< Προς Εφεσιους 4 >

1 παρακαλω ουν υμας εγω ο δεσμιος εν κυριω αξιως περιπατησαι της κλησεως ης εκληθητε
I therefore, a prisoner in the Lord, urge you to lead a life worthy of the calling to which you have been called,
2 μετα πασης ταπεινοφροσυνης και πραοτητος μετα μακροθυμιας ανεχομενοι αλληλων εν αγαπη
with all humility and gentleness, with patience, bearing with one another in love;
3 σπουδαζοντες τηρειν την ενοτητα του πνευματος εν τω συνδεσμω της ειρηνης
being eager to keep the unity of the Ruach in the bond of peace.
4 εν σωμα και εν πνευμα καθως και εκληθητε εν μια ελπιδι της κλησεως υμων
There is one body, and one Ruach, even as you also were called in one hope of your calling;
5 εις κυριος μια πιστις εν βαπτισμα
one Lord, one faith, one immersion,
6 εις θεος και πατηρ παντων ο επι παντων και δια παντων και εν πασιν υμιν
one God and Father of all, who is over all, and through all, and in all.
7 ενι δε εκαστω ημων εδοθη η χαρις κατα το μετρον της δωρεας του χριστου
But to each one of us was the grace given according to the measure of the gift of Messiah.
8 διο λεγει αναβας εις υψος ηχμαλωτευσεν αιχμαλωσιαν και εδωκεν δοματα τοις ανθρωποις
Therefore he says, "When he ascended on high, he led captivity captive, and gave gifts to people."
9 το δε ανεβη τι εστιν ει μη οτι και κατεβη πρωτον εις τα κατωτερα μερη της γης
Now this, "He ascended," what is it but that he also descended into the lower parts of the earth?
10 ο καταβας αυτος εστιν και ο αναβας υπερανω παντων των ουρανων ινα πληρωση τα παντα
He who descended is the one who also ascended far above all the heavens, that he might fill all things.
11 και αυτος εδωκεν τους μεν αποστολους τους δε προφητας τους δε ευαγγελιστας τους δε ποιμενας και διδασκαλους
He gave some to be emissaries; and some, prophets; and some, evangelists; and some, pastors and teachers;
12 προς τον καταρτισμον των αγιων εις εργον διακονιας εις οικοδομην του σωματος του χριστου
for the perfecting of the kadoshim, to the work of serving, to the building up of the body of Messiah;
13 μεχρι καταντησωμεν οι παντες εις την ενοτητα της πιστεως και της επιγνωσεως του υιου του θεου εις ανδρα τελειον εις μετρον ηλικιας του πληρωματος του χριστου
until we all attain to the unity of the faith, and of the knowledge of the Son of God, to a mature person, to the measure of the stature of the fullness of Messiah;
14 ινα μηκετι ωμεν νηπιοι κλυδωνιζομενοι και περιφερομενοι παντι ανεμω της διδασκαλιας εν τη κυβεια των ανθρωπων εν πανουργια προς την μεθοδειαν της πλανης
that we may no longer be children, tossed back and forth and carried about with every wind of doctrine, by the trickery of people, by cleverness in deceitful schemes;
15 αληθευοντες δε εν αγαπη αυξησωμεν εις αυτον τα παντα ος εστιν η κεφαλη ο χριστος
but speaking truth in love, we may grow up in all things into him, who is the head, Messiah;
16 εξ ου παν το σωμα συναρμολογουμενον και συμβιβαζομενον δια πασης αφης της επιχορηγιας κατ ενεργειαν εν μετρω ενος εκαστου μερους την αυξησιν του σωματος ποιειται εις οικοδομην εαυτου εν αγαπη
from whom all the body, being fitted and knit together through that which every joint supplies, according to the proper working of each individual part, makes the body increase to the building up of itself in love.
17 τουτο ουν λεγω και μαρτυρομαι εν κυριω μηκετι υμας περιπατειν καθως και τα λοιπα εθνη περιπατει εν ματαιοτητι του νοος αυτων
This I say therefore, and testify in the Lord, that you no longer walk as the nations also walk, in the futility of their mind,
18 εσκοτισμενοι τη διανοια οντες απηλλοτριωμενοι της ζωης του θεου δια την αγνοιαν την ουσαν εν αυτοις δια την πωρωσιν της καρδιας αυτων
being darkened in their understanding, alienated from the life of God, because of the ignorance that is in them, because of the hardening of their hearts;
19 οιτινες απηλγηκοτες εαυτους παρεδωκαν τη ασελγεια εις εργασιαν ακαθαρσιας πασης εν πλεονεξια
who having become callous gave themselves up to lust, to work all uncleanness with greediness.
20 υμεις δε ουχ ουτως εμαθετε τον χριστον
But you did not learn Messiah that way;
21 ειγε αυτον ηκουσατε και εν αυτω εδιδαχθητε καθως εστιν αληθεια εν τω ιησου
if indeed you heard him, and were taught in him, even as truth is in Yeshua:
22 αποθεσθαι υμας κατα την προτεραν αναστροφην τον παλαιον ανθρωπον τον φθειρομενον κατα τας επιθυμιας της απατης
that you put away, as concerning your former way of life, the old self, that grows corrupt after the lusts of deceit;
23 ανανεουσθαι δε τω πνευματι του νοος υμων
and that you be renewed in the spirit of your mind,
24 και ενδυσασθαι τον καινον ανθρωπον τον κατα θεον κτισθεντα εν δικαιοσυνη και οσιοτητι της αληθειας
and put on the new self, who in the likeness of God has been created in righteousness and holiness of truth.
25 διο αποθεμενοι το ψευδος λαλειτε αληθειαν εκαστος μετα του πλησιον αυτου οτι εσμεν αλληλων μελη
Therefore, putting away falsehood, speak truth each one with his neighbor. For we are members of one another.
26 οργιζεσθε και μη αμαρτανετε ο ηλιος μη επιδυετω επι τω παροργισμω υμων
"Be angry, but do not sin." Do not let the sun go down on your anger,
27 μητε διδοτε τοπον τω διαβολω
neither give place to the devil.
28 ο κλεπτων μηκετι κλεπτετω μαλλον δε κοπιατω εργαζομενος το αγαθον ταις χερσιν ινα εχη μεταδιδοναι τω χρειαν εχοντι
Let him who stole steal no more; but rather let him labor, working with his hands the thing that is good, that he may have something to give to him who has need.
29 πας λογος σαπρος εκ του στοματος υμων μη εκπορευεσθω αλλ ει τις αγαθος προς οικοδομην της χρειας ινα δω χαριν τοις ακουουσιν
Let no corrupt speech proceed out of your mouth, but such as is good for building up as the need may be, that it may give grace to those who hear.
30 και μη λυπειτε το πνευμα το αγιον του θεου εν ω εσφραγισθητε εις ημεραν απολυτρωσεως
Do not grieve the Ruach ha-Kodesh of God, in whom you were sealed for the day of redemption.
31 πασα πικρια και θυμος και οργη και κραυγη και βλασφημια αρθητω αφ υμων συν παση κακια
Let all bitterness, wrath, anger, outcry, and slander, be put away from you, with all malice.
32 γινεσθε δε εις αλληλους χρηστοι ευσπλαγχνοι χαριζομενοι εαυτοις καθως και ο θεος εν χριστω εχαρισατο υμιν
And be kind to one another, tenderhearted, forgiving each other, just as God also in Messiah forgave you.

< Προς Εφεσιους 4 >