he cut off his mercy for ever, even for ever and ever?

9 Μήποτε ελησμόνησε να ελεή ο Θεός; μήποτε εν τη οργή αυτού θέλει κλείσει τους οικτιρμούς αυτού; Διάψαλμα.

Will God forget to pity? or will he shut up his compassions in his wrath? (Pause)

10 Τότε είπα, Αδυναμία μου είναι τούτο· αλλοιούται η δεξιά του Υψίστου;

And I said, Now I have begun; this is the change of the right hand of the Most High.

11 Θέλω μνημονεύει τα έργα του Κυρίου· ναι, θέλω μνημονεύει τα απ' αρχής θαυμάσιά σου·

I remembered the works of the Lord; for I will remember thy wonders from the beginning.

12 και θέλω μελετά εις πάντα τα έργα σου, και περί των πράξεών σου θέλω διαλογίζεσθαι.

And I will meditate on all thy works, and will consider thy doings.

13 Θεέ, εν τω αγιαστηρίω είναι η οδός σου· τις Θεός μέγας, ως ο Θεός;

O God, thy way is in the sanctuary; who is a great God as our God?

14 Συ είσαι ο Θεός ο ποιών θαυμάσια· εφανέρωσας μεταξύ των λαών την δύναμίν σου.

Thou art the God that doest wonders; thou hast made known thy power among the nations.

15 Ελύτρωσας διά του βραχίονός σου τον λαόν σου, τους υιούς Ιακώβ και Ιωσήφ. Διάψαλμα.

Thou hast with thine arm redeemed thy people, the sons of Jacob and Joseph. (Pause)

16 Τα ύδατα σε είδον, Θεέ, τα ύδατα σε είδον και εφοβήθησαν· εταράχθησαν και αι άβυσσοι.

The waters saw thee, O God, the waters saw thee, and feared; and the depths were troubled.

17 Πλημμύραν υδάτων έχυσαν αι νεφέλαι· φωνήν έδωκαν οι ουρανοί· και τα βέλη σου διεπέταξαν.

[There was] an abundant sound of waters: the clouds uttered a voice; for thine arrows went abroad.

18 Η φωνή της βροντής σου ήτο εν τω ουρανίω τροχώ· εφώτισαν αι αστραπαί την οικουμένην· εσαλεύθη και έντρομος έγεινεν η γη.

The voice of thy thunder was abroad, and around thy lightnings appeared to the world; the earth trembled a quaked.

19 Διά της θαλάσσης είναι η οδός σου και αι τρίβοι σου εν ύδασι πολλοίς, και τα ίχνη σου δεν γνωρίζονται.

Thy way is in the sea, and thy paths in many waters, and thy footsteps cannot be known.

20 Ωδήγησας ως πρόβατα τον λαόν σου διά χειρός Μωϋσέως και Ααρών.

Thou didst guide thy people as sheep by the hand of Moses and Aaron.