Lúkas 1
1 Heiðraði Þeófílus. Nú þegar hafa verið skrifaðar allmargar frásögur um Krist, byggðar á heimildum postulanna og annarra sjónarvotta.
MURIN me toto ar intiniedier kajoi pan meakan, me kitail kin kamelele,
Duen ir, me kajokajoi on kit, me jaunkakede o papa pan majan jan ni tapi o,
3 En ég taldi rétt að rannsaka þessar heimildir á ný frá upphafi til enda, og nú sendi ég þér árangur þeirra nákvæmu athugana sem ég hef gert.
I ap pil lamedar, me mau, i en intin won komui, Main Tiopiluj, pwe i lelepokki karoj jan in tapi o kokodo.
4 Þetta geri ég til að fullvissa þig um sannleiksgildi þess sem þú hefur heyrt hjá öðrum.
Pwe komui en aja duen meakan me komui aleer, me pun melel.
5 Frásaga mín hefst á prestinum Sakaría, sem var uppi á dögum Heródesar konungs í Júdeu. Sakaría var úr flokki Abía, en það var einn af mörgum flokkum musterisþjónanna. Elísabet, kona hans, var einnig af gyðinglegri prestaætt; afkomandi Arons.
Ni muein Erodej nanmarki en ludiia, jamoro amen mia, kijan pwin on Apia, me mar a Jakariaj, o a paud amen jan nain Aron jeripein oko, me mar a Elijapet.
6 Þau hjón voru bæði guðrækin og leituðust við að halda boðorð Guðs óaðfinnanlega.
Ira karoj me pun mon Kot, o ira ineneweita ni en Kaun a kujoned o tiak kan karoj.
7 Þau voru barnlaus – Elísabet gat ekki átt börn – og auk þess orðin roskin.
A jota naira jeri, pwe Elijapet li dapwan amen, o ira karoj likailapalar.
8 Dag nokkurn þegar Sakaría var að sinna störfum sínum í musterinu – flokkur hans var einmitt á vakt þá vikuna – féll það í hlut hans að fara inn í musterið og brenna reykelsi frammi fyrir Drottni.
A kadekadeo ni a kapwaiada a dodok en jamero mon Kot ni anjau o, me a pwin pwaijaneki,
Duen a kin wiaui ren jamero kan, o anjau en ijik mairon lao leler, a kotilon on nan im en kaudok en Kaun o.
10 Eins og ávallt er reykelsisfórnin fór fram, stóð fjöldi fólks fyrir utan musterið á bæn.
A pokon kalaimun mi liki, wiawia kapakap ni klok en ijij.
11 Allt í einu sá Sakaría engil standa hægra megin við reykelsisaltarið. Honum varð hverft við og hann varð mjög hræddur.
A tounlan en Kaun amen pwara don i, kotikot ni pali maun en pei jaraui en potik.
Jakariaj lao majani, ap lujikida o majapwekada.
13 Engillinn sagði: „Sakaría, vertu óhræddur! Ég kem til að segja þér að Guð hefur heyrt bæn þína. Konan þín, hún Elísabet, mun fæða þér son! Þú skalt láta hann heita Jóhannes.
A tounlan o majani on i: Jakariaj, der majak, pwe om kapakap pwaidar, om paud Elijapet pan naitikeda jeri ol amen, a koe pan ki on mar a Ioanej.
14 Fæðing hans mun verða ykkur báðum mikið gleðiefni og margir munu samgleðjast ykkur,
O a pan kare on uk peren o popol, o me toto pan perenki a ipwidi.
15 því hann á eftir að verða einn af hetjum Guðs. Hann má aldrei snerta vín né sterka drykki, en þess í stað mun hann fyllast heilögum anda, meira að segja áður en hann fæðist!
Pwe a pan lapalap ren Kaun o, a jota pan nim wain, pil jo eu jon en joko; a pan dir en Nen jaraui nan kupur en in a.
16 Hann mun snúa mörgum Gyðingum til Drottins, Guðs þeirra.
A me toto ren nain Ijrael akan, me a pan kawuki on Kaun ar Kot.
17 Hann verður mikilmenni og máttugur eins og Elía, hinn forni spámaður. Hann mun koma á undan Kristi, búa fólkið undir komu hans og kenna því að elska Drottin eins og forfeður þess gerðu, og lifa sem trúað fólk.“
A pan tion mo a ni nen o rojon en Eliaj, pwen kawuki on jeri kan monion en jam arail akan o me jopeik kan on lamalam en me pun kan, pwen kaonopadan Kaun o pwin aramaj lelapok eu.
