1 Korintierne 15
1 Eg kunngjer dykk, brør, det evangelium som eg forkynte dykk, som de og tok imot, som de og stend faste i,
Koeinaakhqi, nangmih a venawh kak khy law pyi awithang leek, nangmih ing hu u tiksaw dyih hun na nami taak ce sim sak tlaih aham ni ngaihnaak khqi nyng.
2 som de og vert frelste ved, dersom de held fast ved det ordet som eg forkynte dykk det med, so framt de ikkje til unyttes hev teke ved trui.
Nangmih a venawh kak khy law pyi awi ce ak cak cana na mim tu awhtaw, ce awithang leek ak caming nangmih taw hul na awm uhyk ti. Cemyih am mantaw a hqawng a hqap ni namik cangnaak hly.
3 For eg yvergav dykk millom dei fyrste ting det som eg sjølv tok imot, at Kristus døydde for synderne våre etter skrifterne,
Ikawtih kai ing ka huh ce lamma cyk na nangmih a venawh awipui na ning zaak sak khqi nyng. Cakciim ing ak kqawnnaak amyihna Khrih taw ningnih a thawlhnaak awh thi nawh,
4 og at han vart gravlagd, og at han stod upp att tridje dagen etter skrifterne,
phyi awh pup uhy, Cakciim ing ak kqawnnaak amyihna am thum nyn awh tho tlaih hy,
5 og at han vart sedd av Kefas, og so av dei tolv;
cekcoengawh Piter ingkaw thlanghqa hlaihih a venawh dang pek khqi hy.
6 so vart han sedd av meir enn fem hundrad brør på ein gong - av deim er dei fleste endå i live, men nokre er avsovna.
Cekcoengawh, ce a tym awh koeinaa thlang zanga a venawh dang pek khqi bai hy. Cekkhqi ak khuiawh thlangvang taw hqing hyn unawh, thlang vang bai taw thi hawh uhy.
7 So vart han sedd av Jakob, so av alle apostlarne.
Cekcoengawh Jacob a venawh dang pe nawh, ceityihkhqi venawh awm dang pek khqi bai hy,
8 Men aller sist vart han og sedd av meg som av det ufullbore foster.
a hukhit na a tym canawh amak thang, kai a venawh awm dang law lawt hy.
9 For eg er den ringaste av apostlarne, og er ikkje verdig til å heita apostel, av di eg forfylgde Guds kyrkja.
Kai ve ceityihkhqi ak khuiawh ak zawi soeih na awm nyng saw Khawsa a thlangboel ce ka thekhanaak dawngawh ceityih tinawh khy ham awm am kawih nyng.
10 Men av Guds nåde er eg det som eg er, og hans nåde mot meg hev ikkje vore til fåfengs; men meir enn dei alle hev eg verka, då ikkje eg, men Guds nåde som er med meg.
Cehlai Khawsa qeennaak ak caming kai taw kai na awm nyng, ka venawh a ni peek am qeennaak ve awm a hqawng na am awm hy. A mingmih anglakawh khawzah ngai bibi nyng. Cehlai kai amni, kai a venawh ak awm Khawsam qeennaak ak caming ni.
11 Anten det då er eg eller dei andre, soleis forkynner me, og soleis kom de til trui.
Kai ingawm a mingmih ingawm, ve ni ka mik khypyi nawh, veni ka mik cangnaak hy.
12 Men når det er forkynt um Kristus at han er uppstaden frå dei daude, kor kann då sume millom dykk segja at det er ingi uppstoda av daude?
Khrih taw thihnaak awhkawng tho tlaih hy tice khypyi na a awm hawh awhtaw, ikawmyihna nangmih anglakawhkaw thlang pynoet ing thlakthi thawh tlaihnaak am awm hy, nami ti uh?
13 Men er det ingi uppstode av daude, so er ikkje Kristus heller uppstaden.
Thlakthi thawh tlaihnaak ama awm mantaw, Khrih awm thihnaak awhkawng am tho voel lawt ti kaw.
14 Men er ikkje Kristus uppstaden, so er vår forkynning fåfengd, so er og dykkar tru fåfengd.
Khrih ce thihnaak awhkawng ama thawh tlaih mantaw, kaimih ing awi ka mik khypyi ve a hqawng na awm kawmsaw nangmih ak cangnaak awm a hqawng na awm kaw.
