Jeremias 50
1 Det ordet som Herren tala um Babel, um Kaldæarlandet, ved profeten Jeremia.
Chaldea gam Babylon thudol, Pakaiyin Jeremiah themgao henga hiti hin thu aseiyin ahi.
2 Kunngjer det millom folki, og lat det frettast og set upp hermerke! Lat det frettast, dyl det ikkje! Seg: Babel er teki, Bel hev vorte til skammar, Merodak er livskræmd, hennar gudebilæte er vortne til skammar, hennar ufysne avgudar er livskræmde.
“Namtin chunga phongjal un seichoi jun, ponlap khaisang un chule akisel guh beijin samphong un; ajeh chu Babylon chu akijousoh hel in, Bel in jumna atoh in chule Marduk alung lhada lheh jeng tai. Khopi sung milim semthu ho abonchan akithe cheh gamtan, pathen lim semthu jouse jong pannabei asohgam tai,” tin seiyun.
3 For eit folk kjem imot det nordantil, det gjer hennar land til ei øydemark, so ingen bur i det: både folk og fe er flydde, er burte.
“Ijeh-inem itileh khopi toh kidou din sahlam gamkaiya pat nam mite khat ahung tauvin, hiche nam mite chun agam sung pumpi asuh manghel diu; avel’a koima kilah kit talou ding ahi. Chule mihem ahin, gamsa jeng jong anitah a jam mang ding ahi.”
4 I dei dagarne og i den tidi, segjer Herren, skal Israels-borni koma, dei og Juda-borni i lag med einannan; gråtande skal dei ganga og søkja Herren, sin Gud.
Pakaiyin hiti hin aseiye, “Hiche nikho leh phatlai hin Israel chate ahin, Judah chate in lam jon’a hung kile diu ahi. Kap pum pum’a hung diu, Pakai Pathen ahin hol diu ahi.”
5 Etter Sion skal dei spyrja, den vegen stemner dei: «Kom, lat oss halda oss til Herren med ei ævepakt som ikkje skal gløymast!»
Chuteng amahon Zion jotna lampi mi ahin doh diu, hiche lam chu ahin ngaidiu, “Hung un a-itih a isuhmil lou diu le atonsot’a kinepna chu Pakai henga eima cheh’in kitepna sem u-hite,” tia asei diu ahi.
6 Burtkomne sauer var mitt folk. Hyrdingarne deira hadde ført deim på villstig, snutt deim upp i fjelli; frå hamar til haug gjekk dei, gløymde legebolet sitt.
“Chule keima mite chu kelngoi vah-mangsa ahiuve, kelngoi chin’a ching hochun amaho ana puimang gam tauvin ahi. Molchung holah’a ana hoidoh un, molchunga pat’in thinglhang lam jon in acheu vin, hiti chun abitnau asumil gam-tauve.”
7 Alle som fann deim, åt på deim, og uvenerne deira sagde: «Me fær ikkje skuld på oss for det, » - for di dei hadde synda mot Herren, bustaden åt rettferdi, og voni åt federne deira, Herren.
Chuin amaho toh-kha chan chun asugep hel ji tauvin, amaho douva pang hon jong aseiyun, “Eiho themmona aum poi, ijeh-inem itileh a-Pakaiyu, achennau dihtah Pakai, apu apateu khanga pat akinep nau dounan chonset abol’un ahi,” atiuve.
8 Fly ut or Babel, far burt or Kaldæarlandet, og ver som bukkar framfyre hjordi!
“Hijeh chun Babylon khopi sunga kon’in jamdoh tauvin, chule Chaldea mite henga kon’in chedoh tauvin; kelngoi hon lah’a kelchal ho tobang'in um uvin.
9 For sjå, eg vekkjer upp frå Norderlandet ein skare av store folk og let deim fara mot Babel, og dei skal fylkja seg imot henne; derifrå vert ho teki. Pilerne deira er som frå ei viss-høv kjempa, dei vender ikkje attende med ugjort.
