< ગીતશાસ્ત્ર 127 >

1 ચઢવાનું ગીત; સુલેમાનનું. જો યહોવાહ ઘર ન બાંધે તો, તેના બાંધનારાનો શ્રમ વ્યર્થ છે, જો યહોવાહ નગરનું રક્ષણ ન કરે તો, ચોકીદારની ચોકી કરવી કેવળ વ્યર્થ છે.
Insa-a hi Pakai apan louleh, asahon mohseh’a asah’u ahi. Khopi ngah’a hi Pakai ajao louleh, khongah ho pannabei a hahkhovah ahiuve.
2 તમારું વહેલું ઊઠવું, અને મોડું સૂવું, અને કષ્ટ વેઠીને રોટલી ખાવી તે પણ વ્યર્થ છે, કેમ કે યહોવાહ પોતાના વહાલાઓને ઊંઘમાં આપે છે.
Jingkah matah’a nakipat uva jankhang gei a nehding an holna a na natoh’u pan nabei ahi, ajeh chu Pakai in angailut achate hi a-ihmut sunguva hi ijakai agontohpeh ahibouve.
3 જુઓ, સંતાનો તો યહોવાહ પાસેથી મળેલો વારસો છે અને પેટનાં સંતાન તેમના તરફનું ઇનામ છે.
Veuvin, chatehi Pakaija kon a gou ahin, naobu sunga kona aga kimu jonghi kipa thilpeh ahi.
4 યુવાવસ્થામાંના પુત્રો બળવાન વીર યોદ્ધાના હાથમાંના તીક્ષ્ણ બાણ જેવા છે.
Khangdon laiya cha kineiho hi galsatpan akhutna thalchangho akichoi tobang ahi.
5 જે માણસનો ભાથો તેનાથી ભરેલો છે તે આશીર્વાદિત છે. જ્યારે તે નગરના દરવાજે શત્રુઓ સામે લડશે, ત્યારે તેઓ લજ્જિત નહિ થાય.
Thalchang abom dimsetna kipohpa anunnom ahi. Amachu agalmite toh thutanna munna akimuto teng gallel hilouhel ding ahi.

< ગીતશાસ્ત્ર 127 >