Ayub 14

1 Sejak lahir manusia itu lemah, tidak berdaya; hidupnya singkat serta penuh derita.

L’homme né de la femme! Sa vie est courte, sans cesse agitée.

2 Ia bersemi dan layu seperti kembang; lenyap seperti bayangan, terus menghilang.

Il naît, il est coupé comme une fleur; Il fuit et disparaît comme une ombre.

3 Ya Allah, masakan Engkau mau memandangku, dan menghadapkan aku ke pengadilan-Mu!

Et c’est sur lui que tu as l’œil ouvert! Et tu me fais aller en justice avec toi!

4 Dapatkah manusia yang berdosa mendatangkan hal yang sempurna?

Comment d’un être souillé sortira-t-il un homme pur? Il n’en peut sortir aucun.

5 Jumlah umur manusia sudah Kautentukan; jumlah bulannya sudah Kaupastikan. Kautetapkan pula batas-batas hidupnya; tidak mungkin ia melangkahinya.

Si ses jours sont fixés, si tu as compté ses mois, Si tu en as marqué le terme qu’il ne saurait franchir,

6 Biarkanlah ia beristirahat, jangan ganggu dia; supaya ia dapat menikmati hidupnya sampai selesai tugasnya.

Détourne de lui les regards, et donne-lui du relâche, Pour qu’il ait au moins la joie du mercenaire à la fin de sa journée.

7 Masih ada harapan bagi pohon yang ditebang; ia akan bertunas lagi, lalu bercabang.

Un arbre a de l’espérance: Quand on le coupe, il repousse, Il produit encore des rejetons;

8 Meskipun di dalam tanah akarnya menjadi lapuk, dan tanggulnya mati karena busuk,

Quand sa racine a vieilli dans la terre, Quand son tronc meurt dans la poussière,

9 tetapi bila disentuh air, ia tumbuh lagi; seperti tanaman muda, tunas-tunasnya muncul kembali.

Il reverdit à l’approche de l’eau, Il pousse des branches comme une jeune plante.

10 Tapi bila manusia mati, habis riwayatnya; ia meninggal dunia, lalu ke mana perginya?

Mais l’homme meurt, et il perd sa force; L’homme expire, et où est-il?

11 Seperti air menguap dari dalam telaga, seperti sungai surut sampai habis airnya,

Les eaux des lacs s’évanouissent, Les fleuves tarissent et se dessèchent;

12 begitu pula manusia yang telah mati: ia tidak akan dapat bangkit kembali. Ia tak akan terjaga selama langit masih ada, tak pernah lagi bangun dari tidurnya.

Ainsi l’homme se couche et ne se relèvera plus, Il ne se réveillera pas tant que les cieux subsisteront, Il ne sortira pas de son sommeil.

13 Sembunyikanlah aku di dalam dunia orang mati; lindungilah aku sampai Kau tidak marah lagi. Tapi tentukanlah waktu untuk mengingat diriku. (Sheol h7585)

Oh! Si tu voulais me cacher dans le séjour des morts, M’y tenir à couvert jusqu’à ce que ta colère fût passée, Et me fixer un terme auquel tu te souviendras de moi! (Sheol h7585)

14 Sebab, apabila manusia mati, dapatkah ia hidup kembali? Hari demi hari aku menunggu sampai masa pahitku ini lalu.

Si l’homme une fois mort pouvait revivre, J’aurais de l’espoir tout le temps de mes souffrances, Jusqu’à ce que mon état vînt à changer.

15 Maka Engkau akan memanggil aku, dan aku pun akan memberi jawaban; Engkau akan sayang lagi kepadaku, makhluk yang Kauciptakan.

Tu appellerais alors, et je te répondrais, Tu languirais après l’ouvrage de tes mains.

16 Lalu akan Kauawasi setiap langkahku, tapi tidak lagi Kauperhatikan dosaku.

Mais aujourd’hui tu comptes mes pas, Tu as l’œil sur mes péchés;

17 Dosaku akan Kauampuni dan Kausingkirkan; salahku waktu dulu akan Kauhapuskan.

Mes transgressions sont scellées en un faisceau, Et tu imagines des iniquités à ma charge.

18 Kelak gunung-gunung akan runtuh dan porak poranda, dan gunung batu yang kokoh bergeser dari tempatnya.

La montagne s’écroule et périt, Le rocher disparaît de sa place,

19 Batu-batu akan dikikis oleh air yang mengalir kuat; tanah akan dihanyutkan oleh hujan yang lebat. Demikianlah Kauhancurkan harapan manusia.

La pierre est broyée par les eaux, Et la terre emportée par leur courant; Ainsi tu détruis l’espérance de l’homme.

20 Kaukalahkan dia untuk selama-lamanya; Kausuruh dia pergi dan Kauubah wajahnya.

Tu es sans cesse à l’assaillir, et il s’en va; Tu le défigures, puis tu le renvoies.

21 Anak-anaknya menjadi orang mulia, tetapi ia tidak mengetahuinya. Dan apabila mereka menjadi hina, tak ada yang memberitahukan kepadanya.

Que ses fils soient honorés, il n’en sait rien; Qu’ils soient dans l’abaissement, il l’ignore.

22 Hanya nyeri tubuhnya yang dirasakannya; hanya pilu hatinya yang dideritanya."

C’est pour lui seul qu’il éprouve de la douleur en son corps, C’est pour lui seul qu’il ressent de la tristesse en son âme.