< Lucam 14 >

1 Et factum est cum intraret Jesus in domum cujusdam principis pharisæorum sabbato manducare panem, et ipsi observabant eum.
イエス安息 日に食事せんとて、或パリサイ人の頭の家に入り給へば、人々これを窺ふ。
2 Et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum.
視よ、御前に水腫をわづらふ人ゐたれば、
3 Et respondens Jesus dixit ad legisperitos et pharisæos, dicens: Si licet sabbato curare?
イエス答へて教法師とパリサイ人とに言ひたまふ『安息 日に人を醫すことは善しや、否や』
4 At illi tacuerunt. Ipse vero apprehensum sanavit eum, ac dimisit.
かれら默然たり。イエスその人を執り、醫して去らしめ、
5 Et respondens ad illos dixit: Cujus vestrum asinus, aut bos in puteum cadet, et non continuo extrahet illum die sabbati?
且かれらに言ひ給ふ『なんぢらの中その子あるひは其の牛、井に陷らんに、安息 日には直ちに之を引揚げぬ者あるか』
6 Et non poterant ad hæc respondere illi.
彼 等これに對して物 言ふこと能はず。
7 Dicebat autem et ad invitatos parabolam, intendens quomodo primos accubitus eligerent, dicens ad illos:
イエス招かれたる者の上席をえらぶを見、譬をかたりて言ひ給ふ、
8 Cum invitatus fueris ad nuptias, non discumbas in primo loco, ne forte honoratior te sit invitatus ab illo.
『なんぢ婚筵に招かるるとき、上席に著くな。恐らくは汝よりも貴き人の招かれんに、
9 Et veniens is, qui te et illum vocavit, dicat tibi: Da huic locum: et tunc incipias cum rubore novissimum locum tenere.
汝と彼とを招きたる者きたりて「この人に席を讓れ」と言はん。さらば其の時なんぢ恥ぢて末席に往きはじめん。
10 Sed cum vocatus fueris, vade, recumbe in novissimo loco: ut, cum venerit qui te invitavit, dicat tibi: Amice, ascende superius. Tunc erit tibi gloria coram simul discumbentibus:
招かるるとき、寧ろ往きて末席に著け、さらば招きたる者きたりて「友よ、上に進め」と言はん。その時なんぢ同席の者の前に譽あるべし。
11 quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur: et qui se humiliat, exaltabitur.
凡そおのれを高うする者は卑うせられ、己を卑うする者は高うせらるるなり』
12 Dicebat autem et ei, qui invitaverat: Cum facis prandium, aut cœnam, noli vocare amicos tuos, neque fratres tuos, neque cognatos, neque vicinos divites: ne forte te et ipsi reinvitent, et fiat tibi retributio;
また己を招きたる者にも言ひ給ふ『なんぢ晝餐または夕餐を設くるとき、朋友・兄弟・親族・富める隣 人などをよぶな。恐らくは彼らも亦なんぢを招きて報をなさん。
13 sed cum facis convivium, voca pauperes, debiles, claudos, et cæcos:
饗宴を設くる時は、寧ろ貧しき者・不具・跛者・盲人などを招け。
14 et beatus eris, quia non habent retribuere tibi: retribuetur enim tibi in resurrectione justorum.
彼らは報ゆること能はぬ故に、なんぢ幸福なるべし。正しき者の復活の時に報いらるるなり』
15 Hæc cum audisset quidam de simul discumbentibus, dixit illi: Beatus qui manducabit panem in regno Dei.
同席の者の一人これらの事を聞きてイエスに言ふ『おほよそ神の國にて食事する者は幸福なり』
16 At ipse dixit ei: Homo quidam fecit cœnam magnam, et vocavit multos.
之に言ひたまふ『或 人、盛なる夕餐を設けて、多くの人を招く。
17 Et misit servum suum hora cœnæ dicere invitatis ut venirent, quia jam parata sunt omnia.
夕餐の時いたりて、招きおきたる者の許に僕を遣して「來れ、既に備りたり」と言はしめたるに、
18 Et cœperunt simul omnes excusare. Primus dixit ei: Villam emi, et necesse habeo exire, et videre illam: rogo te, habe me excusatum.