Ajeh chu keiman Babylon dounan sahlam gamkaiya pat’in nam gim neitah khat kahin sol luttai, amaho hiche khopi douna dinga chu hung kigong diu, chuteng akhopi alah diu ahi. Athal chang’u jong khutgoh keuva kile lou gal-hang tah jeng ahiuve.
10 Og Kaldæa skal verta til herfang; alle som ranar henne, skal få sitt nøgje, segjer Herren.
Pakaiyin, “Chaldea mite jong abonchauva kiman soh keiya, chuteng amaho mangam’a pangho haodoh soh kei diu ahi,” tin aseiye.
11 Gled dykk berre, fagna dykk berre, de som ranar odelen min! Berre hoppa i veret som kviga når ho treskjer, og kneggja som velduge hestar.
“Chule nangho nakipa diu naki choisang diu ahi. Hinlah kagoulo ho mangam’a pang holeh hamhing lah’a chom lele ho; sakol til-lah lou tobang'in peng peng jong leu chun,
12 Mor dykkar vert ovleg til skammar, ho som fødde dykk, skal blygjast; sjå, den siste millom folki vert ho, ei øydemark, eit turt land og ei vill heid.
na chunnu uchun gimnei tah’a jumna ato ding, nahing nu uchu vetdana chang tei ding ahitai. Ven, hiche nu hi nam jouse lah’a anu-khah pen’a pang ding; gamthip lah’a neldi gam tobangbep hiding ahi.
13 Ubygd skal ho verta, ei audn all med seg, av di Herren er vreid; alle som fer framum Babel, skal ræddast og spotta yver alle hennar plågor.
Ajeh chu Pakai lunghanna jeh’a hiche mun chu chenna soh talou ding, imacha umlou akeo hiding; Babylon jon jouse dinga kichat tijatna hita ding, akhopi sung kisuhsetna jouse kidah soh ding ahi.
14 Fylk dykk mot Babel, rundt ikring, alle de bogeskyttarar! Skjot på henne, spar ikkje på pilerne! For mot Herren hev ho synda.
Hijeh chun Babylon khopi sat dinga kigo jouse, thalpi kamsa kichoi jouse kivon cheh un chule umkimvel tauvin; ijeh-inem itileh hiche khopi hi Pakai doumah bol’in achonse lheh jeng tai.
15 Set i herrop mot henne, rundt ikring: «Ho laut gjeva seg; falne er hennar pilarar, nedrivne hennar murar.» For det er Herrens hemn. Hemn dykk på henne! Gjer med henne likeins som ho hev gjort!
Khopi kimvel’a lhangsam cheh’un, khopi ama chamtah in alhu pan tan; pal kikai jouse jong achimsoh in, pal jouse akisuchim soh heltan ahi. Ajeh chu hitobang thilsoh hi Pakai phulah ahin, hiche khopi chunga hi phu-alah ahitai. Khopi ana chonna banga achunga abol tauvin ahi.
16 Ryd ut or Babel både såmannen og den som brukar sigden i skurdonni! For det herjande sverdet skal kvar og ein snu attende til sitt folk, og kvar og ein fly til sitt land.
Chule Babylon khopia muchi tua pangpa chu that uvin, chang-at laiya koite kichoipa jong that uvin, mi sugentheija pang chemjam hem choipa jal chun, mijouse amite lam’a chekit ding ahi; chule min ama ama gamsung cheh adel’a jam lut cheh ding ahi.
17 Israel er ein buvill sau; løva hev jaga honom av; Assur-kongen åt fyrst på honom, og no sist hev Nebukadnessar, Babel-kongen, togge hans bein.
Ijeh-inem itileh “Israel chu kelngoi kidel jam banga, keipi bahkai ten adel mangsa ahibouve. Amasa chun Assyria lengpan ana man tauvin, chule tunvang Babylon lengpa Nebuchadnezzar in agu achang geiyin asuhchip peh tan ahi.”
18 Difor, so segjer Herren, allhers drott, Israels Gud: Sjå, eg heimsøkjer Babel-kongen og landet hans, likeins som eg heimsøkte Assur-kongen.
