Psalmorum 46

1 In finem, filiis Core pro arcanis, Psalmus. Deus noster refugium, et virtus: adiutor in tribulationibus, quæ invenerunt nos nimis.

Wɔde ma dwomkyerɛfoɔ. Kora mma dwom. Wɔto no “alamot” sankuo nne so. Onyankopɔn ne yɛn dwanekɔbea ne yɛn ahoɔden, amanehunu mu ɔboafoɔ a ɔwɔ hɔ ɛberɛ biara.

2 Propterea non timebimus dum turbabitur terra: et transferentur montes in cor maris.

Enti sɛ asase ani dane butu na mmepɔ tutu kɔgu ɛpo ase a, yɛrensuro,

3 Sonuerunt, et turbatæ sunt aquæ eorum: conturbati sunt montes in fortitudine eius.

sɛ ɛpo bɔ asorɔkye na ɛhuru na ɛma nkokoɔ woso mpo a, yɛrensuro.

4 Fluminis impetus lætificat civitatem Dei: sanctificavit tabernaculum suum Altissimus.

Asutene bi wɔ hɔ a ne nsuwansuwa de anigyeɛ ba Onyankopɔn kuropɔn mu, beaeɛ kronkron a Ɔsorosoroni no teɛ.

5 Deus, in medio eius, non commovebitur: adiuvabit eam Deus mane diluculo.

Onyankopɔn te kuropɔn no mu, na ɔrenhwe ase; Onyankopɔn bɛboa no anɔpahema.

6 Conturbatæ sunt gentes, et inclinata sunt regna: dedit vocem suam, mota est terra.

Amanaman yɛ hoo, na ahennie hwehwe ase; ɔma ne nne so ma asase nane.

7 Dominus virtutum nobiscum: susceptor noster Deus Iacob.

Otumfoɔ Awurade ka yɛn ho. Yakob Onyankopɔn yɛ yɛn aban.

8 Venite, et videte opera Domini, quæ posuit prodigia super terram:

Bra bɛhwɛ Awurade nnwuma, ɔsɛeɛ a ɔde aba asase no so.

9 auferens bella usque ad finem terræ. Arcum conteret, et confringet arma: et scuta comburet igni:

Ɔma akodie gyae kɔsi asase ano. Ɔbubu agyan mu na ɔsɛe pea; ɔde ogya hye nkataboɔ.

10 Vacate, et videte quoniam ego sum Deus: exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra.

Monyɛ komm na monhunu sɛ me ne Onyankopɔn; wɔbɛma me so wɔ amanaman no mu, wɔbɛma me so wɔ asase so.

11 Dominus virtutum nobiscum: susceptor noster Deus Iacob.

Otumfoɔ Awurade ka yɛn ho; Yakob Onyankopɔn yɛ yɛn aban.