Marcum 5
1 Et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum.
ಅಥ ತೂ ಸಿನ್ಧುಪಾರಂ ಗತ್ವಾ ಗಿದೇರೀಯಪ್ರದೇಶ ಉಪತಸ್ಥುಃ|
2 Et exeunti ei de navi, statim occurrit de monumentis homo in spiritu immundo,
ನೌಕಾತೋ ನಿರ್ಗತಮಾತ್ರಾದ್ ಅಪವಿತ್ರಭೂತಗ್ರಸ್ತ ಏಕಃ ಶ್ಮಶಾನಾದೇತ್ಯ ತಂ ಸಾಕ್ಷಾಚ್ ಚಕಾರ|
3 qui domicilium habebat in monumentis, et neque catenis iam quisquam poterat eum ligare:
ಸ ಶ್ಮಶಾನೇಽವಾತ್ಸೀತ್ ಕೋಪಿ ತಂ ಶೃಙ್ಖಲೇನ ಬದ್ವ್ವಾ ಸ್ಥಾಪಯಿತುಂ ನಾಶಕ್ನೋತ್|
4 quoniam saepe compedibus et catenis vinctus, dirupisset catenas, et compedes comminuisset, et nemo poterat eum domare.
ಜನೈರ್ವಾರಂ ನಿಗಡೈಃ ಶೃಙ್ಖಲೈಶ್ಚ ಸ ಬದ್ಧೋಪಿ ಶೃಙ್ಖಲಾನ್ಯಾಕೃಷ್ಯ ಮೋಚಿತವಾನ್ ನಿಗಡಾನಿ ಚ ಭಂಕ್ತ್ವಾ ಖಣ್ಡಂ ಖಣ್ಡಂ ಕೃತವಾನ್ ಕೋಪಿ ತಂ ವಶೀಕರ್ತ್ತುಂ ನ ಶಶಕ|
5 et semper die ac nocte in monumentis, et in montibus erat, clamans, et concidens se lapidibus.
ದಿವಾನಿಶಂ ಸದಾ ಪರ್ವ್ವತಂ ಶ್ಮಶಾನಞ್ಚ ಭ್ರಮಿತ್ವಾ ಚೀತ್ಶಬ್ದಂ ಕೃತವಾನ್ ಗ್ರಾವಭಿಶ್ಚ ಸ್ವಯಂ ಸ್ವಂ ಕೃತವಾನ್|
6 Videns autem Iesum a longe, cucurrit, et adoravit eum:
ಸ ಯೀಶುಂ ದೂರಾತ್ ಪಶ್ಯನ್ನೇವ ಧಾವನ್ ತಂ ಪ್ರಣನಾಮ ಉಚೈರುವಂಶ್ಚೋವಾಚ,
7 et clamans voce magna dixit: Quid mihi, et tibi, Iesu fili Dei altissimi? adiuro te per Deum, ne me torqueas.
ಹೇ ಸರ್ವ್ವೋಪರಿಸ್ಥೇಶ್ವರಪುತ್ರ ಯೀಶೋ ಭವತಾ ಸಹ ಮೇ ಕಃ ಸಮ್ಬನ್ಧಃ? ಅಹಂ ತ್ವಾಮೀಶ್ವರೇಣ ಶಾಪಯೇ ಮಾಂ ಮಾ ಯಾತಯ|
