Esekiel 14
1 Og det kom til meg nokre av styresmennerne i Israel og sette seg for mi åsyn.
Hitah chun Israel sunga lamkai phabep kahenga ahungun, hitia amaho kakoma atou pet un,
2 Og Herrens ord til meg; han sagde:
Kahenga Pakaija konin hiche thuhi ahung lhunge.
3 Menneskjeson! Desse mennerne hev teke dei ufysne avgudarne sine upp i sitt hjarta, og det som er støytestein og fører deim til misgjerning, hev dei sett framfor si åsyn: skulde eg lata deim spyrja meg?
Mihem chapa, hiche lamkai hohin alungsung uva milim doi kisemthu akitun u ahi. Amahon chonsetna alhuh nadiu thilho chu akol chahkheh un ahi. Ipi jeh a athum nau chu kangai peh ding ham?
4 Difor, tala til deim og seg med deim: So segjer Herren, Herren: Ein og kvar av Israels-lyden som tek dei ufysne avgudarne sine upp i sitt hjarta, og set framfor si åsyn det som er støytestein til misgjerning, og so kjem til profeten, honom vil eg, Herren, gjeva svar som høver honom med dei mange ufysne avgudarne hans,
Hiche hi thaneitah Pakai thusei ahi tin seipeh in. Israel mipi ten alungthim sung uva milim doi kisemthu akitun soh kei u ahi. Chonsetna lha ahitauvin, chuti chun amaho themgao ho koma thu aga dong jiuve.
5 so eg kann gripa Israels-lyden i deira hjarta, for di dei alle saman hev vendt seg frå meg med dei ufysne avgudarne sine.
Hijeh a chu Pakai keiman, amaho chu nasatah a amilim doi hou nauva akhol khom jat dungjui ja kahin donbut diu ahi. Hiche ho kidah dah um amilim doi hounauva konna kamite lungthim leh alungchang u kakhum khom theina ding uva kabol dingu ahi.
6 Difor, seg med Israels-lyden: So segjer Herren, Herren: Vend um og vend dykk burt frå dei ufysne avgudarne dykkar, og vend dykkar åsyn burt frå alle styggjorne dykkar!
Hiche jeh chun Israel mipite chu seipeh in, hiche hi thaneitah Pakai thusei ahi. Kisih unlang namilim doi hou nauva konin kihei mangun. Chuleh kidah dah um nachonset nau chu ngau vin.
7 For kvar og ein av Israels-lyden - eller av framande som bur i Israel - som skil seg frå meg og tek dei ufysne avgudarne sine upp i sitt hjarta, og set framfor si åsyn det som er støytestein til misgjerning, og so kjem til profeten og ved honom vil spyrja meg, honom vil eg, Herren, sjølv svara;
Kei Pakaiyin Israel insung mi hihen, gamdang mi hijongle, keima eipaija alungchang uva milim doi kitundoh a chonsetna lha ho, chule kei thuhil ngaicha a themgao ho koma che jouse agoma donbutna kapeh ding ahi.
8 og eg vil setja mi åsyn mot den mannen og tyna honom og gjera honom til eit teikn og eit ordtøke og rydja honom ut or mitt folk. Og de skal sanna at eg er Herren.
Hitobanga chon miho douna a kahung kiheija amaho dinga tijat umtah vetsahna kapeh a, kamite a konna amaho hi kasuhmang jeng ding ahi. Hiteng chule nangin keihi Pakai kahi ti nahin hetdoh ding ahi.
9 Og når profeten let seg lokka og talar eit ord, so hev eg, Herren, lokka den profeten, og eg vil retta ut handi mi mot honom og øyda honom ut or mitt folk Israel.
Chuleh ijemtia themgaopa thusei dinga akijou klhep lhah khah tah a ahileh, hiche themgao pachu keima Pakaiyin kajou lhep jeh hiding ahi. Keiman hiche themgao pa chunga chu kakhut tum kahin lap sanga, Israel mite lah a konna amaho chu kasat lhah ding ahi.
10 Og dei skal bera si misgjerning; likeins som med misgjerningi åt spyrjaren skal det vera med misgjerningi åt profeten,
Themgao lhem ho leh amaho lamkai ngaichaho jouse chu achonset nau jeh a talen kapeh soh kei diu ahi.
11 so Israels-lyden ikkje meir skal villast burt frå meg og ikkje meir sulka seg med alle sine misgjerningar. Men dei skal vera mitt folk, og eg skal vera deira Gud, segjer Herren, Herren.
Hitia hi Israel mipi te keija konna vahmang kit talou hel diu ahi. Amaho leh amaho chonsetna a kisuboh kit talou diu ahi. Amaho chu kamite hiuva chuleh keima a Pathen u kahi ding ahi, tia Pakai kitipa keiman kaseidoh ahi.
12 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:
Chutah chun hiche thusei hi kahenga Pakaija kon in ahung lhunge.
