Joba 21

1 Dia namaly Joba ka nanao hoe:

Da tok Job til orde og sa:

2 Mihainoa dia mihainoa ny teniko, Ary aoka izany no ho fampiononanareo ahy.

Hør aktsomt på mitt ord og la dette være den trøst I yder mig!

3 Mandefera amiko ianareo, fa mba hiteny kosa aho izao; Ary rehefa tapitra ny teniko, dia mandatsalatsà ihany indray ianareo.

Tål mig, så jeg kan få tale, og når jeg har talt, kan du spotte.

4 Raha ny amiko, moa ny ataon’ ny olona va no itarainako? Ary raha izany, nahoana no hahalefitra ny fanahiko?

Mon min klage gjelder et menneske? Eller hvorfor skulde min ånd ikke bli utålmodig?

5 Jereo aho, dia aoka ho talanjona ianareo, ary mitampena vava.

Vend eder til mig og bli forferdet og legg hånd på munn!

6 Eny, raha mahatsiaro izany aho, dia raiki-tahotra, sady toran-kovitra ny tenako:

Kommer jeg det i hu, så forferdes jeg, og mitt kjød gripes av skjelving.

7 Nahoana no velona ny ratsy fanahy ka sady tratrantitra no be hery?

Hvorfor blir de ugudelige i live, blir gamle og tiltar endog i velmakt?

8 Ny zanany koa mitomoetra tsara eo anatrehany, ary ny zafiny eo anoloany.

De ser sine barn trives omkring sig, og sine efterkommere har de for sine øine.

9 Ny ankohonany miadana ka tsy manan-tahotra, ary ny tsorakazon’ Andriamanitra tsy mamely azy.

Deres hus er sikre mot redsler, og Guds ris kommer ikke over dem.

10 Ny ombilahiny mampiteraka ka mahavanona; Ny ombivaviny miteraka ka tsy mamotsotra.

Hans okse parrer sig og spiller ikke, hans ku kalver og kaster ikke i utide.

11 Mamoaka ny zanany madinika toy ny ondry aman’ osy izy, ka mikoriana ny zanany.

De slipper sine barn ut som småfeet, og deres smågutter hopper omkring.

12 Mihoby mitondra ampongatapaka sy lokanga izy ary mifaly amin’ ny feon-tsodina.

De synger til tromme og citar, og de gleder sig ved fløitens lyd.

13 Mandany ny androny amin’ ny fahafinaretana izy; Amin’ ny indray mipi-maso monja no idinany any amin’ ny fiainan-tsi-hita. (Sheol h7585)

De lever sine dager i lykke, og i et øieblikk farer de ned til dødsriket. (Sheol h7585)

14 Kanefa anie ireo no manao amin’ Andriamanitra hoe: Mialà aminay! Fa tsy mba irinay ny hahalala ny lalanao.

Og dog sa de til Gud: Vik fra oss! Vi har ikke lyst til å kjenne dine veier.

15 Zinona izay Tsitoha, no hotompoinay? Ary inona no soa ho azonay, raha mivavaka aminy?

Hvad er den Allmektige, at vi skulde tjene ham, og hvad gagn skulde vi ha av å vende oss til ham med bønn?

16 Indro, tsy avy amin’ ny tenany ihany ny fahafinaretany! Ho lavitra ahy anie ny fisainan’ ny ratsy fanahy!

Ja, men deres lykke står ikke i deres egen hånd. - De ugudeliges tanker er langt fra mine tanker.

17 Indraindray foana no mba maty ny jiron’ ny ratsy fanahy, sy tonga ny loza manjo azy. Ary amelaran’ Andriamanitra fandrika ireny noho ny fahatezerany,

Hvor ofte utslukkes vel de ugudeliges lampe, og hvor ofte hender det at ulykke kommer over dem? Hvor ofte tildeler han dem vel smerter i sin vrede?