Hatchungnung Pakai, Israel Pathen in, “Ven, Keiman Assyria lengpa chunga gimna kapeh bang in, Babylon lengpa chunga jong gimna kalhunsah in ahi,” ati.
19 Og eg vil snu Israel attende til hans beitemark, og han skal ganga og beita på Karmel og i Basan; og på Efraimsfjelli og i Gilead skal han få eta sitt nøgje.
“Chule keiman Israel chu ama in leh gamsunga kahin lepui ding, Carmel le Bashan a kivah vadiu; chuteng Ephraim le Gilead thinglhang gam sunga avel’a kivahva diu ahi.
20 I dei dagarne og i den tidi, segjer Herren, vert det leita etter Israels misgjerning, men ho skal ikkje lenger vera til, og etter Judas synder, men dei skal ikkje finnast; for deim som eg let vera att, gjev eg til.
Hiche nikho tengleh chun, Israel sunga themmona kikhol ding, ahivanga kikholdoh deh deh lou ding; chule Judah sunga jong chonsetna kikhol ding, ahivanga khatcha kikhol doh louhel ding ahi. Ajeh chu keiman amoh chengse avaldoh ho chunga ngaidamna kanei ahitai.
21 Mot Meratajim-landet - far upp mot det og mot deim som bur i Pekod! Øyd deim og bannstøyt deim, når du set etter deim, segjer Herren, og gjer i heilt upp som eg hev bode deg!
“Kagal hang ho, Merathaim le Pekod dounan agam sunga chetou tauvin; abonchauvin that gam uvin chule sumang hel uvin, tin Pakaiyin aseiyin hiche hi keima thupeh ahi.
22 Det er stridsgny i landet og stort tjon.
Gamsung pumpia gal kisat ogin akijan, manthahna ogin gimneitah chu akithong lha jeng tai!
23 Kor er hamaren som slo all jordi sundbroten og sundknasa! Kor er Babel vorti ei skræma millom folki!
I-atileh leiset pumpi khetbuh’a pang Babylon kisat lhua kichil thang jeng hitam! Itidan’a Babylon hi nam jouse lah’a kidah chang jeng hitam!
24 Eg sette snara for deg, og du gjekk deg fast, Babel, og visste ikkje av det. Du vart funni, og gripi med; for du hadde gjeve deg i strid med Herren.
O Babylon, thang kakampeh achun na oh-tai; hinlah naki hetdoh hih laiye, nangma holdoh in naum in nakiman chah kheh tai; ajeh chu Pakai dounan nachonval tai.
25 Herren hev late upp våpnhuset sitt og teke ut sine vreidevåpn; for Herren, Herren, allhers drott, hev eit arbeid å gjera i Kaldæarlandet.
Chuin Pakaiyin agal manchah koina ahong doh in, alunghanna machah jouse ahin podoh tai; ijeh-inem itileh Pakai hatchungnung Pathen in Chaldea mite gam sunga natoh ding khat aneiye.
26 Kom imot det frå alle leider! Lat upp forrådshusi, kasta det i ein dunge likeins som kornband, og bannstøyt det! Lat ikkje noko verta leivt!
Henge, gam kimvel’a kon in hiche gam toh kidou din hung kon tauvin; achangsal jouse hong un, chang kisi vum tobang'in sivum unlang manthah sah jeng uvin, ama thi le lo ima kheng hih hel un.
27 Tyn alle uksarne, før deim ned til slagting! Usæla yver deim! for dagen deira er komen, den tid dei skal verta heimsøkte.
Abongchal jouse sat lih un, abonchan athina diumun jotsah cheh un; ada tangei-yuve, ijeh-inem itileh ahinkhou achaina ahung lhunge. Gimna atodiu phat chu hunglhung ahitai.
28 Høyr omen av deim som flyr og kjem seg undan frå Babellandet til å forkynna i Sion at Herren, vår Gud hemner, hemner for templet sitt!
Miho ogin khu ngaiyin, Babylon gamsunga kon in Zion Pakai, i-Pathen uvin phu alah nakhu, ahouin dinga phu alahna phondohnan ajam cheh tauvin; atol manghel tauve.
