Salmi 22

1 Al maestro del coro. Sull'aria: «Cerva dell'aurora». Salmo. Di Davide. «Dio mio, Dio mio, perché mi hai abbandonato? Tu sei lontano dalla mia salvezza»: sono le parole del mio lamento.

Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?

2 Dio mio, invoco di giorno e non rispondi, grido di notte e non trovo riposo.

Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!

3 Eppure tu abiti la santa dimora, tu, lode di Israele.

– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.

4 In te hanno sperato i nostri padri, hanno sperato e tu li hai liberati;

Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.

5 a te gridarono e furono salvati, sperando in te non rimasero delusi.

Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.

6 Ma io sono verme, non uomo, infamia degli uomini, rifiuto del mio popolo.

En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.

7 Mi scherniscono quelli che mi vedono, storcono le labbra, scuotono il capo:

Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.

8 «Si è affidato al Signore, lui lo scampi; lo liberi, se è suo amico».

„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“

9 Sei tu che mi hai tratto dal grembo, mi hai fatto riposare sul petto di mia madre.

Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.

10 Al mio nascere tu mi hai raccolto, dal grembo di mia madre sei tu il mio Dio.

Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.

11 Da me non stare lontano, poiché l'angoscia è vicina e nessuno mi aiuta.

Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!

12 Mi circondano tori numerosi, mi assediano tori di Basan.

Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.

13 Spalancano contro di me la loro bocca come leone che sbrana e ruggisce.

Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.

14 Come acqua sono versato, sono slogate tutte le mie ossa. Il mio cuore è come cera, si fonde in mezzo alle mie viscere.

Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér

15 E' arido come un coccio il mio palato, la mia lingua si è incollata alla gola, su polvere di morte mi hai deposto.

og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.

16 Un branco di cani mi circonda, mi assedia una banda di malvagi; hanno forato le mie mani e i miei piedi,

Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.

17 posso contare tutte le mie ossa. Essi mi guardano, mi osservano:

Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.

18 si dividono le mie vesti, sul mio vestito gettano la sorte.

Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.

19 Ma tu, Signore, non stare lontano, mia forza, accorri in mio aiuto.

Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!

20 Scampami dalla spada, dalle unghie del cane la mia vita.

Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.

21 Salvami dalla bocca del leone e dalle corna dei bufali.

Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!

22 Annunzierò il tuo nome ai miei fratelli, ti loderò in mezzo all'assemblea.

Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.

23 Lodate il Signore, voi che lo temete, gli dia gloria la stirpe di Giacobbe, lo tema tutta la stirpe di Israele;

Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,

24 perché egli non ha disprezzato né sdegnato l'afflizione del misero, non gli ha nascosto il suo volto, ma, al suo grido d'aiuto, lo ha esaudito.

því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“

25 Sei tu la mia lode nella grande assemblea, scioglierò i miei voti davanti ai suoi fedeli.

Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.

26 I poveri mangeranno e saranno saziati, loderanno il Signore quanti lo cercano: «Viva il loro cuore per sempre».

Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.

27 Ricorderanno e torneranno al Signore tutti i confini della terra, si prostreranno davanti a lui tutte le famiglie dei popoli.

Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.

28 Poiché il regno è del Signore, egli domina su tutte le nazioni.

Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.

29 A lui solo si prostreranno quanti dormono sotto terra, davanti a lui si curveranno quanti discendono nella polvere. E io vivrò per lui,

Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.

30 lo servirà la mia discendenza. Si parlerà del Signore alla generazione che viene;

Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.

31 annunzieranno la sua giustizia; al popolo che nascerà diranno: «Ecco l'opera del Signore!».

Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.