< Sòm 129 >

1 Se yon chante pou yo chante lè y'ap moute lavil Jerizalèm. Nou menm, pèp Izrayèl se pou nou rekonèt sa: Yo te fè nou pase kont mizè nou depi nou te jenn.
Viel haben sie bedrängt mich von meiner Jugend auf! So spreche nun Israel;
2 Wi, depi nou te jenn, yo te fè nou pase kont mizè nou, men yo pa t' janm rive mete pye sou kou nou.
Viel haben sie bedrängt mich von meiner Jugend auf, doch haben sie mich nicht überwältigt.
3 Yo tonbe sou do nou, ou ta di moun k'ap bat tè pou plante.
Auf meinem Rücken haben die Pflüger gepflügt und ihre Furchen langgezogen.
4 Men, Seyè a pa nan patipri, li koupe kòd mechan yo te pase nan kou nou.
Jehovah ist gerecht, der Ungerechten Seile schnitt Er ab.
5 Moun ki pa vle wè moun Siyon yo, se pou yo wont, se pou yo fè bak.
Beschämt müssen werden und hinter sich zurückweichen alle, die Zion hassen.
6 Se pou yo tankou plant k'ap pouse arebò glasi: y'ap cheche anvan menm yo donnen.
Sie werden wie das Gras der Dächer, das, ehe man es herausrauft, verdorrt.
7 Moun k'ap ranmase rekòt p'ap okipe yo menm, moun k'ap antre rekòt la p'ap mete yo nan pakèt li.
Mit dem nicht füllt seine Hand der Schnitter, noch seinen Schoß der Garbenbinder;
8 Moun k'ap pase bò la yo p'ap di: -Se pou Seyè a beni nou! N'ap beni ou nan non Seyè a!
Und die vorübergehen sprechen nicht: Jehovahs Segen sei über euch! Wir segnen euch in dem Namen Jehovahs.

< Sòm 129 >