< Iyyoob 28 >

1 Dhugumaan iddoon meetiin keessaa qotamu, lafti warqeen itti baafamee qulqulleeffamu jira.
Wohl giebt es einen Fundort für das Silber, eine Stätte für das Gold, das man läutert.
2 Sibiilli lafa keessaa baafama; sibiilli diimaan immoo dhagaa albuudaa irraa baqfama.
Eisen wird aus dem Erdreiche geholt, und Gestein schmilzt man zu Erz.
3 Namni hamma dhuma dukkanaatti deema; moggaa akka malee fagoo dhaqees, dukkana hamaa keessa dhagaa albuudaa barbaada.
Ein Ende hat man der Finsternis gemacht und bis zur äußersten Grenze durchforscht man das im tiefsten Dunkel verborgene Gestein.
4 Inni lafa namoonni jiraatan irraa fagaatee iddoo miilli namaa ejjetee hin beeknetti boolla qota; namoota irraa fagaatee ni rarraʼa; asii fi achis ni raafama.
Man bricht einen Schacht fern von den droben Wohnenden; vergessen von dem droben schreitenden Fuß, fern von den Menschen hangen, schweben sie.
5 Lafa irraa garuu nyaatatu argama; jala isheetiin immoo akka waan ibidda taateetti geeddaramti;
Aus der Erde geht Brotkorn hervor, und ihr Tiefen werden wie mit Feuer umgewühlt.
6 dhagaan isaa burqaa sanpeerii ti; biyyoon isaas warqee qaba.
Des Saphirs Fundstätte ist ihr Gestein, Goldstäubchen werden ihm zu teil.
7 Allaattiin tokko iyyuu karaa dhokfame sana hin beeku; iji culullees karaa sana hin argine.
Den Weg kennt nicht der Adler, noch erspäht ihn des Geiers Auge.
8 Bineensonni sodaachisoon irra hin ejjenne; leencis karaa sana hin darbine.
Nicht betreten ihn die stolzen Raubtiere, noch schreitet auf ihm der Leu.
9 Harki namaa dhagaa jabaa cabsa; hundee tulluuwwanii immoo ni gaggaragalcha.
An den Kiesel legt man die Hand, wühlt von Grund aus die Berge um.
10 Inni kattaa keessaan karaa baasa; iji isaas waan gatii guddaa hunda arga.
Durch die Felsen schlägt man Gänge, und allerlei Kostbares erschaut das Auge.
11 Madda lageenii ni sakattaʼa; waan dhokfames ifatti ni baasa.
Die Wasseradern verbindet man, daß sie nicht thränen, und bringt Verborgenes ans Licht.
12 Ogummaan garuu eessaa argamti? Hubannaanis eessa jiraata?
Die Weisheit aber, wo findet man sie, und wo ist der Fundort der Erkenntnis?
13 Namni gatii isaa hin beeku; inni biyya jiraattotaa keessatti hin argamu.
Kein Mensch kennt den Weg zu ihr, und sie ist nicht zu finden im Lande der Lebendigen.
14 Tujubni, “Inni na keessa hin jiru” jedha; galaannis, “Inni na bira hin jiru” jedha.
Die Meerestiefe spricht: “In mir ist sie nicht!” und das Meer spricht: “Sie ist nicht bei mir!”
15 Warqeen qulqulluun isa bituu hin dandaʼu; gatiin isaas meetiidhaan hin madaalamu.
Mit gediegenem Golde wird sie nicht erkauft, noch wird Silber dargewogen als ihr Preis.
16 Warqee Oofiiriitti, dhagaa gatii guddaa sardooniksiitti yookaan sanpeeriitti hin tilmaamamu.
Sie läßt sich nicht aufwiegen mit Ophirgold, mit kostbarem Schoham und Sapphir.
17 Warqee fi dhagaan akka bilillee calaqqisu ittiin hin qixxaatu; inni faaya warqee qulqulluutiin hin geeddaramu.
Gold und Glas kommen ihr nicht gleich, noch tauscht man sie ein für güldenes Geschirr.
18 Elellaanii fi dooqni akka waan gatii qabaniitti hin hedaman; gatiin ogummaa lula diimaa caala.
Korallen und Krystall kommen nicht in Betracht, und der Besitz der Weisheit geht über Perlen.
19 Tophaaziyooniin Itoophiyaa itti qixxaatu; warqee qulqulluudhaanis bitamuu hin dandaʼu.
Äthiopiens Topas kommt ihr nicht gleich, mit reinstem Golde wird sie nicht aufgewogen.
20 Yoos ogummaan eessaa dhufti ree? Hubannaanis eessa jiraatti?
Die Weisheit also - woher kommt sie, und wo ist der Fundort der Erkenntnis?
21 Isheen ija uumama hundaa jalaa dhokatteerti; simbirroota samii jalaas baddeerti.
Verhüllt ist sie vor den Augen aller Lebenden, auch den Vögeln unter dem Himmel ist sie verborgen.
22 Badiisnii fi Duuti, “Nu oduu ishee qofa gurra keenyaan dhageenye” jedhu.
Abgrund und Tod sprechen: “Wir haben mit unseren Ohren ein Gerücht von ihr gehört.”
23 Waaqa qofatu daandii gara ishee geessu hubatee, lafa inni jiraatus beeka;
Gott kennt den Weg zu ihr und er weiß um ihren Fundort.
24 inni handaara lafaa ni ilaala; waan samii jala jiru hunda ni argaatii.
Denn er schaut bis zu der Erde Enden; was irgend unter dem Himmel ist, sieht er.
25 Inni yommuu bubbeedhaaf humna kennee bishaanota safaretti,
Als er des Windes Wucht abwog und dem Wasser sein Maß bestimmte,
26 yommuu bokkaadhaaf seera dhaabee bakakkaaf immoo daandii baasetti,
als er dem Regen sein Gesetz gab, und seinen Pfad dem Wasserstrahle,
27 inni ogummaa ilaalee madaale; jabeessee dhaabee ishee qorate.
da sah er sie und machte sie kund, stellte sie hin und durchforschte sie.
28 Ergasii ilmaan namaatiin, “Gooftaa sodaachuun ogummaa; waan hamaa irraa fagaachuunis hubannaa dha” jedhe.
Und zum Menschen sprach er: Siehe, Furcht des Herrn, das ist Weisheit, und das Böse meiden, ist Verstand!

< Iyyoob 28 >