Jobs 33

1 Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!

NOLAILA ke noi aku nei au ia oe, e Ioba, e hoolohe mai i ka'u mau olelo, A e haliu mai i ka'u mau huaolelo a pau.

2 Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.

Aia hoi, ano, ke wehe nei au i kuu waha, Ke olelo aku nei kuu elelo ma kuu waha.

3 Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.

Ma ka pono o kuu naau ka'u olelo; A e olelo akaka kuu lehelehe i ka naauao.

4 Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.

Na ka Uhane o ke Akua owau i hana, Na ka hanu hoi o ka Mea mana owau i hoola.

5 Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!

Ina e hiki ia oe ke ekemu mai ia'u, E hooponopono oe imua o'u, e kupaa.

6 Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.

Aia hoi, no ke Akua no wau e like me oe; Ua hanaia hoi au mai ka lepo mai.

7 Du tarv’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.

Aia hoi, aole ko'u makau e hooweliweli ia oe, Aole e hookaumahaia ko'u lima maluna ou.

8 Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:

He oiaio, ua olelo mai oe maloko o kuu pepeiao, A ua lohe au i ka leo o kau mau olelo;

9 «Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;

Ua maemae wau, me ka hala ole, Ua maemae wau, aohe hewa iloko o'u.

10 men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;

Aia hoi, ua imi no ia i na mea ku e ia'u, Ua manao mai ia ia'u he enemi nona;

11 han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»

Ua hookomo no ia i kuu mau wawae ma ka laau kupee, Ua hoohalua no ia i ko'u mau aoao a pau.

12 Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.

Aia hoi, ma keia ua pono ole oe; E olelo aku au ia oe, no ka mea, ua oi ke Akua mamua o ke kanaka.

13 Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?

No ke aha la oe i hakaka pu ai me ia? No ka mea, aole ia i hoike mai i kana mau mea a pau.

14 På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.

No ka mea, hookahi ka ke Akua olelo ana mai, A elua hoi, aole nae i manaoia oia.

15 I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,

Ma ka moeuhane, ma ka hihio i ka po, I ke kau ana o ka hiamoe nui maluna o kanaka, I ka hiamoe ana maluna o kahi moe;

16 då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,

Alaila wehe ae la ia i na pepeiao o kanaka, A hoopaa mai ia i ke ao ana o lakou,

17 for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom

I hoololi ai ia i ka ke kanaka hana, A e hookaa i ke kiekie mai ke kanaka aku.

18 og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.

Ua hoopakele no ia i kona uhane mai ka luakupapau mai, A i kona ola hoi mai ka make ana i ka pahikaua.

19 Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,

Ua hoopaiia oia i ka eha maluna o kona wahi moe, A o ka haukeke o kona mau iwi, ua ikaika ia.

20 hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.

Ua hoopailua kona naau i ka berena, A o kona uhane i ka ai maikai.

21 Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,

Ua hoopauia kona io mai ka maka aku, A ua ahuwale mai kona mau iwi i ike ole ia.

22 og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.

A ua hookokokeia kona uhane i ka luakupapau, A o kona ola i na mea hoopau.

23 Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,

Ina me ia he anela, he hoikeolelo, Hookahi noloko mai o ke tausani, E hoike aku i ke kanaka i kona pono;

24 Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»

A aloha mai oia ia ia, a i iho la, E hoopakele ia ia mai ka iho ana i ka lua; Ua loaa ia'u ka uku hoola.

25 Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.

E hana hou ia kona io me ia i ka wa kamalii, E hoi hou no ia i na la o kona wa opio:

26 Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.

E pule aku no ia i ke Akua, a e oluolu no oia ia ia: A e ike aku ia i kona maka me ka hauoli; A e hoihoi aku no ia no ke kanaka i kona pono.

27 Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev’kje fenge lika for det;

E nana mai no ia i na kanaka, A e olelo iho kekahi, Ua hewa au, A ua hookahuli au i ka pono, aole nae i hooukuia mai au;

28 mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»

E hoopakele no ia i kona uhane mai ka hele ana i ka lua, A e ike kona mau maka i ka malamalama.

29 Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,

Aia hoi, o keia mau mea a pau i hana pinepine ai ke Akua me ke kanaka,

30 og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.

E hoihoi mai i kona uhane mai ka lua mai, E hoomalamalamaia i ka malamalama o ka poe e ola ana.

31 So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!

E haliu mai oe, e Ioba, e hoolohe mai ia'u: E noho malie, a na'u e olelo aku.

32 Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.

Ina he wahi mea, e ekemu mai oe ia'u, E olelo mai, no ka mea ke makemake nei au i kou hoaponoia.

33 I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»

A i ole hoi, e hoolohe mai oe ia'u, E noho malie, a e ao aku au ia oe i ka noeau.