Salmenes 107

1 Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

E MILILANI aku ia Iehova, no ka mea, ua maikai ia; Ua mau loa no hoi kona lokomaikai.

2 Så sie Herrens gjenløste, de som han har gjenløst av nødens hånd,

E olelo mai no ka poe i hoolapanaiia e Iehova, Ka poe hoi ana i hoolapanai ai, mai ka lima mai o ka enemi.

3 og som han har samlet fra landene, fra øst og fra vest, fra nord og fra havet.

No ka mea, ua hooili mai oia ia lakou mai na aina mai, Mai ka hikina, a me ke komohana mai, E mai ke kukulu akau, a mai ke kai mai.

4 De fór vill i ørkenen, i et uveisomt øde, de fant ikke en by å bo i.

Kuewa wale lakou ma ka waonahele, Ma ke ala waoakua hoi; Aole i loaa ia lakou ke kulanakauhale kahi e noho ai.

5 De var hungrige og tørste, deres sjel vansmektet i dem.

Pololi iho la lakou, a makewai hoi, A maule ko lakou uhane iloko o lakou.

6 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler utfridde han dem,

Alaila, kahea aku lakou ia Iehova iloko o ko lakou pilikia, A hoopakele mai oia ia lakou i ko lakou popilikia ana.

7 og han førte dem på rett vei, så de gikk til en by de kunde bo i.

Alakai mai la oia ia lakou ma ke ala pono, I hiki ai lakou i ke kulanakauhale, kahi e noho ai.

8 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

E mililani aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!

9 for han mettet den vansmektende sjel og fylte den hungrige sjel med godt.

No ka mea, nana no i hookena i ka uhane makewai, A nana hoi i hoomaona i ka uhane pololi i ka maikai.

10 De satt i mørke og i dødsskygge, bundet i elendighet og jern,

O ka poe i noho ma ka pouli, ma ka malu hoi o ka make, A paa no hoi i ka popilikia a me ka hao;

11 fordi de hadde vært gjenstridige mot Guds ord og foraktet den Høiestes råd.

No ka mea, ua kipi lakou i na olelo a ke Akua, A ua hoowahawaha i ke ao ana mai o ka Mea kiekie;

12 Derfor bøide han deres hjerter ved lidelse; de snublet, og det var ikke nogen hjelper.

Alaila hookulou oia i ko lakou naau i ka luhi, Hina iho la lakou ilalo, aohe mea nana e kokua.

13 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.

Alaila, hea aku lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoola mai oia ia lakou i ko lakou popilikia ana.

14 Han førte dem ut av mørke og dødsskygge og rev sønder deres bånd.

Hoopuka mai la oia ia lakou mailoko mai o ka pouli a me ka malu o ka make, A uhai hoi i ko lakou mea i paa ai.

15 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

E hoalohaloha aku na kanaka ia Iehova, no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!

16 for han brøt sønder porter av kobber og hugg sønder bommer av jern.

No ka mea, ua wawahi oia i na pani keleawe o na pukapa A ua uhai no hoi oia i na kaola kipuka hao.

17 De var dårer og blev plaget for sin syndige vei og for sine misgjerninger;

O ka poe i lalau ma ka aoao o ka poe hewa, A me ka lawehala, ua hoopilikiaia lakou.

18 deres sjel vemmedes ved all mat, og de kom nær til dødens porter.

Hoopailua no ko lakou uhane i na mea ai a pau; A hookokoke no lakou i na pukapa o ka make.

19 Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.

Alaila, hea aku no lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoola mai no oia ia lakou i ko lakou popilikia.

20 Han sendte sitt ord og helbredet dem og reddet dem fra deres graver.

Haawi mai la oia i kana olelo, a hoala iho la ia lakou, A hoopakele no hoi ia lakou, mai ko lakou lua aku.

21 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

E hoalohaloha aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!

22 og ofre takkoffere og fortelle om hans gjerninger med jubel.

E mohai aku no hoi lakou i ka mohai o ke aloha, A e hoike aku i kana mau hana me ka hauoli.

23 De som fór ut på havet i skib, som drev handel på store vann,

O ka poe iho ilalo i ka moana, ma na moku, A hana i ka hana ma na moana nui;

24 de så Herrens gjerninger og hans underverker på dypet.