15 Me vert då og funne som falske vitne um Gud, då me hev vitna imot Gud, at han hev vekt upp Kristus, som han då ikkje hev vekt upp, det vil segja, so framt dei daude ikkje stend upp.
Cedoeng kaana, Khawsa ing Khrih ce thihnaak awhkawng thawh tlaih hy tinawh ka mik khypyi adawngawh kaimih ve Khawsa ak simpyikung zap na awm kawng unyng. Thlakthikhqi a mami thawh voel mai mantaw Khrih awm thihnaak awhkawng am tho voel hy, ti aham awm hy.
16 For stend ikkje dei daude upp, so er ikkje Kristus heller uppstaden.
Thlakthikhqi a mami thawh voel mantaw, Khrih awm thihnaak awhkawng am tho voel hy.
17 Men er ikkje Kristus uppstaden, so er trui dykkar gagnlaus; so er de endå i synderne dykkar;
Khrih ce thihnaak awhkawng ama thawh voel awhtaw, nangmih ak cangnaak ce kawna awm amang coeng coengawh; nangmih taw thawlhnaak awh awm hyn uhyk ti.
18 so er og dei fortapte som er avsovna i Kristus.
Cedawngawh Khrih awh amik ipkhqi awm qeng hawh kawm uh.
19 Hev me berre i dette liv sett von til Kristus, so er me ynkelegare enn alle menneskje.
Ve khawmdek hqingnaak ham doeng Khrih awh ngaih-unaak ni taak mantaw thlang boeih boeih anglakawh qeen ak kap soeih na ni awm kawm uh.
20 Men no er Kristus uppstaden frå dei daude og hev vorte fyrstegrøda av deim som er avsovna.
Cehlai Khrih taw thihnaak awhkawng a thawh tang tang hawh dawngawh, anih ce ak ipkhqi aham thaihcyk na awm hy.
21 For av di dauden kom ved eit menneskje, so er og uppstoda av daude komi ved eit menneskje.
Ikawtih thihnaak taw thlang pynoet awhkawng law nawh, thawh tlaihnaak awm thlang pyoet awhkawng law lawt hy.
22 For liksom alle døyr i Adam, so skal og alle verta livandegjorde i Kristus.
Adam awh thlang boeih a thih amyihna, Khrih awh thlang boeih hqing lawt hy.
23 Men kvar i sin stad: Kristus er fyrstegrøda, so skal dei som høyrer Kristus til, verta livandegjorde i hans koma.
Thaihcyk na ak awm Khrih ce a law awh, amah a koena ak awmkhqi boeih taw amah a tym a pha awh tho tlaih kawm uh.
24 So kjem enden, når han gjev riket til Gud og Faderen, når han fær gjort magt og all yverråd og alt velde til inkjes.
Cawhtaw a tym a dytnaak ce awm hawh kaw, uknaakkhqi, saithainaakkhqi ingkaw thaawmnaak khqi ce a hqe coeng awhtaw qam ce Pa Khawsa venawh pe kaw.
25 For han skal vera konge, til dess han fær lagt alle sine fiendar under sine føter.
A qaalkhqi boeih boeih a khawk kaina a taak hlan dy taw boeimangnaak ce ta kaw.
26 Den siste fienden som vert tynt, er dauden;
A hukhit na a him hly kawi qaal taw thihnaak veni.
27 for han hev lagt alle ting under hans føter. Men når han segjer at alt er honom underlagt, so er det klårt at han som hev lagt alt under honom, er undanteken.
Ikawtih amah ing, ti awh ik-oeih boeih boeih Khrih a khawk kaina ak taak peekkung, khawsa amah am paa hy tice ciim hy.
28 Men når alt er honom underlagt, so skal og Sonen sjølv gjeva seg under honom som hev lagt alt under honom, so Gud skal vera alt i alle.
Vemyihkhqi a sai coengawh, Khawsa taw soepkep awh soepkep na a awmnaak thai aham Capa ce ak kaiawh ik-oeih boeih ak taak peekkung a venawh peek na awm kaw.
29 Kva gjer då dei som let seg døypa for dei daude? Dersom dei daude i det heile ikkje stend upp, kvi let dei seg då døypa for deim?
Thawhtlaihnaak ama awm mantaw, thlakthikhqi aham baptisma ak pekhqi ce ikawmyihna a awmnaak kaw? Thlakthikhqi ce ama thawh tlaih mantaw, ikaw ham cekkhqi aham baptisma huh a ngaih?