皆ひとしく辭りはじむ。初の者いふ「われ田地を買へり。往きて見ざるを得ず。請ふ、許されんことを」
19 Et alter dixit: Juga boum emi quinque, et eo probare illa: rogo te, habe me excusatum.
他の者いふ「われ五 耜の牛を買へり、之を驗すために往くなり。請ふ、許されんことを」
20 Et alius dixit: Uxorem duxi, et ideo non possum venire.
また他も者いふ「われ妻を娶れり、此の故に往くこと能はず」
21 Et reversus servus nuntiavit hæc domino suo. Tunc iratus paterfamilias, dixit servo suo: Exi cito in plateas et vicos civitatis: et pauperes, ac debiles, et cæcos, et claudos introduc huc.
僕かへりて此 等の事をその主人に告ぐ、家主いかりて僕に言ふ「とく町の大路と小路とに往きて、貧しき者・不具 者・盲人・跛者などを此處に連れきたれ」
22 Et ait servus: Domine, factum est ut imperasti, et adhuc locus est.
僕いふ「主よ、仰のごとく爲したれど、尚ほ餘の席あり」
23 Et ait dominus servo: Exi in vias, et sæpes: et compelle intrare, ut impleatur domus mea.
主人、僕に言ふ「道や籬の邊にゆき、人々を強ひて連れきたり、我が家に充たしめよ。
24 Dico autem vobis quod nemo virorum illorum qui vocati sunt, gustabit cœnam meam.
われ汝らに告ぐ、かの招きおきたる者のうち、一人だに我が夕餐を味ひ得る者なし」』
25 Ibant autem turbæ multæ cum eo: et conversus dixit ad illos:
さて大なる群衆イエスに伴ひゆきたれば、顧みて之に言ひたまふ、
26 Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxorem, et filios, et fratres, et sorores, adhuc autem et animam suam, non potest meus esse discipulus.
『人もし我に來りて、その父 母・妻 子・兄弟・姉妹・己が生命までも憎まずば、我が弟子となるを得ず。
27 Et qui non bajulat crucem suam, et venit post me, non potest meus esse discipulus.
また己が十字架を負ひて我に從ふ者ならでは、我が弟子となるを得ず。
28 Quis enim ex vobis volens turrim ædificare, non prius sedens computat sumptus, qui necessarii sunt, si habeat ad perficiendum,
汝らの中たれか櫓を築かんと思はば、先づ坐して其の費をかぞへ、己が所有、竣工までに足るか否かを計らざらんや。
29 ne, posteaquam posuerit fundamentum, et non potuerit perficere, omnes qui vident, incipiant illudere ei,
然らずして基を据ゑ、もし成就すること能はずば、見る者みな嘲笑ひて、
30 dicentes: Quia hic homo cœpit ædificare, et non potuit consummare?
「この人は築きかけて成就すること能はざりき」と言はん。
31 Aut quis rex iturus committere bellum adversus alium regem, non sedens prius cogitat, si possit cum decem millibus occurrere ei, qui cum viginti millibus venit ad se?
又いづれの王か出でて他の王と戰爭をせんに、先づ坐して、此の一萬 人をもて、かの二萬 人を率ゐきたる者に對ひ得るか否か籌らざらんや。
32 Alioquin adhuc illo longe agente, legationem mittens rogat ea quæ pacis sunt.
もし及かずば、敵なほ遠く隔るうちに、使を遣して和睦を請ふべし。
33 Sic ergo omnis ex vobis, qui non renuntiat omnibus quæ possidet, non potest meus esse discipulus.
かくのごとく、汝らの中その一切の所有を退くる者ならでは、我が弟子となるを得ず。
34 Bonum est sal: si autem sal evanuerit, in quo condietur?
鹽は善きものなり、然れど鹽もし效力を失はば、何によりてか味つけられん。
35 Neque in terram, neque in sterquilinium utile est, sed foras mittetur. Qui habet aures audiendi, audiat.
土にも肥料にも適せず、外に棄てらるるなり。聽く耳ある者は聽くべし』

< Lucam 14 >