18 Ka tonga tahaka ny mololo voatetika indaosin’ ny rivotra izy sy tahaka ny akofa entin’ ny tafio-drivotra.

Hvor ofte blir de vel som strå for vinden, som agner stormen fører bort?

19 Andriamanitra, hoy ianareo, mbola hampijaly ny zanany noho ny helodrainy! Tsia; fa ny tenan’ ireny ihany no aoka hovaliany, mba hahalalany.

Men Gud gjemmer hans straff til hans barn. - Ja, men han burde straffe ham selv, så han fikk kjenne det.

20 Aoka ny masony ihany no hahita ny loza manjo azy, ary aoka ny tenany ihany no hisotro ny fahatezeran’ ny Tsitoha.

Med egne øine burde han få se sin undergang, og av den Allmektiges vrede burde han få drikke selv.

21 Fa mampaninona azy moa ny amin’ ny taranany mandimby azy, raha tapaka ny isan’ ny androny?

For hvad bryr han sig om sitt hus efter sin død, når hans måneders tall er ute?

22 Moa Andriamanitra va no hampianarim-pahalalana, nefa Izy no mitsara ny any an-danitra aza?

Vil nogen lære Gud visdom, han som dømmer de høieste?

23 Maty ny anankiray, raha tsy mbola mihena ny fahatanjahany, sady miadana tokoa ka tsy manana ahiahy;

Den ene dør midt i sin velmakt, helt trygg og rolig;

24 Feno ronono ny fitoeran-drononony, ary vonton-tsoka ny taolany.

hans kar var fulle av melk, og margen i hans ben var saftfull.

25 Ary ny anankiray maty amin’ ny fahorian’ ny fanahiny kosa ka tsy mba nanandrana soa akory.

Den andre dør med sorg i hjertet og har aldri nytt nogen lykke.

26 Samy mandry ao amin’ ny vovoka izy roa tonta, ka feno olitra ny tenany.

Begge ligger de i støvet, og makk dekker dem.

27 Indro, fantatro ny hevitrareo sy ny saim-petsy amelezanareo ahy;

Se, jeg kjenner eders tanker og de onde råd hvormed I gjør urett mot mig;

28 Fa hoy ianareo: Aiza ny tranon’ ny mpitohatoha? Ary aiza ny lay fitoeran’ ny ratsy fanahy?

for I sier: Hvor er tyrannens hus, og hvor er det telt de ugudelige bor i?

29 Kanefa tsy mba nanontany tamin’ ny mpandeha amin’ ny tany lavitra va ianareo? Ary tsy heverinareo va ny zava-mahagaga, ambaran’ Ireo hoe:

Har I aldri spurt dem som har faret vidt omkring? Og I vil vel ikke forkaste deres vidnesbyrd,

30 Amin’ ny andro hahitan-doza dia voaaro ihany ny ratsy fanahy, ary amin’ ny andro fahatezerana dia enti-miala izy?

at den onde spares på ulykkens dag, på vredens dag føres han unda.

31 Iza no hanambara ny lalany eo anatrehany? Ary raha misy zavatra nataony, iza no sahy hamaly azy?

Hvem foreholder ham hans ferd like i hans ansikt? og når han gjør noget, hvem gjengjelder ham det?

32 Ary ho entina ho eny an-tany fandevonana izy ka mbola hitazana ao am-pasana;

Til graven bæres han med ære, og over gravhaugen holder de vakt.

33 Ho mamy aminy ny bainga any an-dohasaha, ary ny olona rehetra hanaraka azy, toy ny nandehanan’ ny maro tany alohany.

Søt er hans hvile i dalens muld, og alle mennesker vandrer i hans spor, og det er ikke tall på dem som har gått foran ham.

34 Endrey! ity ianareo mba mampionona ahy foana! Ary ny famalianareo anefa, raha voasana tsara, dia lainga ihany!

Hvor kan I da trøste mig med så tom en trøst? Av eders svar blir det bare troløshet tilbake.