Salmenes 62

1 Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av David. Einast hjå Gud er mi sjæl still, frå honom kjem mi frelsa.

To the excelletn musician Ieduthun. A Psalme of David. Yet my soule keepeth silence vnto God: of him commeth my saluation.

2 Einast han er mitt fjell og mi frelsa, han er mi borg, dei skal ikkje rikka meg mykje.

Yet he is my strength and my saluation, and my defence: therefore I shall not much be mooued.

3 Kor lenge vil de alle storma inn på ein mann, brjota honom ned som ein hallande mur, ein nedrapa vegg?

How long wil ye imagine mischiefe against a man? ye shalbe all slaine: ye shalbe as a bowed wall, or as a wall shaken.

4 Dei samråder seg berre um å støypa honom ned frå hans høgd. Dei likar lygn. Med munnen velsignar dei, men i hjarta bannar dei. (Sela)

Yet they consult to cast him downe from his dignitie: their delight is in lies, they blesse with their mouthes, but curse with their hearts. (Selah)

5 Einast hjå Gud ver still, mi sjæl, for frå honom kjem mi von.

Yet my soule keepe thou silence vnto God: for mine hope is in him.

6 Einast han er mitt fjell og mi frelsa, mi borg, dei skal ikkje rikka meg.

Yet is hee my strength, and my saluation, and my defence: therefore I shall not be mooued.

7 Hjå Gud er mi frelsa og mi æra; mitt sterke fjell, mi livd er i Gud.

In God is my saluation and my glory, the rocke of my strength: in God is my trust.

8 Lit på honom all tid, folk, renn dykkar hjarta ut for hans åsyn! Gud er livd for oss. (Sela)

Trust in him alway, ye people: powre out your hearts before him, for God is our hope. (Selah)

9 Berre fåfengd er menneskjesøner, lygn er mannesøner. I vegtskåli stig dei upp - lettare enn fåfengd alle saman.

Yet the children of men are vanitie, the chiefe men are lies: to lay them vpon a balance they are altogether lighter then vanitie.

10 Lit ikkje på vald, og set ikkje fåfengd von til ran! Når buet veks, fest ikkje hjarta ved det!

Trust not in oppression nor in robberie: be not vaine: if riches increase, set not your heart thereon.

11 Ein gong hev Gud sagt, tvo gonger hev eg høyrt dette, at styrke høyrer Gud til.

God spake once or twise, I haue heard it, that power belongeth vnto God,

12 Og hjå deg, Herre, er miskunn, for du gjev kvar ein etter hans gjerning.

And to thee, O Lord, mercie: for thou rewardest euery one according to his worke.