13 Menneskjeson! Når eit land syndar mot meg og fer med svik, og eg retter ut mi hand imot det og bryt sund brødstaven for det og sender svolt i det og ryd ut or det folk og fe,
Mihem chapa, gamsung khat a mite chu kei dounan hung chonse kha ta leu, keiman amaho suhchipna dinga kakhut kahin lap a aneh hol nau lampi kasuhtang peh a, mihem leh gancha agoma suhmang nadinga kel kalhah sah ding ahi.
14 og desse tri menner vøre der: Noah og Daniel og Job, då skulde dei med si rettferd berre berga si eigi sjæl, segjer Herren, Herren.
Noah, Daniel chule Job ho jeng jong achonphat nauvin midang khat jong ahuhhing jou pouvin, amavang amaho changseh bou akihuhhing jou uve, tin thaneitah Pakaiyin aseije.
15 Og um eg let udyr fara gjenom landet og gjera det folketomt, so det vart likt ei øydemark, at ingen kunde ferdast der berre for udyri,
Ahilouleh keiman gamsa ho chu agamsunga kadel khum sah a miho chu athauva chuleh agam chu mi chen louna gam aso uva, chuleh koiman ajot le ngamlou ding ahitai. Ajotpa le ho dinga kichat tijat um kahisah thei ahi.
16 då skulde, so sant som eg liver, segjer Herren, Herren, desse tri mennerne, um dei vøre der, korkje berga søner eller døtter; dei åleine skulde verta berga, men landet verta ei øydemark.
Adihtah mong mongin, keiman kahin laisen pasal thum ana umkhom kha tajong leu achapa teu leh achanu teu huhdoh jou pouvintin, amaho changseh bou kihuhdoh uva, amavang agamsung uhi ahomkeu kiso ding ahi.
17 Eller um eg let sverd koma yver det landet og sagde: «Sverd skal fara gjenom landet, » og eg rudde ut or det folk og fe,
Ahilouleh agamsung douna a gal kahin pohlut khuma chule mihem leh ganchaho sumang dinga melma sepaite kahin sollut khum thei ahi.
18 og desse tri mennerne vøre der - so sant som eg liver, segjer Herren, Herren - dei skulde ikkje berga søner og døtter, berre dei åleine skulde verta berga.
Adih tahbeh mongin keima kahin laisen tin thaneipen Pakijin aseije. Pasal thum ana umkhom jong leu amaho chapate leh chanuteu huhdoh jou pouvintin, amaho changseh bou kihuhdoh jou diu ahi,
19 Eller um eg sende sott i det landet og rende ut harmen min yver det med blod til å rydja ut or det folk og fe,
Ahiloule keiman kalungsatna hi agamsunga natna hi kasunlhah khuma chuleh hiche natna chun mihem leh gancha kibanga athagam sah thei ahi.
20 og Noah og Daniel og Job vøre der - so sant som eg liver, segjer Herren, Herren - dei skulde ikkje berga son eller dotter; dei skulde, ved si rettferd, berga berre si eigi sjæl.
Atahbeh mongin keima kahin laisen tin thaneipen Pakaiyin aseije. Noah, Daniel, Job ho ana umun, amahon amaho chapte leh achanuteu ana kihuhdoh jou pouve. Achonphat nauvin amaho bouseh akihuhhing jouvun ahi.
21 For so segjer Herren, Herren: Enn når eg då sender dei fire øgjelege straffedomarne mine: sverd og svolt og udyr og sott yver Jerusalem til å rydja ut or det både folk og fe!
Tun thaneipen Pakai thusei chu hiche hi ahi. Jerusalem chunga hiche engbolna hoise tah tah liho hung lhung ding hi ichan a tijat um hiding hitam? Gala kisat a kel lha, gamsaho, chuleh natna hise amanu amite leh aganchate jouse sumang dinga hung lhung ding ahi tin aseije.
22 Men sjå, det vert leivt nokre undankomne, som vert burtførde, søner og døtter - sjå, dei skal fara til dykk, og de skal sjå deira åtferd og gjerningar; då skal de trøysta dykk etter ulukka som eg førde yver Jerusalem, alt som eg let koma yver det.
Ahijeng vang'in ahing doh umnalai ding ahin, amaho chun Babylon langa delmanga umdinga nangma nung ahin jui diu ahi. Itobang tah a migilou hiuvem? ti nangin namit tah a nahin mu ding, hiteng chule keiman Jerusalema ipi kabol ding ham ti nahet doh thei ding ahi.
23 Og dei skal trøysta dykk, når de ser deira åtferd og gjerningar. Då skal de skyna at eg ikkje utan grunn hev gjort alt det eg hev gjort imot det, segjer Herren, Herren.
Nangin amaho nakimuto pi tengleh aum chanu nahin mu a, hitobang thil hohi ajeh beija kabol ahilou chu nahin hetdoh ding ahi tia keima thaneipen Pakaiyin kasei ahi.