Ua ike no keia poe i na hana o Iehova, A mo kana mau mea kupanaha ma ka hohonu.

25 Han bød og lot det komme en stormvind, og den reiste dets bølger.

No ka mea, olelo wale mai oia, a hoala i ka makani kupikipikio, A piipii aku la na ale.

26 De fór op imot himmelen, de fór ned i avgrunnene, deres sjel blev motløs i ulykken.

Pii aku la lakou i ka lani, a iho ilalo i ka hohonu: A hehee ko lakou uhane i ka ino.

27 De tumlet og vaklet som en drukken mann, og all deres visdom blev til intet.

Hikaka lakou i o, a ia nei, a kunewanewa hoi e like me ke kanaka ona, A pau wale aku no ko lakou akamai.

28 Da ropte de til Herren i sin nød, og av deres trengsler førte han dem ut.

Alaila, hea aku lakou ia Iehova i ko lakou pilikia ana, A hoopakele mai oia ia lakou, mailoko mai o ko lakou popilikia.

29 Han lot stormen bli til stille, og bølgene omkring dem tidde.

Hoolilo no oia i ka ino i pohu, A malie loa iho la na ale.

30 Og de gledet sig over at de la sig; og han førte dem til den havn de ønsket.

Alaila, lealea lakou, no ka mea, ua malie; A hoopae no oia ia lakou ma ke awa a lakou e makemake ai.

31 De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn

E mililani aku na kanaka ia Iehova no kona lokomaikai, A no kana mau hana kupanaha i na keiki a kanaka!

32 og ophøie ham i folkets forsamling og love ham der hvor de gamle sitter.

E hapai no hoi ia ia ma ka ahakanaka, A e halelu aku ia ia ma ke anaina o ka poe kahiko.

33 Han gjorde elver til en ørken og vannkilder til et tørstig land,

Hoolilo no oia i na muliwai i waonahele, A me na waipuna i aina maloo;

34 et fruktbart land til et saltland for deres ondskaps skyld som bodde der.

A me ka aina hua nui, i aina hua ole, No ka hewa o ka poe e noho ana malaila.

35 Han gjorde en ørken til en vannrik sjø og et tørt land til vannkilder.

A hoolilo no hoi oia i ka waonahele, i wai lana, A me ka aina maloo hoi i wai puna.

36 Og han lot de hungrige bo der, og de grunnla en by til å bo i.

Malaila no oia e hoonoho ai i ka poe pololi, A hoomakaukau no hoi lakou i kulanakauhale, kahi e noho ai;

37 Og de tilsådde akrer og plantet vingårder, og de vant den frukt de bar.

A lulu no hoi lakou ma na mahinaai, A kauu iho no i na mala waina, A haawiia mai ka hua i hoohuaia'i.

38 Og han velsignet dem, og de blev meget tallrike, og av fe gav han dem ikke lite.

Hoomaikai mai la oia ia lakou, a kawowo nui ae la; Aole ia i hoemi i ka lakou poe holoholona.

39 Så minket de igjen og blev nedbøiet ved trengsel, ulykke og sorg.

A mahope, hooemiia lakou, a hoohaahania no hoi, No ka hookaumahaia, a me ka hewa, a me ka pilikia.

40 Han som utøser forakt over fyrster og lar dem fare vill i et uveisomt øde,

Ninini mai oia i ka hoomaau maluna o na'lii, A alakai no hoi oia ia lakou ma kahi mehameha, ala ole.

41 han ophøiet den fattige av elendighet og gjorde slektene som hjorden.

Hookiekie nae oia i ka poe hune mailoko aku o ka pilikia, A hoolilo i kona mau ohana, me he ohana hipa la.

42 De opriktige ser det og gleder sig, og all ondskap lukker sin munn.

E ike aku no ka poe pono, a e lealea lakou; A e paa no ka nuku o ka hewa a pau.

43 Den som er vis, han akte på dette og merke på Herrens nådegjerninger!

Owai la ka mea akamai, a malama i keia mau mea! O lakou ka i hoomaopopo i ka lokomaikai o Iehova.