Giobbe 5

1 Grida pure, vi sarà egli alcuno che ti risponda? Ed a cui d'infra i santi ti rivolgerai tu?

Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?

2 Conciossiachè il cruccio uccida il pazzo, E lo sdegno faccia morir lo stolto.

Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.

3 Io ho veduto il pazzo che si radicava; Ma incontanente ho maledetto il suo abitacolo.

Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.

4 I suoi figliuoli son lungi dalla salvezza, E sono oppressati nella porta, senza che alcuno li riscuota.

Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.

5 L'affamato divora la ricolta di esso, E la rapisce di mezzo le spine; E i ladroni trangugiano le sue facoltà.

Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.

6 Perciocchè la sventura non ispunta dalla polvere, E il dolore non germoglia dalla terra;

Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.

7 Benchè l'uomo nasca per soffrire, Come le faville delle brace per volare in alto.

Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.

8 Ma quant'è a me, io ricercherei pure Iddio, Ed addirizzerei il mio ragionamento a Dio;

Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;

9 Il quale fa cose sì grandi, che non si posson investigare; E tante cose maravigliose, che non si possono annoverare;

Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;

10 Che manda la pioggia in su la terra, E le acque in su le campagne;

Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,

11 [Che] innalza i bassi, E fa che quelli ch'erano in duolo sono esaltati per salvazione;

Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.

12 Che disperde i pensieri degli astuti, E [fa che] le lor mani non possono far nulla di bene ordinato.

Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.

13 Egli soprapprende i savi nella loro astuzia, E [fa] che il consiglio de' perversi va in ruina.

Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.

14 Di giorno scontrano tenebre, E in pien mezzodì vanno a tentone come di notte.

En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.

15 Ma egli salva il bisognoso dalla spada, Dalla gola loro, e dalla mano del possente.

Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.

16 E vi è qualche speranza per lo misero; Ma l'iniquità ha la bocca turata.

Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.

17 Ecco, beato [è] l'uomo, il quale Iddio castiga; E però non disdegnar la correzione dell'Onnipotente.

Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;

18 Perciocchè egli è quel che manda la doglia e altresì [la] fascia; Egli è quel che fa la piaga, e le sue mani altresì guariscono.

Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.

19 In sei afflizioni egli ti libererà, Ed in sette il male non ti toccherà.

En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.

20 In [tempo di] fame egli ti riscoterà dalla morte, E in tempo di guerra dalla spada.

En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.

21 Al [tempo del] flagello della lingua tu sarai nascosto; E non temerai la desolazione, quando verrà.

Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.

22 Tu riderai del guasto e della carestia; E non temerai delle fiere della terra.

Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;

23 Perciocchè tu avrai patto eziandio con le pietre de' campi; E le fiere della campagna ti saranno rendute pacifiche.

Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.

24 E tu conoscerai per prova che il tuo padiglione [non sarà] se non pace, E governerai la tua casa, e nulla ti verrà fallito.

Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.

25 E riconoscerai che la tua progenie [sarà] molta, E che i tuoi discendenti [saranno] come l'erba della terra.

Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.

26 Tu entrerai in estrema vecchiezza nel sepolcro, Come la bica delle biade è accumulata al suo tempo.

En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.

27 Ecco [ciò noi ti diciamo]; noi l'abbiamo investigato; egli [è] così; Ascoltalo, e riconoscilo.

Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.