Ījaba 20

1 Tad Cofars no Naēmas atbildēja un sacīja:

ויען צפר הנעמתי ויאמר

2 Uz to manas sirds domas mani spiež atbildēt, un es nevaru valdīties.

לכן שעפי ישיבוני ובעבור חושי בי

3 Es dzirdu pārmācīšanu sev par kaunu, bet mans gars savā gudrībā zinās atbildēt.

מוסר כלמתי אשמע ורוח מבינתי יענני

4 Vai tu nezini, ka mūžam tā bijis, kamēr Dievs cilvēkus licis virs zemes,

הזאת ידעת מני-עד מני שים אדם עלי-ארץ

5 Ka bezdievīgo lielība ilgi nepastāv, un ka blēdnieka prieks paliek tik acumirkli?

כי רננת רשעים מקרוב ושמחת חנף עדי-רגע

6 Jebšu viņa greznība uzkāptu līdz debesīm, un viņa galva sniegtu līdz padebešiem,

אם-יעלה לשמים שיאו וראשו לעב יגיע

7 Taču kā viņa sūds viņš mūžam zudīs; kas viņu redzējuši, tie sacīs: kur viņš ir?

כגללו לנצח יאבד ראיו יאמרו איו

8 Viņš aizskries kā sapnis, ka to nevarēs atrast, un pazudīs kā parādīšana naktī.

כחלום יעוף ולא ימצאהו וידד כחזיון לילה

9 Acs, kas viņu redzējusi, to vairs neredzēs, un viņa vieta to vairs neieraudzīs.

עין שזפתו ולא תוסיף ולא-עוד תשורנו מקומו

10 Viņa bērni pielabināsies pie nabagiem, un viņa roka dos atpakaļ viņa mantu.

בניו ירצו דלים וידיו תשבנה אונו

11 Viņa kauli bija pilni jaunības spēka, bet apgulsies ar viņu pīšļos.

עצמותיו מלאו עלומו ועמו על-עפר תשכב

12 Jebšu blēdība bijusi salda viņa mutei, un viņš to slēpis apakš savas mēles,

אם-תמתיק בפיו רעה-- יכחידנה תחת לשנו

13 Un viņš to mīlējis un nepametis, bet to paturējis savā mutē:

יחמל עליה ולא יעזבנה וימנענה בתוך חכו

14 Taču viņa barība pārvērtīsies viņa iekšās, par odžu žultīm tā būs iekš viņa.

לחמו במעיו נהפך מרורת פתנים בקרבו

15 Mantu, ko ierijis, viņš atkal izvems, un Dievs to izgrūdīs viņam no vēdera.

חיל בלע ויקאנו מבטנו ירשנו אל

16 Odžu žultis viņš zīdīs, glodeņu dzelonis viņu nokaus.

ראש-פתנים יינק תהרגהו לשון אפעה

17 Viņš neredzēs upes, kas ielejās tek no medus un piena.

אל-ירא בפלגות-- נהרי נחלי דבש וחמאה

18 Viņš gan strādās, bet to atdos un no tā nebaudīs; cik viņš arī neiemantos, prieka tam nebūs.

משיב יגע ולא יבלע כחיל תמורתו ולא יעלס

19 Jo viņš nospaidījis un atstājis nabagus, namus viņš laupījis, bet tos neuzcels.

כי-רצץ עזב דלים בית גזל ולא יבנהו

20 Jo viņa kuņģis nebija pildāms, viņš neizglābsies caur savu mantu.

כי לא-ידע שלו בבטנו בחמודו לא ימלט

21 Viņa rīklei nekas neizmuka, tādēļ viņa labums nepastāvēs.

אין-שריד לאכלו על-כן לא-יחיל טובו

22 Pašā bagātā pilnībā viņam būs bēdas, visu apbēdināto roka nāks viņam virsū.

במלאות שפקו יצר לו כל-יד עמל תבאנו

23 Un notiks, lai viņa kuņģis top pilns, tad (Dievs) uz viņu sūtīs savas bardzības karstumu un uz viņu liks lītin līt, lai to rij.

יהי למלא בטנו--ישלח-בו חרון אפו וימטר עלימו בלחומו

24 Viņš bēgs no dzelzs bruņām, un vara stops viņam izšaus cauri.

יברח מנשק ברזל תחלפהו קשת נחושה

25 Viņš izvelk un no viņa miesām nāk ārā, no viņa žultīm spīdoša dzelzs, un nāves šausmas viņu pārņem.

שלף ויצא מגוה וברק ממררתו יהלך עליו אמים

26 Visāda tumsība apklās viņa krājumu, neuzpūsts uguns viņu aprīs, un nomaitās to atlikumu viņa dzīvoklī.

כל-חשך טמון לצפוניו תאכלהו אש לא-נפח ירע שריד באהלו

27 Debess viņa noziegumu darīs zināmu, un zeme celsies pret viņu.

יגלו שמים עונו וארץ מתקוממה לו

28 Viņa nama krājums aizies, viņam izšķīdīs Dieva dusmības dienā.

יגל יבול ביתו נגרות ביום אפו

29 Šī ir bezdievīga cilvēka daļa no Dieva, un viņa nospriesta mantība no tā stiprā Dieva.

זה חלק-אדם רשע--מאלהים ונחלת אמרו מאל