18 Þá sagði Sakaría við engilinn: „Já, en þetta er útilokað! Ég er orðinn gamall og konan mín líka.“
A Jakariaj majani on tounlan o: Da me i en ajaki me wet? Pwe I ol laudalar amen, o ai paud pil likailapalar.
19 Engillinn svaraði: „Ég er Gabríel! Ég stend frammi fyrir hásæti Guðs, sem sendi mig til að flytja þér þessar góðu fréttir
A tounlan japen majani on i: Nai Kapriel, me kin ariri Kot, o me pakadarado, en lokaia on uk, o wa don uk ronamau pukat.
20 En fyrst þú trúðir mér ekki, munt þú verða mállaus þangað til barnið er fætt. Ég ábyrgist að orð mín munu rætast á sínum tíma.“
Kilan, koe pan loton la, o jaja lokaia lao lel ran o, me mepukat pan pwaida, pweki om jota kamelele ai kajoi, me pan pwaida ni a anjau.
21 Fólkið beið eftir Sakaría og undraðist hve honum dvaldist í musterinu.
A pokon o auiaui Jakariaj, puriamuiki a pwapwand nan im ni kaudok.
22 Þegar hann kom út, gat hann ekkert sagt, og fólkið skildi af látbragði hans að hann hlyti að hafa séð sýn inni í musterinu.
A lao pedoi jan, a jolar kak majan on irail. Irail ap dedeki, me e udial manaman eu nan im en kaudok o. A olol on irail o lotonlar.
23 Eftir þetta dvaldist hann í musterinu sinn tíma og fór síðan heim.
Kadekadeo ran akan en a dodok lao nikier, a kotin purelan japwe koieilan im a.
24 Stuttu síðar varð Elísabet kona hans þunguð en hún leyndi því fyrstu fimm mánuðina.
Murin ran pukat a paud Elijapet lijeanda o mimieta nan deu a jaunipon limau indada:
25 „En hvað Drottinn er góður að leysa mig undan þeirri skömm að geta ekki átt barn!“hrópaði hún.
Iduen Kaun o kotin wiai on ia ni ran oko, ni a kotin majan don ia, pwen kotiki jan ia kanamenok pai ren aramaj.
26 Mánuði síðar sendi Guð engilinn Gabríel til meyjar sem María hét og bjó í þorpinu Nasaret í Galíleu. Hún var trúlofuð manni að nafni Jósef og var hann af ætt Davíðs konungs.
Ni kawonu en jaunipon tounlan Kapriel pakadarala jan ren Kot on nan kanim en Kalilaa eu, me ad a Najaret,
Ren jeripein makelekel amen, me kijin nin on ol amen, me mar a Iojep, kijan kadaudok en Dawid; jeripein makelekel o adaneki Maria.
28 Gabríel birtist henni og sagði: „Sæl, þú hin útvalda! Drottinn er með þér!“
Tounlan o kotilon on nan deu a majani on i: Kajelelia Main, kom meid pai, Kaun o kotikot re omui! Kom meid pai nan pun en li akan!
29 María varð undrandi og reyndi að skilja hvað engillinn ætti við.
A lao kilaner i, o ronadar a majan, ap majapwekadar madamadaua: Duen jon en ranamau o.
30 „Vertu ekki hrædd, María, “sagði engillinn, „Guð ætlar að blessa þig ríkulega.
A tounlan majani on i: Maria, ender majak, pwe komui me konekonelar ren Kot.
31 Innan skamms munt þú verða barnshafandi og eignast dreng, sem þú skalt nefna Jesú.
A kilan, komui pan lijeanda o naitikeda jeri ol amen, a komui pan ki on mar a Iejuj.
32 Hann mun verða mikill og kallast sonur Guðs. Drottinn Guð mun gefa honum hásæti Davíðs konungs, ættföður hans,
Nan i me pan lapalap, o a pan maraneki Japwilim en Kaun lapalap, o Kaun Kot pan kotiki on i mol en jam a Dawid.
O a pan kakaunda kadaudok en Iakop kokolata, o japwilim a wei jota pan imwila. (aiōn g165)
34 „Hvernig má það vera?“spurði María, „ég hef ekki karlmanns kennt.“
Maria ap majani on tounlan o: Daduen mepukat pan kak wiaui, aki i jaja ol amen?
35 Engillinn svaraði: „Heilagur andi mun koma yfir þig og kraftur Guðs mun umlykja þig, barnið þitt verður því heilagt sonur Guðs.
Tounlan o kotin japen majani on i: Nen jaraui pan kotin ti po omui o rojon en Kaun lapalap pan kipa komui di, i me jaraui o, me pan ipwi jan komui, pan marenki: Japwilim en Kot.
