Esaias 62

1 For Sions skuld vil eg ikkje tegja; for Jerusalems skuld vil eg ei vera still, fyrr hennar rettferd kjem fram som solskin og hennar frelsa som brennande kyndel.

NO Ziona, aole au e noho ekemu ole, A no Ierusalema, aole au e noho hoomaha, A puka aku la kona pono, e like me ka malamalama, A me kona ola, e like me ka lama e a ana.

2 Og folki skal sjå di rettferd og alle kongar din herlegdom, dei skal kalla deg med eit nytt namn, som Herrens munn skal nemna.

A e ike auanei ko na aina e i kou pono, A o na'lii a pau i kou nani; A e kapaia no hoi oe ma ka inoa hou, Ka mea a ka waha o Iehova e kapa ai.

3 Du skal vera ei herleg krans i handi åt Herren, ei kongekruna i handi åt din Gud.

E lilo no oe i papale alii nani loa, ma ka lima o Iehova, A i lei alii maikai, ma ka lima o kou Akua.

4 Du skal ikkje heita «den forlatne» lenger, og ditt land ikkje heita «øydeland», men du skal heita «ho eg hev huglagt», og landet ditt «egtevivet»; for Herren hev hugnad i deg, og landet ditt skal verta egtevigt.

Aole oe e i hou ia, o Azuba; Aole hoi e kapa hou ia kou aina, o Semama; Aka, e kapaia no oe, o Hepeziba, A o kou aina hoi, o Beula; No ka mea, ua aloha mai o Iehova ia oe, A e mareia hoi kou aina.

5 Som ein ungdom giftar ei gjenta, so skal dine søner deg gifta, og som brudgomen gled seg i bruri, skal din Gud gleda seg i deg.

No ka mea, e like me ka mare ana o ke kanaka opiopio i ka wahine puupaa, Pela no e mare ai kau mau keikikane ia oe. E like hoi me ka olioli ana o ke kanemare i ka wahine i mare hou ia, Pela no e olioli ai kou Akua ia oe.

6 På murarne dine, Jerusalem, hev eg vaktmenner sett; heile dagen og heile natti skal dei aldri tegja. De som maner på Herren, unn dykk ingi ro!

Ua hoonoho wau i poe kiai, maluna o kou mau papohaku, e Ierusalema. A po ka la, a ao ka po, aole lakou e noho ekemu ole; O oukou hoi, ka poe hookaulana ia Iehova, Mai hoomaha oukou ia oukou iho;

7 Og gjev ikkje honom ro fyrr han grunnar Jerusalem og let det verta til emne for lovsong på jordi!

Aole hoi e haawi ia ia i ka hoomaha, A hoala hou oia ia Ierusalema, A hoolilo ia ia i mea nani ma ka honua.

8 Herren hev svore ved si høgre hand og ved sin velduge arm: Eg skal ikkje lenger gjeva ditt korn til føda for fiendarn’ dine, og ei skal utlendingar drikka di saft, som du hev havt møda med;

Ua hoohiki no o Iehova ma kona lima akau, ma ka lima o kona ikaika hoi; He oiaio, aole au e haawi hou i kau palaoa i mea ai na kou poe enemi, Aole e inu na keiki a ka malihini i kou waina, Ka mea au i hooikaika ai.

9 nei, dei som hausta, skal eta og prisa Herren, og dei som sankar druvorne, skal drikka i mine heilage tun.

Aka, o ka poe i hooiliili i ka ai, na lakou ia e ai, A e hoomaikai aku hoi ia Iehova; A o ka poe nana i houluulu i ka waina, Na lakou ia e inu ma ko'u mau pa hoano.

10 Drag ut, drag ut gjenom portarne, ryd vegen for folket, brøyt, brøyt brauti, reinsa burt steinen, lyft eit merke upp yver folki!

E hele ae, e hele ae, a iloko o na pukapa, E hoomakaukau i ke ala no na kanaka; E hoouka, e hoouka i ke kuamoo, E hoopau i na pohaku; E kau hoi i ka hae no na kanaka.

11 Høyr, Herren let det ljoma til heimsens ende: Seg til Sions dotter: Sjå, di frelsa kjem! Sjå, si løn hev han med seg, og hans vederlag gjeng fyre honom.

Aia hoi, ua hoolaha aku o Iehova a i na kukulu o ka honua, E i aku oukou i ke kaikamahine o Ziona, Aia hoi, ke hele mai nei kou Ola; Aia hoi, me ia pu no kana uku mai, A o kana ukuhana hoi ma kona alo.

12 Og dei skal kallast «det heilage folket», «Herrens løyste»; og du sjølv skal heita «den søkte», «byen som ikkje er aud».

A e kapa aku lakou ia poe, He poe kanaka hoano, Ka poe i hoolapanaiia e Iehova; A e kapaia no hoi oe, o Imiia, He kulanakauhale haalele ole ia.