30 Kvi set og me oss i fåre kvar time?
Ningmih ingtaw, ikaw ham myngawi awh kqih awm khuikha ni huh uh?
31 Eg døyr kvar dag, so visst som eg kann rosa meg av dykk, brør, i Kristus Jesus, vår Herre.
Myngawi awh kai taw thi poepa nyng – kak kqawn ngaihnaak taw Koeinaakhqi – nangmih ak khanawh Khrih Jesu ningnih a Bawipa awh zoeksang na awm poepa nyng.
32 Var det på menneskjeleg vis eg stridde med villdyr i Efesus, kva gagna det meg då? Dersom dei daude ikkje stend upp, «so lat oss eta og drikka, for i morgon døyr me!»
Thlanghqing mi ka ming tuk qu mantaw, ikaw hawihkhangnaak ka huh kaw? Thlakthi a mami thawh voel awhtaw, “Khawngawi awh thih aham ni awm hawh dawngawh, aw unawh taw ni ai mai thaw voei uh”
33 Far ikkje vilt! Låkt samlag spiller gode seder.
Thlang ing ni sawi khqi thawlh hau kaw: Thlak leek am ing khawboek leek hqe hy ka ti koe noek”
34 Vakna retteleg upp og synda ikkje! for sume hev ikkje kunnskap um Gud; til dykkar skam segjer eg det.
Nami awm ham ang kawih vaih amyihna hu na voei tlaih unawh taw, koeh thawlh voel uh; Khawsa amak sim thlang vang awm uhyk ti ve – ve ve nangmih namik chahnaak bet aham kqawn law nyng.
35 Men ein kunde segja: «Korleis stend dei daude upp? og kva slag likam kjem dei fram med?»
Thlang pynoet ing, Ikawmyihna thlak thi ce a thawh tlaih naak kaw? Ikawmyih a pum ing nu a mi awm kaw?” tinawh ni doet mai kaw.
36 Du uvituge! det som du sår, vert ikkje livandegjort, utan det døyr.
Qaw hyk ti! Na saw ce ama thih maa awhtaw am hqing saw kaw.
37 Og når du sår, sår du ikkje den likamen som skal koma, men eit nake korn, anten det er av kveite eller av anna såkorn.
Na saw awh a thing ce am ling pahoei hy, caang mai awm ikawmyih am ci mai awm ak ui ni a saw hy.
38 Men Gud gjev det ein likam so som han hev vilja, og kvart slag sæde sin eigen likam.
Khawsa ing ni amah ing ak poeknaak amyihna a thing ce ang coeng sak hy, am ci boeih awh amah a thing amyihna a thing ce coeng sak boeih hy.
39 Ikkje alt kjøt er det same kjøt; men eitt er kjøt i menneskje, eit anna kjøt i fe, eit anna i fugl, eit anna i fisk.
Pumsa ve awm myih qu boeih hy: Thlanghqing a pumsa ak chang, qamsa a pumsa ak chang, pha ingkaw nga a pumsa ve ak chang bai ni.
40 Og det finst himmelske likamar og jordiske likamar; men ein herlegdom hev dei himmelske, ein annan dei jordiske.
Khan pumsa awm nawh dek pumsa awm awm hy; khan pumsa a boeimangnaak ak chang na awm nawh dek pumsa a boeimangnaak ak changna awm bai hy.
41 Ein glans hev soli, og ein annan månen, og ein annan stjernorne; for den eine stjerna skil seg frå den andre i glans.
Khawmik a boeimangnaak ak changna awm nawh pihla ingkaw aihchi a boeimangnaak ak chang na awm hy; aihchi ingkaw aihchi a boeimangnaak awm am myih hy.
42 Soleis er det og med uppstoda av dei daude. Det vert sått i forgjengelegdom, det stend upp i uforgjengelegdom.
Cemyihna ni thlakthi thawh tlaihnaak awm a awm hy. Ak thu thai pum ce saw na awm kawmsaw, amak thu thaina tho tlaih kaw;
43 Det vert sått i vanæra, det stend upp i herlegdom; det vert sått i vanmagt, det stend upp i kraft.
huhsit soeihna saw na awm kawmsaw, ak boeimang soeihna tho tlaih kaw;
44 Det vert sått ein naturleg likam, det stend upp ein åndeleg likam. So visst som det finst ein naturleg likam, so finst det og ein åndeleg likam.
khawmdek pumsa na sawna awm kawmsaw, myihla pumsa na tho tlaih kaw. Khawmdek pumsa a awm amyihna, myihla pumsa awm awm hy.