8 Dicebat enim illi: Exi spiritus immunde ab homine isto.
ಯತೋ ಯೀಶುಸ್ತಂ ಕಥಿತವಾನ್ ರೇ ಅಪವಿತ್ರಭೂತ, ಅಸ್ಮಾನ್ನರಾದ್ ಬಹಿರ್ನಿರ್ಗಚ್ಛ|
9 Et interrogabat eum: Quod tibi nomen est? Et dicit ei: Legio mihi nomen est, quia multi sumus.
ಅಥ ಸ ತಂ ಪೃಷ್ಟವಾನ್ ಕಿನ್ತೇ ನಾಮ? ತೇನ ಪ್ರತ್ಯುಕ್ತಂ ವಯಮನೇಕೇ ಽಸ್ಮಸ್ತತೋಽಸ್ಮನ್ನಾಮ ಬಾಹಿನೀ|
10 Et deprecabantur eum multum, ne se expelleret extra regionem.
ತತೋಸ್ಮಾನ್ ದೇಶಾನ್ನ ಪ್ರೇಷಯೇತಿ ತೇ ತಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತ|
11 Erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus, pascens in agris.
ತದಾನೀಂ ಪರ್ವ್ವತಂ ನಿಕಷಾ ಬೃಹನ್ ವರಾಹವ್ರಜಶ್ಚರನ್ನಾಸೀತ್|
12 Et deprecabantur eum spiritus, dicentes: Mitte nos in porcos ut in eos introeamus.
ತಸ್ಮಾದ್ ಭೂತಾ ವಿನಯೇನ ಜಗದುಃ, ಅಮುಂ ವರಾಹವ್ರಜಮ್ ಆಶ್ರಯಿತುಮ್ ಅಸ್ಮಾನ್ ಪ್ರಹಿಣು|
13 Et concessit eis statim Iesus. Et exeuntes spiritus immundi introierunt in porcos: et magno impetu grex praecipitatus est in mare ad duo millia, et suffocati sunt in mari.
ಯೀಶುನಾನುಜ್ಞಾತಾಸ್ತೇಽಪವಿತ್ರಭೂತಾ ಬಹಿರ್ನಿರ್ಯಾಯ ವರಾಹವ್ರಜಂ ಪ್ರಾವಿಶನ್ ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ವರಾಹಾ ವಸ್ತುತಸ್ತು ಪ್ರಾಯೋದ್ವಿಸಹಸ್ರಸಂಙ್ಖ್ಯಕಾಃ ಕಟಕೇನ ಮಹಾಜವಾದ್ ಧಾವನ್ತಃ ಸಿನ್ಧೌ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಜಹುಃ|
14 Qui autem pascebant eos, fugerunt, et nunciaverunt in civitatem, et in agros. Et egressi sunt videre quid esset factum:
ತಸ್ಮಾದ್ ವರಾಹಪಾಲಕಾಃ ಪಲಾಯಮಾನಾಃ ಪುರೇ ಗ್ರಾಮೇ ಚ ತದ್ವಾರ್ತ್ತಂ ಕಥಯಾಞ್ಚಕ್ರುಃ| ತದಾ ಲೋಕಾ ಘಟಿತಂ ತತ್ಕಾರ್ಯ್ಯಂ ದ್ರಷ್ಟುಂ ಬಹಿರ್ಜಗ್ಮುಃ
15 et veniunt ad Iesum: et vident illum, qui a daemonio vexabatur, sedentem, vestitum, et sanae mentis, et timuerunt.
ಯೀಶೋಃ ಸನ್ನಿಧಿಂ ಗತ್ವಾ ತಂ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಮ್ ಅರ್ಥಾದ್ ಬಾಹಿನೀಭೂತಗ್ರಸ್ತಂ ನರಂ ಸವಸ್ತ್ರಂ ಸಚೇತನಂ ಸಮುಪವಿಷ್ಟಞ್ಚ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಬಿಭ್ಯುಃ|
16 Et narraverunt illis, qui viderant, qualiter factum esset ei, qui daemonium habuerat, et de porcis.
ತತೋ ದೃಷ್ಟತತ್ಕಾರ್ಯ್ಯಲೋಕಾಸ್ತಸ್ಯ ಭೂತಗ್ರಸ್ತನರಸ್ಯ ವರಾಹವ್ರಜಸ್ಯಾಪಿ ತಾಂ ಧಟನಾಂ ವರ್ಣಯಾಮಾಸುಃ|
17 Et rogare coeperunt eum ut discederet de finibus eorum.
ತತಸ್ತೇ ಸ್ವಸೀಮಾತೋ ಬಹಿರ್ಗನ್ತುಂ ಯೀಶುಂ ವಿನೇತುಮಾರೇಭಿರೇ|
18 Cumque ascenderet navim, coepit illum deprecari, qui a daemonio vexatus fuerat, ut esset cum illo,
ಅಥ ತಸ್ಯ ನೌಕಾರೋಹಣಕಾಲೇ ಸ ಭೂತಮುಕ್ತೋ ನಾ ಯೀಶುನಾ ಸಹ ಸ್ಥಾತುಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯತೇ;
19 et non admisit eum, sed ait illi: Vade in domum tuam ad tuos, et annuncia illis quanta tibi Dominus fecerit, et misertus sit tui.