36 Nú eru sex mánuðir síðan Elísabet frænka þín óbyrjan, eins og fólk kallaði hana – varð þunguð í elli sinni!
O majani, ri om Elijapet pil lijeandar ni a likailapala, a pan neitikeda jeri ol amen, a kawonu en jaunipon anjau wet; iei i me dapwan,
37 Guði er ekkert um megn.“
Pwe jota meakot, me Kot jota kak on.
38 Og María sagði: „Ég vil hlýða og þjóna Drottni. Verði allt eins og þú sagðir.“Þá hvarf engillinn.
A Maria potoan on: Majani, nai lidu en Kaun o; en wiaui on ia duen omui majan. Tounlan o ap kotila jan re a.
39 Nokkrum dögum síðar fór María til fjallaþorpsins í Júdeu þar sem Sakaría bjó og heimsótti Elísabetu.
I ran oko Maria madan kotila pon nana o nan kanim en luda eu,
Ap pedelon on nan im en Jakariaj o ranamau on Elijapet.
41 Þegar María heilsaði, tók barn Elísabetar viðbragð í kviði hennar og hún fylltist heilögum anda.
Kadekadeo Elijapet lao roner en Maria a ranamau on i, jeri o ap mokideda nan kaped a; a Elijapet ap direkila Nen jaraui,
42 Hún hrópaði upp í gleði sinni og sagði við Maríu: „Guð hefur blessað þig umfram allar aðrar konur, og barni þínu er ætluð hin æðsta blessun hans.
O nil laudeda majani: Komui meid pai ren li akan, o meid iajanai ipwin kupur omui!
43 Hvílíkur heiður fyrir mig að móðir Drottins míns skuli heimsækja mig.
A iaduen pai wet a ko jan ia, pwe in en ai Kaun koti don ia?
44 Um leið og þú komst inn og heilsaðir mér tók barnið mitt viðbragð af gleði!
Majani, ni ai roner omui ranamau, jeri o ap mokideda nan kaped i aki a peren.
45 Þú trúðir að Guð mundi standa við orð sín og þess vegna hefur hann ríkulega blessað þig.“
O komui meid pai, pweki komui pojon! Pwe a pan pwaida, me Kaun o kotin majani on komui.
46 Og María sagði: „Ó, ég lofa Drottin!
Maria ap majani: Lol ai kapina Kaun o,
47 Ég gleðst í Guði, frelsara mínum.
O nen i perenki Kot ai Jaunkamaur.
48 Hann mundi eftir lítilmótlegri ambátt sinni og héðan í frá munu allar kynslóðir tala um hvernig Guð blessaði mig.
Pwe a kotin kupurala japwilim a lidu tikitik o. Kilan, jan met o kokolata di karoj pan kapai kin ia,
49 Hann, hinn voldugi og heilagi, hefur gert mikla hluti fyrir mig.
Pwe a kotin wiaer jon en manaman on ia, me lapalap o mar a me jaraui.
50 Miskunn hans við þá sem trúa á hann, varir frá kynslóð til kynslóðar.
A kotin kalanan on di karoj kokolata, on irail me kin lan i.
51 Hann hefur unnið stórvirki með mætti sínum og tvístrað hinum stoltu og drambsömu.
O a kotin wia kida lim a manaman akan. O a kotin kara wan pajan, me kin lemai nan monion arail.
52 Hann hefur steypt höfðingjum úr hásætum og upphafið auðmjúka.
A kotin jikin wei jaupeidi kan jan mol ar, ap id kajapwilada me tikitik kan.
53 Hann hefur mettað hungraða gæðum og látið ríka fara tómhenta frá sér.
A kotin kamede kida kapwa me men manadar akan, ap kotin kadarala kaip me kapwapwa kan.
54 Hann hefur hjálpað þjóni sínum, Ísrael, og ekki gleymt loforðum sínum.
A kotin upor kin japwilim a ladu Ijrael, o kotin tamataman a kalanan,
55 Hann lofaði feðrum okkar – Abraham og afkomendum hans – að sýna þeim miskunn að eilífu.“ (aiōn g165)
Duen a kotin majani on jam atail akan, on Apraam o kadaudok a kokolata. (aiōn g165)
56 Eftir þetta dvaldist María hjá Elísabetu í þrjá mánuði, en að því búnu hélt hún heim.
A Maria kotikot re a jaunipon jilu, ap purelan im a.
57 Þegar meðgöngutíma Elísabetar lauk, fæddi hún son.
Ari, anjaun Elijapet leler pwen naitik, a naitikeda jeri ol amen.
58 Vinir og ættingjar fréttu fljótt hve góður Drottinn hafði verið Elísabetu og samglöddust henni.
O men imp a kan o jau i ronadar, me Kaun o kotin kupura i, rap ian i peren kida.