29 Bjod skyttarar ut mot Babel, alle deim som boge kann spenna! Slå læger rundt ikring henne, lat ingen koma seg undan! Lat henne få lika for sine gjerningar, gjer med henne heiltupp som ho sjølv hev gjort! For ho hev ovmoda seg mot Herren, mot Israels Heilage.
Thalpi kamsaa kichoi holeh thal them ho abonchauvin Babylon toh kisat din koudoh tan. Hiche khopi kimvel’a khun ngahmun semsoh keiyun, mihem kiti khat jengcha jong naso chat sah louhel diu ahi. Khopi’n na atoh dungjuiya lethuhna nachan sah diu, anatoh athilbol banga amachunga jong nabol diu ahi; ajeh chu Pakai, Israel Mithengpa chu kisatpi ding in anachoudoh tai.
30 Difor skal hennar drengjer falla på hennar gator og alle hennar hermenner verta tynte den dagen, segjer Herren.
Hijeh chun Pakaiyin aseiyin, “Akhopi sunga gollhang ho kijam chap diu, chule hiche nikho mama’a hi akhopi sunga sepai jouse jong kisumang hel ding ahi.
31 Sjå, eg kjem yver deg, Ovmod, segjer Herren, Herren, allhers drott; for dagen din er komen, tidi då eg vil heimsøkja deg.
“Vetan, nangma kieltsahna dim keima toh kidou nahi, tin Pakai hatchungnung Pathen in aseiye; ijeh-inem itileh nangma nikho ahung lhung tai—hiche nikhoa hi keiman gimna kapeh ding nahi.
32 Og Ovmodet skal snåva og falla, og ingen skal reisa det upp att. Og eg vil kveikja eld på byarne, og han skal øyda alt kringum det.
O gamsung kiletsahna dim, nangma nakipal lhuh a, naki balhuh tei ding, koima naphongdoh ding um tapon te. Keiman khopi pumpia mei kakousah ding, chuteng akimvel’a umjouse meikong in aliu-gamkei ding ahi.
33 So segjer Herren, allhers drott: Trælka er Israels-sønerne og Juda-sønerne i lag med kvarandre; og alle som hertok deim, held deim faste, vil ikkje sleppa deim lause.
Hatchungnung Pakaiyin hiti hin aseiye, “Israel mite leh Judah mite chunga gim le hesoh in akiumsah in, amaho soh chansah hon lahdoh ding gel phalou vin, naatuh chah jing uvin ahi.
34 Utløysaren deira er sterk, Herren, allhers drott, er namnet hans. Han skal føra saki deira med fynd so han roar jordi, men uroar Babel-buarne.
Hinlah amaho lhatdampu chu athahat in, hatchungnung Pakai kiti hi ama min ahi. Amachun amaho khotona thudol ahinsei ding, chule Israel akichol damsah kit ding; amavang Babylon mite choldona apeh lou ding ahi.
35 Sverd yver Kaldæa, segjer Herren, yver Babel-buarne og yver hennar hovdingar og vismenner!
Pakaiyin hiti hin aseiyin, “Chaldea mite, Babylon khopi sunga chengte, aleng chapate chule ami-chingte chunga gimna chemjam achuhsah tai.
36 Sverd yver pjåtre-kallarne, so dei stend der som dårar! Sverd yver hennar kjempor, so dei vert hugbrotne!
Ami-chingte, angolna diuvin achung'uva chemjam ahung chutan, akisuh manghel nadiuvin; akhopi sunga gal hang ho chunga chemjam achutan ahi!
37 Sverd yver hennar hestar og vogner og yver alt blandingsfolket hjå henne, so dei vert kvende! Sverd yver hennar skattar so dei vert rana!
Akhopi sunga sakol ho, akang-talai ho, chule akhopi dunga gamdang sepai hon jong numei lungput aputna diuvin, achung uvah chemjam achutai! Akisuh manghelna diuvin, khopi sunga thil khol khomna jouse chunga jong chemjam achutan ahi.