ಕಿನ್ತು ಸ ತಮನನುಮತ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್ ತ್ವಂ ನಿಜಾತ್ಮೀಯಾನಾಂ ಸಮೀಪಂ ಗೃಹಞ್ಚ ಗಚ್ಛ ಪ್ರಭುಸ್ತ್ವಯಿ ಕೃಪಾಂ ಕೃತ್ವಾ ಯಾನಿ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಕೃತವಾನ್ ತಾನಿ ತಾನ್ ಜ್ಞಾಪಯ|
20 Et abiit, et coepit praedicare in Decapoli, quanta sibi fecisset Iesus: et omnes mirabantur.
ಅತಃ ಸ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ಯೀಶುನಾ ಕೃತಂ ತತ್ಸರ್ವ್ವಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಕರ್ಮ್ಮ ದಿಕಾಪಲಿದೇಶೇ ಪ್ರಚಾರಯಿತುಂ ಪ್ರಾರಬ್ಧವಾನ್ ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಮೇನಿರೇ|
21 Et cum ascendisset Iesus in navi rursum trans fretum, convenit turba multa ad eum, et erat circa mare.
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶೌ ನಾವಾ ಪುನರನ್ಯಪಾರ ಉತ್ತೀರ್ಣೇ ಸಿನ್ಧುತಟೇ ಚ ತಿಷ್ಠತಿ ಸತಿ ತತ್ಸಮೀಪೇ ಬಹುಲೋಕಾನಾಂ ಸಮಾಗಮೋಽಭೂತ್|
22 Et venit quidam de archisynagogis nomine Iairus: et videns eum, procidit ad pedes eius,
ಅಪರಂ ಯಾಯೀರ್ ನಾಮ್ನಾ ಕಶ್ಚಿದ್ ಭಜನಗೃಹಸ್ಯಾಧಿಪ ಆಗತ್ಯ ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವೈವ ಚರಣಯೋಃ ಪತಿತ್ವಾ ಬಹು ನಿವೇದ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್;
23 et deprecabatur eum multum, dicens: Quoniam filia mea in extremis est, Veni, impone manum tuam super eam, ut salva sit, et vivat.
ಮಮ ಕನ್ಯಾ ಮೃತಪ್ರಾಯಾಭೂದ್ ಅತೋ ಭವಾನೇತ್ಯ ತದಾರೋಗ್ಯಾಯ ತಸ್ಯಾ ಗಾತ್ರೇ ಹಸ್ತಮ್ ಅರ್ಪಯತು ತೇನೈವ ಸಾ ಜೀವಿಷ್ಯತಿ|
24 Et abiit cum illo, et sequebatur eum turba multa, et comprimebant eum.
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತೇನ ಸಹ ಚಲಿತಃ ಕಿನ್ತು ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ಬಹುಲೋಕಾಶ್ಚಲಿತ್ವಾ ತಾದ್ಗಾತ್ರೇ ಪತಿತಾಃ|
25 Et mulier, quae erat in profluvio sanguinis annis duodecim,
ಅಥ ದ್ವಾದಶವರ್ಷಾಣಿ ಪ್ರದರರೋಗೇಣ
26 et fuerat multa perpessa a compluribus medicis: et erogaverat omnia sua, nec quidquam profecerat, sed magis deterius habebat:
ಶೀರ್ಣಾ ಚಿಕಿತ್ಸಕಾನಾಂ ನಾನಾಚಿಕಿತ್ಸಾಭಿಶ್ಚ ದುಃಖಂ ಭುಕ್ತವತೀ ಚ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ವ್ಯಯಿತ್ವಾಪಿ ನಾರೋಗ್ಯಂ ಪ್ರಾಪ್ತಾ ಚ ಪುನರಪಿ ಪೀಡಿತಾಸೀಚ್ಚ
27 cum audisset de Iesu, venit in turba retro, et tetigit vestimentum eius:
ಯಾ ಸ್ತ್ರೀ ಸಾ ಯೀಶೋ ರ್ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಮನಸಾಕಥಯತ್ ಯದ್ಯಹಂ ತಸ್ಯ ವಸ್ತ್ರಮಾತ್ರ ಸ್ಪ್ರಷ್ಟುಂ ಲಭೇಯಂ ತದಾ ರೋಗಹೀನಾ ಭವಿಷ್ಯಾಮಿ|
28 dicebat enim: Quia si vel vestimentum eius tetigero, salva ero.
