詩篇 141

1 ヱホバよ我なんぢを呼ふ ねがはくは速かにわれにきたりたまへ われ汝をよばふときわが聲に耳をかたぶけたまへ

Drottinn, þú hefur hlustað á bæn mína, svaraðu mér fljótt! Heyr þegar ég hrópa til þín eftir hjálp.

2 われは薫物のごとくにわが祈をみまへにささげ 夕のそなへものの如くにわが手をあげて聖前にささげんことをねがふ

Líttu á bæn mína sem kvöldfórn, eins og reykelsi sem stígur upp til þín.

3 ヱホバよねがはくはわが口に門守をおきて わがくちびるの戸をまもりたまへ

Hjálpaðu mér, Drottinn, að gæta munns míns – innsiglaðu varir mínar!

4 惡事にわがこころを傾かしめて邪曲をおこなふ者とともに惡きわざにあづからしめ給ふなかれ 又かれらの珍饈をくらはしめたまふなかれ

Frelsaðu mig frá löngun í hið illa. Forðaðu mér frá félagsskap við syndara og þeirra vondu verkum. Láttu mig sneiða hjá svallveislum þeirra.

5 義者われをうつとも我はこれを愛しみとしその我をせむるを頭のあぶらとせん わが頭はこれを辭まず かれらが禍害にあふときもわが祈はたえじ

Hirting frá guðhræddum manni er mér til góðs – hún er áhrifaríkt læknislyf! Ég vil ekki hlusta á hrós vondra manna. Ég bið gegn illsku þeirra og svikum.

6 その審士ははほの崕になげられん かれらわがことばの甘美によりて聽ことをすべし

Þegar foringjar þeirra fá sinn dóm, þegar þeim verður hrint fram af kletti,

7 人つちを耕しうがつがごとく我儕のほねははかの口にちらさる (Sheol h7585)

þá munu menn þessir hlusta á viðvörun mína og skilja að ég vildi þeim vel. (Sheol h7585)

8 されど主ヱホバよわが目はなほ汝にむかふ 我なんぢに依賴めり ねがはくはわが霊魂をともしきままに捨おきたまなかれ

Drottinn, ég horfi til þín í von um hjálp. Þú ert skjól mitt. Láttu þá ekki tortíma mér.

9 我をまもりてかれらがわがためにまうくる羂とよこしまを行ふものの機とをまぬかれしめたまへ

Forðaðu mér frá gildrum þeirra.

10 われは全くのがれん あしきものをおのれの網におちいらしめたまへ

Hinir óguðlegu falli í eigin net, en ég sleppi heill á húfi.