38 Turk yver hennar vatn so dei turkast upp! For det er eit land med avgudsbilæte, og dei ber seg som galne med dei skræmelege gudarne sine.
Akhopi sunga twi jouse akan-helna din go aju tapon, ajeh chu agam hi milim semthu gam jeng ahin, amaho jeng jong pathen lim semthua ngol ahitauve.
39 Difor skal røysekatter med sjakaler halda til der, og strutsar skal hava sitt tilhelde der. Og der skal aldri meir verta bygt, men audt frå ætt til ætt.
Hijeh’a chu Babylon khopi sunga hi chomlou kah’a gamsa holeh kamkei ho hung cheng lut diu, chule akhosung chu simbu ho chenna hung hi ding; akhopi sunga chu mihem kiti cheng kit talou ding, hichu akhang akhanga chenna hita lou ding ahi.
40 Likeins som då Gud lagde i øyde Sodoma og Gomorra med grannebyar, segjer Herren, so skal ingen mann bu der, og ikkje noko mannsbarn halda til der.
Sodom le Gomorrah banga akhopi sung leh akimvel’a khopi jouse kasuh manghel ding, hiche mun’a chu mihem koimacha hung cheng kit talou ding chule mihem koimacha akhosunga hung kholjin kitta louhel ding ahi, tin Pakaiyin aseiye.
41 Sjå, eit folk kjem nordanfrå, eit stort folk og velduge kongar ris upp frå utkantarne på jordi.
Vetan! Sahlam gamkaiya kon’in sepai hattah ahung kon tai. Nam hattah le leng tampi, gamlha tah’a kon’in ahung tauve.
42 Boge og spjot ber dei, meinharde er dei og miskunnlause; dunen av deim er som havmarm, og på hestar rid dei, budde som ein mann til bardage mot deg, Babels dotter.
Abonchauva thalpi le tengcha toh hungkon ahiuvin, gilou tah le hepina beihel jeng ahiuve. Agol gin dan’u jong twikhanglen gintoh akilou vin, abonchauva sakol chunga tou jeng ahiuve; Nangma Babylon dou dinga galvon lhingsel’a kivon soh ahitauve.
43 Babel-kongen hev fenge fretnad av deim, og hans hender er magtstolne; angest hev gripe honom, rider liksom kvinna med fødeflagor.
Hiti chun, “Babylon lengpan jong athu kithan dol-u ajasoh tai! Akhut teni angoi lha jeng in, numei naoso natpat tobang'in gim hesohna chun ahin phatai.
44 Sjå det kjem ein upp stigande, som løva ut or tjukkskogen attmed Jordan, og inn på den sigrøne eng; for i ein augneblink vil eg jaga deim burt derifrå, og den som er utvald, vil eg setja yver henne. For kven er min like, og kven vil stemna meg? Og kven er den hyrdingen som stend seg for meg?
Vetan! Keima Jordan gammang lah’a kon kelngoi hong umna nokhum dinga hung kon keipi bahkai banga, abonchauva akhopi sunga kon hetman louhel’a a kadel mang jeng ding, chujou tengleh keiman kadeisah dungjuiya khopi vaihom kakoi ding ahi. Ijeh-inem itileh keitobang koi um'em chule koiham keima eiki dinte pi ding? Koi vaihom thunei hijongleh kamasanga pang jou ding chu koi ham?
45 Difor, høyr den rådgjerdi Herren hev teke um Babel, og dei tankarne han hev tenkt um Kaldæarlandet: Sanneleg, dei skal dragsa deim burt, dei små lambi, sanneleg, beitemarki deira skal taka fæla av deim.
Hijeh chun Pakaiyin Babylon dounaa athil-gon hi phaten ngai phauvin, kelngoi hon lah’a aneopen geiya kaimanga um ding; achennau in jouse jong kisumang hel ding ahi.
46 Av ropet: «Babel er teki!» bivrar jordi, og millom folki skrik dei ende yver seg.
Babylon kimat gin husan chu leiset pumpi o-thong jejua kithing liu ding, chule akagin chu vannoi leiset pumpia kithong lha ding ahi,” ati.