ಅತೋಹೇತೋಃ ಸಾ ಲೋಕಾರಣ್ಯಮಧ್ಯೇ ತತ್ಪಶ್ಚಾದಾಗತ್ಯ ತಸ್ಯ ವಸ್ತ್ರಂ ಪಸ್ಪರ್ಶ|
29 Et confestim siccatus est fons sanguinis eius: et sensit corpore quia sanata esset a plaga.
ತೇನೈವ ತತ್ಕ್ಷಣಂ ತಸ್ಯಾ ರಕ್ತಸ್ರೋತಃ ಶುಷ್ಕಂ ಸ್ವಯಂ ತಸ್ಮಾದ್ ರೋಗಾನ್ಮುಕ್ತಾ ಇತ್ಯಪಿ ದೇಹೇಽನುಭೂತಾ|
30 Et statim Iesus in semetipso cognoscens virtutem, quae exierat de illo, conversus ad turbam, aiebat: Quis tetigit vestimenta mea?
ಅಥ ಸ್ವಸ್ಮಾತ್ ಶಕ್ತಿ ರ್ನಿರ್ಗತಾ ಯೀಶುರೇತನ್ಮನಸಾ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಲೋಕನಿವಹಂ ಪ್ರತಿ ಮುಖಂ ವ್ಯಾವೃತ್ಯ ಪೃಷ್ಟವಾನ್ ಕೇನ ಮದ್ವಸ್ತ್ರಂ ಸ್ಪೃಷ್ಟಂ?
31 Et dicebant ei discipuli sui: Vides turbam comprimentem te, et dicis: Quis me tetigit?
ತತಸ್ತಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯಾ ಊಚುಃ ಭವತೋ ವಪುಷಿ ಲೋಕಾಃ ಸಂಘರ್ಷನ್ತಿ ತದ್ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಕೇನ ಮದ್ವಸ್ತ್ರಂ ಸ್ಪೃಷ್ಟಮಿತಿ ಕುತಃ ಕಥಯತಿ?
32 Et circumspiciebat videre eam, quae hoc fecerat.
ಕಿನ್ತು ಕೇನ ತತ್ ಕರ್ಮ್ಮ ಕೃತಂ ತದ್ ದ್ರಷ್ಟುಂ ಯೀಶುಶ್ಚತುರ್ದಿಶೋ ದೃಷ್ಟವಾನ್|
33 Mulier vero timens et tremens, sciens quod factum esset in se, venit et procidit ante eum, et dixit ei omnem veritatem.
ತತಃ ಸಾ ಸ್ತ್ರೀ ಭೀತಾ ಕಮ್ಪಿತಾ ಚ ಸತೀ ಸ್ವಸ್ಯಾ ರುಕ್ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಾ ಜಾತೇತಿ ಜ್ಞಾತ್ವಾಗತ್ಯ ತತ್ಸಮ್ಮುಖೇ ಪತಿತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವವೃತ್ತಾನ್ತಂ ಸತ್ಯಂ ತಸ್ಮೈ ಕಥಯಾಮಾಸ|
34 Ille autem dixit ei: Filia, fides tua te salvam fecit: vade in pace, et esto sana a plaga tua.
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಸ್ತಾಂ ಗದಿತವಾನ್, ಹೇ ಕನ್ಯೇ ತವ ಪ್ರತೀತಿಸ್ತ್ವಾಮ್ ಅರೋಗಾಮಕರೋತ್ ತ್ವಂ ಕ್ಷೇಮೇಣ ವ್ರಜ ಸ್ವರೋಗಾನ್ಮುಕ್ತಾ ಚ ತಿಷ್ಠ|
35 Adhuc eo loquente, veniunt nuncii ad archisynagogum, dicentes: Quia filia tua mortua est: quid ultra vexas Magistrum?
ಇತಿವಾಕ್ಯವದನಕಾಲೇ ಭಜನಗೃಹಾಧಿಪಸ್ಯ ನಿವೇಶನಾಲ್ ಲೋಕಾ ಏತ್ಯಾಧಿಪಂ ಬಭಾಷಿರೇ ತವ ಕನ್ಯಾ ಮೃತಾ ತಸ್ಮಾದ್ ಗುರುಂ ಪುನಃ ಕುತಃ ಕ್ಲಿಶ್ನಾಸಿ?
