Προς Ρωμαιους 13

1 πασα ψυχη εξουσιαις υπερεχουσαις υποτασσεσθω ου γαρ εστιν εξουσια ει μη απο θεου αι δε ουσαι εξουσιαι υπο του θεου τεταγμεναι εισιν

Let every soule submit him selfe vnto the auctorite of ye hyer powers. For there is no power but of God.

2 ωστε ο αντιτασσομενος τη εξουσια τη του θεου διαταγη ανθεστηκεν οι δε ανθεστηκοτες εαυτοις κριμα ληψονται

The powers that be are ordeyned of God. Whosoever therfore resysteth power resisteth the ordinaunce of God. And they that resist shall receave to the selfe damnacio.

3 οι γαρ αρχοντες ουκ εισιν φοβος των αγαθων εργων αλλα των κακων θελεις δε μη φοβεισθαι την εξουσιαν το αγαθον ποιει και εξεις επαινον εξ αυτης

For rulars are not to be feared for good workes but for evyll Wilt thou be with out feare of the power? Do well then: and so shalt thou be praysed of the same.

4 θεου γαρ διακονος εστιν σοι εις το αγαθον εαν δε το κακον ποιης φοβου ου γαρ εικη την μαχαιραν φορει θεου γαρ διακονος εστιν εκδικος εις οργην τω το κακον πρασσοντι

For he is the minister of God for thy welth. But and yf thou do evyll then feare: for he beareth not a swearde for nought: but is the minister of God to take vengeaunce on them that do evyll.

5 διο αναγκη προτασσεσθαι ου μονον δια την οργην αλλα και δια την συνειδησιν

Wherfore ye must nedes obeye not for feare of vengeaunce only: but also because of conscience.

6 δια τουτο γαρ και φορους τελειτε λειτουργοι γαρ θεου εισιν εις αυτο τουτο προσκαρτερουντες

And even for this cause paye ye tribute. For they are goddes ministers servynge for the same purpose.

7 αποδοτε ουν πασιν τας οφειλας τω τον φορον τον φορον τω το τελος το τελος τω τον φοβον τον φοβον τω την τιμην την τιμην

Geve to every man therfore his duetie: Tribute to whom tribute belongeth: Custome to whom custome is due: feare to whom feare belongeth: Honoure to who honoure pertayneth

8 μηδενι μηδεν οφειλετε ει μη το αγαπαν αλληλους ο γαρ αγαπων τον ετερον νομον πεπληρωκεν

Owe nothinge to eny man: but to love one another. For he that loveth another fulfylleth the lawe.

9 το γαρ ου μοιχευσεις ου φονευσεις ου κλεψεις ου ψευδομαρτυρησεις ουκ επιθυμησεις και ει τις ετερα εντολη εν τουτω τω λογω ανακεφαλαιουται εν τω αγαπησεις τον πλησιον σου ως εαυτον

For these commaundementes: Thou shalt not comit advoutry: Thou shalt not kyll: Thou shalt not steale: Thou shalt not beare false witnes: Thou shalt not desyre and so forth (yf there be eny other comaundement) they are all comprehended in this sayinge: Love thyne neghbour as thy selfe.

10 η αγαπη τω πλησιον κακον ουκ εργαζεται πληρωμα ουν νομου η αγαπη

Love hurteth not his neghbour. Therfore is love the fulfillynge of the lawe.

11 και τουτο ειδοτες τον καιρον οτι ωρα ημας ηδη εξ υπνου εγερθηναι νυν γαρ εγγυτερον ημων η σωτηρια η οτε επιστευσαμεν

This also we knowe I mean the season howe that it is tyme that we shuld now awake oute of slepe. For now is oure salvacion nearer then when we beleved.

12 η νυξ προεκοψεν η δε ημερα ηγγικεν αποθωμεθα ουν τα εργα του σκοτους και ενδυσωμεθα τα οπλα του φωτος

The nyght is passed and the daye is come nye. Let us therfore cast awaye the dedes of darcknes and let vs put on the (Armoure) of lyght.

13 ως εν ημερα ευσχημονως περιπατησωμεν μη κωμοις και μεθαις μη κοιταις και ασελγειαις μη εριδι και ζηλω

Let vs walke honestly as it were in the daye lyght: not in eatynge and drinkynge: nether in chamburynge and wantannes: nether in stryfe and envyinge:

14 αλλ ενδυσασθε τον κυριον ιησουν χριστον και της σαρκος προνοιαν μη ποιεισθε εις επιθυμιας

but put ye on the Lorde Iesus Christ. And make not provision for the flesshe to fulfyll ye lustes of it.