ایّوب 3
| و بعد از آن ایوب دهان خود را باز کرده، روز خود را نفرین کرد. | ۱ 1 |
Danach tat Job den Mund auf und fluchte seinem Schicksal.
| و ایوب متکلم شده، گفت: | ۲ 2 |
Und Job hob an und sprach:
| «روزی که در آن متولد شدم، هلاک شود و شبی که گفتند مردی در رحم قرار گرفت، | ۳ 3 |
"O wäre doch der Tag, da ich geboren, nie erschienen und jene Nacht entschwunden, da man den Knaben aufgenommen!
| آن روز تاریکی شود. و خدا از بالا بر آن اعتنانکند و روشنایی بر او نتابد. | ۴ 4 |
Weh jenem Tage! Besser wäre er in Dunkelheit verblieben! Hätte doch der Höchste droben sich nie um ihn gekümmert und nie die Sonne ihm geleuchtet!
| تاریکی و سایه موت، آن را به تصرف آورند. ابر بر آن ساکن شود. کسوفات روز آن را بترساند. | ۵ 5 |
Die schwarze Urnacht hätte ihn vernichten und Wolkendunkel auf ihm ruhen sollen! Hätte man ihn doch der Verdüsterung überlassen!"
| و آن شب را ظلمت غلیظ فرو‌گیرد و در میان روزهای سال شادی نکند، و به شماره ماهها داخل نشود. | ۶ 6 |
"Wenn nur ein Raub der Finsternis die Nacht geworden wäre! Und hätte niemals zu den Jahrestagen sie gezählt und niemals in der Monde Schar gegolten.
| اینک آن شب نازاد باشد. و آواز شادمانی در آن شنیده نشود. | ۷ 7 |
Wenn jene Nacht nur unfruchtbar geblieben wäre, und wäre nie ein Jubellaut in ihr ertönt!
| لعنت کنندگان روز، آن را نفرین نمایند، که در برانگیزانیدن لویاتان ماهر می‌باشند. | ۸ 8 |
Und die den Tag verfluchen, ach, hätten die doch sie verflucht und jene, die bereit, den Leviatan selbst zu reizen!
| ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نوربکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند، | ۹ 9 |
Verlöschen hätten sollen ihre Morgensterne, sie hätte auf das Licht vergeblich warten müssen! Des Frührots Wimpern hätte sie nicht schauen dürfen!
| چونکه درهای رحم مادرم را نبست، و مشقت را ازچشمانم مستور نساخت. | ۱۰ 10 |
Denn hätte sie einst meines Lebens Tor verschlossen, dann hätte sie auch meinen Augen Leid erspart.
| «چرا از رحم مادرم نمردم؟ و چون از شکم بیرون آمدم چرا جان ندادم؟ | ۱۱ 11 |
Warum bin ich denn nicht im Mutterschoß gestorben, weswegen, kaum geboren, nicht verschieden?
| چرا زانوها مراقبول کردند، و پستانها تا مکیدم؟ | ۱۲ 12 |
Warum denn nahm ein Schoß mich auf und Brüste, daß ich trinken mußte?
| زیرا تا بحال می‌خوابیدم و آرام می‌شدم. در خواب می‌بودم واستراحت می‌یافتم. | ۱۳ 13 |
Dann läge ich zu dieser Zeit und hätte Ruhe. Ich schliefe - wie wär mir so wohl! -
| با پادشاهان و مشیران جهان، که خرابه‌ها برای خویشتن بنا نمودند، | ۱۴ 14 |
bei Königen und Weltregenten, die Trümmerstätten wiederum sich aufgebaut,
| یابا سروران که طلا داشتند، و خانه های خود را ازنقره پر ساختند. | ۱۵ 15 |
bei jenen goldberühmten Fürsten, die ihre Schatzhäuser mit Silber füllten!
| یا مثل سقط پنهان شده نیست می‌بودم، مثل بچه هایی که روشنایی را ندیدند. | ۱۶ 16 |
Dann wäre ich nicht mehr; ich gliche einer Fehlgeburt und jenen Kleinen, die das Licht nie schauten.
| در آنجا شریران از شورش باز می‌ایستند، و درآنجا خستگان می‌آرامند، | ۱۷ 17 |
Dort, wo die Sorgen den Geplagten schwinden, wo die durch Obermacht Geknechteten ausruhen,
| در آنجا اسیران دراطمینان با هم ساکنند، و آواز کارگذاران رانمی شنوند. | ۱۸ 18 |
wo die Gefangenen sorglos gehen und keines Treibers Ruf mehr hören.
| کوچک و بزرگ در آنجا یک‌اند. وغلام از آقایش آزاد است. | ۱۹ 19 |
Vornehm und Nieder ist dort gleich; frei von dem Herrn ist dort der Sklave.
| چرا روشنی به مستمند داده شود؟ و زندگی به تلخ جانان؟ | ۲۰ 20 |
Warum nur schenkt man Elenden das Tageslicht und Herzbetrübten Leben,
| که انتظار موت را می‌کشند و یافت نمی شود، و برای آن حفره می‌زنند بیشتر از گنجها. | ۲۱ 21 |
die ausschaun nach dem Tode, der nicht kommt, nach ihm sich sehnen mehr als nach Schätzen,
| که شادی وابتهاج می‌نمایند و مسرور می‌شوند چون قبر رامی یابند؟ | ۲۲ 22 |
die ob der Grabestür sich freuen, die jauchzen, wenn's zur Grube geht,
| چرا نور داده می‌شود به کسی‌که راهش مستور است، که خدا اطرافش را مستورساخته است؟ | ۲۳ 23 |
- dem Manne, dessen Schicksal unbeachtet bleibt, vor dem sich Gott verborgen hält?
| زیرا که ناله من، پیش از خوراکم می‌آید و نعره من، مثل آب ریخته می‌شود، | ۲۴ 24 |
An Brotes Stelle tritt bei mir das Seufzen; als Wasser strömt mir Klage zu.
| زیرا ترسی که از آن می‌ترسیدم، بر من واقع شد. و آنچه از آن بیم داشتم بر من رسید. | ۲۵ 25 |
Und bange ich vor einem Ding, dann trifft es sicher mich, und was mich ängstigt, kommt zu mir.
| مطمئن و آرام نبودم و راحت نداشتم وپریشانی بر من آمد.» | ۲۶ 26 |
Ich darf nicht ruhen und nicht rasten, kaum aufatmen, und schon kommt neue Pein."