36 Iesus autem audito verbo, quod dicebatur, ait archisynagogo: Noli timere: tantummodo crede.
ಕಿನ್ತು ಯೀಶುಸ್ತದ್ ವಾಕ್ಯಂ ಶ್ರುತ್ವೈವ ಭಜನಗೃಹಾಧಿಪಂ ಗದಿತವಾನ್ ಮಾ ಭೈಷೀಃ ಕೇವಲಂ ವಿಶ್ವಾಸಿಹಿ|
37 Et non admisit quemquam se sequi nisi Petrum, et Iacobum, et Ioannem fratrem Iacobi.
ಅಥ ಪಿತರೋ ಯಾಕೂಬ್ ತದ್ಭ್ರಾತಾ ಯೋಹನ್ ಚ ಏತಾನ್ ವಿನಾ ಕಮಪಿ ಸ್ವಪಶ್ಚಾದ್ ಯಾತುಂ ನಾನ್ವಮನ್ಯತ|
38 Et veniunt in domum archisynagogi, et videt tumultum, et flentes, et eiulantes multum.
ತಸ್ಯ ಭಜನಗೃಹಾಧಿಪಸ್ಯ ನಿವೇಶನಸಮೀಪಮ್ ಆಗತ್ಯ ಕಲಹಂ ಬಹುರೋದನಂ ವಿಲಾಪಞ್ಚ ಕುರ್ವ್ವತೋ ಲೋಕಾನ್ ದದರ್ಶ|
39 Et ingressus, ait illis: Quid turbamini, et ploratis? puella non est mortua, sed dormit.
ತಸ್ಮಾನ್ ನಿವೇಶನಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ಪ್ರೋಕ್ತವಾನ್ ಯೂಯಂ ಕುತ ಇತ್ಥಂ ಕಲಹಂ ರೋದನಞ್ಚ ಕುರುಥ? ಕನ್ಯಾ ನ ಮೃತಾ ನಿದ್ರಾತಿ|
40 Et irridebant eum. Ipse vero eiectis omnibus assumit patrem, et matrem puellae, et qui secum erant, et ingreditur ubi puella erat iacens.
ತಸ್ಮಾತ್ತೇ ತಮುಪಜಹಸುಃ ಕಿನ್ತು ಯೀಶುಃ ಸರ್ವ್ವಾನ ಬಹಿಷ್ಕೃತ್ಯ ಕನ್ಯಾಯಾಃ ಪಿತರೌ ಸ್ವಸಙ್ಗಿನಶ್ಚ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಯತ್ರ ಕನ್ಯಾಸೀತ್ ತತ್ ಸ್ಥಾನಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟವಾನ್|
41 Et tenens manum puellae, ait illi: Talitha cumi, quod est interpretatum: Puella (tibi dico) surge.
ಅಥ ಸ ತಸ್ಯಾಃ ಕನ್ಯಾಯಾ ಹಸ್ತೌ ಧೃತ್ವಾ ತಾಂ ಬಭಾಷೇ ಟಾಲೀಥಾ ಕೂಮೀ, ಅರ್ಥತೋ ಹೇ ಕನ್ಯೇ ತ್ವಮುತ್ತಿಷ್ಠ ಇತ್ಯಾಜ್ಞಾಪಯಾಮಿ|
42 et confestim surrexit puella, et ambulabat: erat autem annorum duodecim: et obstupuerunt stupore magno.
ತುನೈವ ತತ್ಕ್ಷಣಂ ಸಾ ದ್ವಾದಶವರ್ಷವಯಸ್ಕಾ ಕನ್ಯಾ ಪೋತ್ಥಾಯ ಚಲಿತುಮಾರೇಭೇ, ಇತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಮಹಾವಿಸ್ಮಯಂ ಗತಾಃ|
43 Et praecepit illis vehementer ut nemo id sciret: et iussit dari illi manducare.
ತತ ಏತಸ್ಯೈ ಕಿಞ್ಚಿತ್ ಖಾದ್ಯಂ ದತ್ತೇತಿ ಕಥಯಿತ್ವಾ ಏತತ್ಕರ್ಮ್ಮ ಕಮಪಿ ನ ಜ್ಞಾಪಯತೇತಿ ದೃಢಮಾದಿಷ್ಟವಾನ್|