45 Soleis stend det og skrive: «Det fyrste menneskje Adam vart til ei livande sjæl; » den siste Adam hev vorte til ei livgjevande Ande.
Cemyihna, “Thlanghqing cyk Adam taw thlanghqing na awm hy,” tinawh qee hyt amyihna awm hy; Adam hu khyng taw hqingnaak ak pekung myihla na awm hy.
46 Men det åndelege er ikkje det fyrste, men det naturlege, so det åndelege.
Myihla pum am awm ma nawh, khawmdek pum ni a awm ma hy, cekcoengawh ni myihla pum ce a awm hy.
47 Det fyrste menneskje var frå jordi, jordisk; det andre menneskje er frå himmelen.
Lammacyk thlanghqing taw dekvai na awm hy, thlanghqing a pakkhihnaak taw khanna kawna awm hy.
48 Slik som den jordiske var, so er og dei jordiske, og slik som den himmelske er, so skal og dei himmelske vera.
Khawmdek thlang taw, khawmdek a koena awm nawh; khan ben thlang taw, khanben thlangkhqi myihna awm uhy.
49 Og liksom me hev bore bilætet av den jordiske, so skal me og bera bilætet av den himmelske.
Khawmdek thlanghqing myi ni lawh lawt amyihna, khan benna kaw thlanghqing myi ce ni lo lawt kawm uh.
50 Men det segjer eg, brør, at kjøt og blod kann ikkje erva Guds rike, ikkje heller erver forgjengelegdom uforgjengelegdom.
Koeinaakhqi, thisa ing Khawsa qam am pang thai hy, ak thu thai ing amak thu thai ce am pang thai lawt kaw, tive nik kqawn pek khqi nyng.
51 Sjå, eg segjer dykk ein løyndom: Me skal ikkje alle sovna av, men me skal alle verta umskapa,
Ngai lah uh, awihyp nik kqawn law pek khqi vang nyng: ningnih boeih ve amni ip kawm uh, cehlai hlengna ni awm boeih kawm uh –
52 i hast, i ein augneblink, ved den siste luren; for luren skal ljoda, og dei daude skal standa upp uforgjengelege, og me skal verta umskapa.
cehlai ni cu boeih na ak hukhit uut tum awi ang qeng lawawh mik hqip tawk lek awh hlengna ni awm boeih kawm uh; uut taw qeng law kaw, cawhtaw thlak thikhqi ce amak thu thaina thawh sakna awm kawm uh, ningnih awm hlengna ni awm kaw.
53 For dette forgjengelege må verta iklædt uforgjengelegdom, og dette døyelege iklædt udøyelegdom.
Ikawtih ak thu thai ce amak thu thai ing singdah na awm kawmsaw, ak thi thai ce amak thi thai ing singdah na awm hawh kaw.
54 Men når dette forgjengelege er iklædt uforgjengelegdom, og dette døyelege er iklædt udøyelegdom, då vert det ordet uppfyllt som stend skrive: «Dauden er gløypt til siger.»
Ak thu thai ce amak thu thai ing singdah na awm nawh, ak thi thai ce amak thi thai ing singdah na a awm awhtaw, vawhkaw awi qee hyt na ak awm: “Noengnaak ing thihnaak daih hawh hy,” ti awi ve soep hawh kaw.
Aw thihnaak, na noengnaak hana nu a awm? Aw thihnaak, hana aw nak chy a awm?” (Hadēs g86)
56 Men brodden i dauden er syndi; men krafti i syndi er lovi.
Thihnaak ak chy taw thawlhnaak ni, thawlh ak thaawmnaak taw anaa awi ni.
57 Men Gud vere takk, som gjev oss siger ved vår Herre Jesus Kristus!
Cehlai Khawsa venawh thangleeknaak awm seh! Ni Bawipa Jesu Khrih ak caming noengnaak ce ningnih a venawh ni pek khqi hawh hy.
58 Difor, mine kjære brør, ver faste og uruggelege, alltid rike i Herrens gjerning, då de veit at dykkar arbeid er ikkje fåfengt i Herren!
Cedawngawh, ka lungnaak koeinaakhqi, ak cak na dyi lah uh. Ikaw ingawm koeh ning tah sak khqi seh. Bawipa bi nami bi ve am zoe hy tice nami sim dawngawh, Bawipa bibi ce bi law quiqah lah uh.
