Salmenes 18
1 Til sangmesteren; av Herrens tjener David, som talte denne sangs ord til Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd. Og han sa: Herre, jeg har dig hjertelig kjær, min styrke!
Til songmeisteren; av Herrens tenar David, som førde fram for Herren ordi i denne songen den dag då Herren hadde frelst honom frå alle hans fiendar og frå Saul. Og han sagde: Herre, eg hev deg hjarteleg kjær, min styrke!
2 Herren er min klippe og min festning og min frelser; min Gud er min klippe, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg.
Herren er min berggrunn og mi festning og min frelsar; min Gud er mitt berg som eg flyr til, min skjold og mitt frelsehorn, mi borg.
3 Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.
Eg kallar på Herren som er høglova, og vert frelst frå mine fiendar.
4 Dødens rep omspente mig, og fordervelsens strømmer forferdet mig.
Daudsens reip var spente um meg, og bekkjer av vondskap skræmde meg.
Helheims reip var snørde um meg, daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
6 I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for ham, til hans ører.
I mi trengsla kalla eg på Herren, og eg ropa til min Gud; han høyrde frå sitt tempel mi røyst, og mitt rop kom for hans andlit, til hans øyro.
7 Da rystet og bevet jorden, og fjellenes grunnvoller skalv, og de rystet, for hans vrede var optendt.
Og jordi skok og riste seg, og grunnvollarne i fjelli skalv, og dei skok seg, for han var vreid.
8 Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.
Røyk steig upp or hans nase, og eld frå hans munn åt um seg; gloande kol loga frå honom.
9 Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.
Og han lægde himmelen og steig ned, og det var kolmyrker under hans føter.
10 Og han fór på kjeruber og fløi, og han fór hastig frem på vindens vinger.
Og han for fram på kerub, og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
11 Han gjorde mørke til sitt dekke, rundt omkring sig til sitt skjul, mørke vann, tykke skyer.
Og han gjorde myrker til sitt åklæde rundt ikring seg, til sitt tjeld myrke vatn, tjukke skyer.
12 Frem av glansen foran ham fór hans skyer frem, hagl og gloende kull.
Frå glansen for hans andlit for hans skyer fram, hagl og gloande kol.
13 Og Herren tordnet i himmelen, den Høieste lot sin røst høre, hagl og gloende kull.
Og Herren tora i himmelen, den Høgste let si røyst ljoda: hagl og gloande kol.
14 Og han utsendte sine piler og spredte dem omkring - lyn i mengde og forvirret dem.
Og han sende ut sine piler og spreidde deim ikring, og eldingar i mengd og fortulla deim.
15 Da kom vannenes strømmer til syne, og jordens grunnvoller blev avdekket ved din trusel, Herre, for din neses åndepust.
Då kom djupålarne i vatnom til synes, og grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved ditt trugsmål, Herre, ved andepusten frå din nase.
16 Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.
Han rette ut handi frå det høge, han greip meg; han drog meg upp or store vatn.
17 Han fridde mig ut fra min sterke fiende og fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.
Han frelste meg frå min megtige fiende og frå mine hatarar, for dei var meg for sterke.
18 De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.
Dei for imot meg på min motgangs dag; men Herren vart min studnad.
19 Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.
Han førde meg ut i vidt rom; han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
20 Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.
Herren gjorde med meg etter mi rettferd, han lønte meg etter reinleiken i mine hender.
21 For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud.
For eg tok vare på Herrens vegar og fall ikkje i vondskap frå min Gud.
22 For alle hans lover hadde jeg for øie, og hans bud lot jeg ikke vike fra mig.
For alle hans lover hadde eg for auga, hans bodord støytte eg ikkje frå meg.
23 Og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.
Og eg var ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
24 Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter mine henders renhet for hans øine.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken i mine hender for hans augo.
25 Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise mann viser du dig rettvis,
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande mann syner du deg ulastande,
26 mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.
mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde gjer du deg rang.
27 For du frelser elendige folk, og du fornedrer høie øine.
For du frelser arme folk og tvingar høge augo ned.
28 For du lar min lampe skinne; Herren min Gud opklarer mitt mørke.
For du let mi lampa lysa klårt, Herren, min Gud, gjer mitt myrker bjart.
29 For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, og ved min Gud springer jeg over murer.
For ved deg renner eg mot herflokkar, og ved min Gud spring eg yver murar.
30 Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
31 For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe, uten vår Gud?
For kven er Gud forutan Herren, og kven er eit berg utan vår Gud?
32 Den Gud som omgjorder mig med kraft og gjør min vei fri for støt,
Den Gud som gyrder meg med kraft og gjer min veg ulastande,
33 som gir mig føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider,
som gjev meg føter liksom hindarne og set meg upp på mine høgder,
34 som oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.
som lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.
35 Og du gir mig din frelse til skjold, og din høire hånd støtter mig, og din mildhet gjør mig stor.
Og du gav meg di frelsa til skjold, di høgre hand studde meg, og di småminking gjorde meg stor.
36 Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.
Du gjorde vidt rom åt mine stig under meg, og mine oklo vagga ikkje.
37 Jeg forfølger mine fiender og når dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.
Eg forfylgde mine fiendar og nådde deim og vende ikkje um fyrr eg hev gjort av med deim.
38 Jeg knuser dem, så de ikke makter å reise sig; de faller under mine føtter.
Eg slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg; dei fell under føter.
39 Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.
Og du gyrde meg med kraft til striden; du bøygde under meg deim som stod upp imot meg.
40 Og mine fiender lar du vende mig ryggen, og mine avindsmenn utrydder jeg.
Du let mine fiendar snu ryggen til meg, og mine hatarar, deim rudde eg ut.
41 De roper, men der er ingen frelser - til Herren, men han svarer dem ikke.
Dei ropa - men der var ingen frelsar - til Herren, men han svarar deim ikkje.
42 Og jeg knuser dem som støv for vinden, jeg tømmer dem ut som søle på gatene.
Og eg smuldrar deim som dust for vinden; som søyla på gator slo eg deim ut.
43 Du redder mig fra folkekamper, du setter mig til hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenmer, tjener mig.
Du frelste meg frå folke-ufred; du sette meg til hovud for heidningar; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
44 Bare de hører om mig, blir de mig lydige; fremmede kryper for mig.
Ved gjetordet um meg lydde dei meg; framande folk smeikte for meg.
45 Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.
Framande folk visna av og gjekk skjelvande ut or sine borger.
46 Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses Gud,
Herren liver, og lova er han, mitt berg, og upphøgd er den Gud som meg frelser,
47 den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,
den Gud som gjev meg hemn og legg folkeslag under meg,
48 som frir mig ut fra mine fiender; ja, over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.
som frelser meg frå mine fiendar; ja - du lyfter meg høgt yver deim som stend imot meg, frå valdsmannen bergar du meg.
49 Derfor vil jeg prise dig iblandt hedningene, Herre, og lovsynge ditt navn.
Difor vil eg prisa deg millom heidningarne, Herre, og lovsyngja ditt namn.
50 Han gjør frelsen stor for sin konge, han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.
Han gjer frelsa stor for sin konge, og gjer miskunn mot den som er salva av honom, mot David og hans ætt til æveleg tid.