59 Þegar barnið var átta daga gamalt komu þeir til að vera viðstaddir umskurnina. Allir gerðu ráð fyrir að drengurinn yrði látinn heita Sakaría eftir föður sínum,
Kadekadeo auel en ran o re pwara don jirkomjaij jeri o; ir ari ki on mar en jam a Jakariaj.
60 en Elísabet sagði: „Nei, hann á að heita Jóhannes.“
A in a japen indada: O kaidin, pwe a pan maraneki Ioanej.
61 „Hvers vegna?“spurði fólkið undrandi, „það er enginn með því nafni í allri fjölskyldunni!“
lrail ap indan i: Nan jota jau om men me maraneki met.
62 Faðir barnsins var síðan spurður með bendingum hvað barnið ætti að heita.
Irail ap olol on jam a, duen me a mauki, jeri en adaneki.
63 Hann bað um spjald og skrifaði á það, öllum til mikillar furðu: „Nafn hans er Jóhannes.“
I ari poeki jlet eu, ap intiniedier o majani: A pan adaneki loanej. Irail karoj ap puriamuiki.
64 Á sama andartaki fékk hann málið og lofaði Guð.
A madan jilan i wajok pajan o tenap a japadokada; i ari majani o kapina Kot.
65 Nágrannarnir urðu undrandi og fréttin um þetta barst um alla fjallabyggð Júdeu.
A majak kipadi karoj, me kaukaujon imp ar, o wiawia pukat lolok jili pon nana en Iudaa karoj.
66 Þeir sem heyrðu þetta, veltu því vandlega fyrir sér og sögðu: „Hvað skyldi verða úr þessu barni? Hönd Drottins er greinilega með því á sérstakan hátt.“
A karoj me ronadar, kin nekinekid nan monion arail, indada: Da me jeri men et pan wiala? Pwe lim en Kaun o kotin ian i.
67 Sakaría, faðir drengsins, fylltist heilögum anda og spáði:
A jam a Jakariaj direkila Nen jaraui ap kokopada majani:
68 „Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, því hann hefur vitjað þjóðar sinnar til að bjarga henni.
Kapina on Kaun Kot en Ijrael, pwe a kotidier ren japwilim a aramaj akan dore ir ala.
69 Hann gefur okkur máttugan frelsara af ætt Davíðs konungs, þjóns síns,
O kotin wiadan kitail kamaur patail jan nan kadaudok en japwilim a ladu Dawid.
Duen a kotin majanier ren japwilim a jaukop jaraui kan, jan tapin kaua kokodo, (aiōn g165)
71 til að frelsa okkur undan óvinum okkar og öllum þeim sem hata okkur.
Me a pan kotin dore kitail la jan ren atail imwintiti o jan nan pa en me kailon kin kitail,
72 Hann sýndi forfeðrum okkar miskunn og minntist síns heilaga loforðs, sem hann gaf Abraham, að frelsa okkur frá óvinum okkar,
O kotin kalanan on jam atail akan, o kotin kupureda a inau jaraui,
O kaula eu, me a kotin kauki on jam atail Apraam, en kotiki on kitail.
Pwe jen dore jan nan pa en atail imwintiti, ap papa i jo majak,
75 helga okkur og gera okkur hæf til að dvelja hjá sér að eilífu.
Nin tiak lelapok o pun mon jilan i ran karoj kokolata.
76 Þú, sonur minn, verður kallaður spámaður almáttugs Guðs, því þú munt ryðja Kristi veg.
A koe nai jeri pan adaneki: Jaukop en me lapalap o, pwe koe pan tion mon jilan en Kaun o, pwen kuonopada japwilim a al akan
77 Þú munt veita fólkinu þekkingu á hjálpræðinu og fyrirgefningu syndanna.
Pwen kawewe on japwilim a aramaj kamaur, iei lapwa pan dip ar akan;
78 Þessu mun kærleikur Guðs og miskunn koma til leiðar, hann sendir okkur ljós sitt.
Pweki en atail Kot a kalanan melel, me marain dakaraki don kitail jan poa.
79 Það mun lýsa þeim er sitja í myrkri og skugga dauðans, og leiða okkur á friðarveg.“
Pwen kamaraini toun pali rotorot o mot en mela, o kainen on na atail nan al en popol.
80 Og drengurinn óx og Guð styrkti hann. Þegar hann hafði aldur til, fór hann út í óbyggðina og dvaldist þar þangað til hann hóf starf sitt meðal þjóðarinnar.
A jeri o kakairida, o kelail ni nen e, o a kin mimi nan jap tan, lao a pan janjal on Ijrael.
