Zsoltárok 73

1 Zsoltár Ászáftól. Bizony, jóságos Izraélhez az Isten, a tisztult szívűekhez.

Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

2 Én pedig, kevés híja elhajlottak lábaim, semmi híja megcsúsztak lépteim.

Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

3 Mert megirígyeltem a, kevélykedőket, midőn a gonoszok jólétét láttam.

Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

4 Mert nincsenek kínjaik halálukig, hízott az erejük.

Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

5 Halandónak szenvedésében nincsenek benne s emberekkel együtt nem sújtatnak.

Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

6 Azért nyakukat díszíti gőgösség, ruhaként borítja őket erőszak.

Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

7 Kidülledt kövérségtől szemük, túlcsapongtak szívük képzelődései.

Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

8 Csúfolódnak és gonoszúl fosztogatásról beszélnek, szinte a magasból beszélnek:

Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

9 az egekbe helyezték szájukat, de nyelvük a földön jár.

E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

10 Azért erre felé tér az ő népe, s tele szürcsölik magukat vízzel;

Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

11 és mondják: Miként tudhatja Isten, s van-e tudás a legfelsőbben?

dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

12 Íme, gonoszok ezek és mint örökkön gondtalanok gyarapítottak vagyont.

Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

13 Bizony, hiába tisztítottam szivemet és mostam ártatlanságban kezeimet;

Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

14 de sújtva vagyok egész nap s reggelenként itt a fenyítésem.

Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

15 Ha mondanám, hadd beszélek olykép, íme gyermekeid nemzedékét elárulnám.

Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

16 Gondolkodtam is, hogy megtudjam ezt, gyötrődés volt az szemeimben

Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

17 míg be nem mentem Isten szentélyébe, s figyelhettem az ő végükre.

Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

18 Bizony, sikamlós térre helyezted őket, ledöntöd őket romokká.

Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

19 Miként lettek pusztulássá egy pillanat alatt; eltüntek, végük lett a rémülettől.

Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

20 Mint álmot ébredés után, Uram, fölserkenvén képüket megveted.

Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

21 Midőn elkeseredett szívem és töprenkedtem veséimben:

Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

22 oktalan voltam és tudásom nem volt, akár a barom voltam veled szemben.

unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

23 De én mindig veled vagyok, megragadod jobb kezemet;

Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

24 tanácsoddal vezetsz engem, és aztán dicsőséggel magadhoz veszel engem.

Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

25 Kim van nekem az egekben? S melletted mit sem kivánok a földön.

Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

26 Elfogyott bár húsom és szivem – szívem sziklája és osztályrészem az Isten örökké.

Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

27 Mert íme a tőled eltávolodók elvesznek, megsemmisítesz mindenkit, ki elparáználkodik tőled.

Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

28 Én pedig – Isten közelsége jó nekem; az Úrba, az Örökkévalóba helyeztem bizalmamat, hogy elbeszéljem mind a te műveidet.

Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.