ایّوب 7
| «آیا برای انسان بر زمین مجاهده‌ای نیست؟ و روزهای وی مثل روزهای مزدور نی؟ | ۱ 1 |
| הלא-צבא לאנוש על- (עלי-) ארץ וכימי שכיר ימיו |
| مثل غلام که برای سایه اشتیاق دارد، و مزدوری که منتظر مزد خویش است، | ۲ 2 |
| כעבד ישאף-צל וכשכיר יקוה פעלו |
| همچنین ماههای بطالت نصیب من شده است، و شبهای مشقت برای من معین گشته. | ۳ 3 |
| כן הנחלתי לי ירחי-שוא ולילות עמל מנו-לי |
| چون می‌خوابم می‌گویم: کی برخیزم؟ و شب بگذرد و تا سپیده صبح ازپهلو به پهلو گردیدن خسته می‌شوم. | ۴ 4 |
| אם-שכבתי-- ואמרתי מתי אקום ומדד-ערב ושבעתי נדדים עדי-נשף |
| جسدم ازکرمها و پاره های خاک ملبس است، و پوستم تراکیده و مقروح می‌شود. | ۵ 5 |
| לבש בשרי רמה וגיש (וגוש) עפר עורי רגע וימאס |
| روزهایم از ماکوی جولا تیزروتر است، و بدون امید تمام می‌شود. | ۶ 6 |
| ימי קלו מני-ארג ויכלו באפס תקוה |
| به یاد آور که زندگی من باد است، و چشمانم دیگر نیکویی را نخواهد دید. | ۷ 7 |
| זכר כי-רוח חיי לא-תשוב עיני לראות טוב |
| چشم کسی‌که مرامی بیند دیگر به من نخواهد نگریست، وچشمانت برای من نگاه خواهد کرد و نخواهم بود. | ۸ 8 |
| לא-תשורני עין ראי עיניך בי ואינני |
| مثل ابر که پراکنده شده، نابود می‌شود. همچنین کسی‌که به گور فرو می‌رود، برنمی آید. (Sheol h7585) | ۹ 9 |
| כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה (Sheol h7585) |
| به خانه خود دیگر نخواهد برگشت، و مکانش باز او را نخواهد شناخت. | ۱۰ 10 |
| לא-ישוב עוד לביתו ולא-יכירנו עוד מקמו |
| پس من نیز دهان خود را نخواهم بست. از تنگی روح خود سخن می‌رانم، و از تلخی جانم شکایت خواهم کرد. | ۱۱ 11 |
| גם-אני לא אחשך-פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי |
| آیا من دریا هستم یا نهنگم که بر من کشیکچی قرار می‌دهی؟ | ۱۲ 12 |
| הים-אני אם-תנין כי-תשים עלי משמר |
| چون گفتم که تخت خوابم مراتسلی خواهد داد و بسترم شکایت مرا رفع خواهد کرد، | ۱۳ 13 |
| כי-אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי |
| آنگاه مرا به خوابها ترسان گردانیدی، و به رویاها مرا هراسان ساختی. | ۱۴ 14 |
| וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני |
| به حدی که جانم خفه شدن را اختیار کرد و مرگ رابیشتر از این استخوانهایم. | ۱۵ 15 |
| ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי |
| کاهیده می‌شوم ونمی خواهم تا به ابد زنده بمانم. مرا ترک کن زیراروزهایم نفسی است. | ۱۶ 16 |
| מאסתי לא-לעלם אחיה חדל ממני כי-הבל ימי |
| «انسان چیست که او را عزت بخشی، و دل خود را با او مشغول سازی؟ | ۱۷ 17 |
| מה-אנוש כי תגדלנו וכי-תשית אליו לבך |
| و هر بامداد از اوتفقد نمایی و هرلحظه او را بیازمایی؟ | ۱۸ 18 |
| ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו |
| تا به کی چشم خود را از من برنمی گردانی؟ مرا واگذار تاآب دهان خود را فرو برم. | ۱۹ 19 |
| כמה לא-תשעה ממני לא-תרפני עד-בלעי רקי |
| من گناه کردم، اما با تو‌ای پاسبان بنی آدم چه کنم؟ برای چه مرا به جهت خود هدف ساخته‌ای، به حدی که برای خود بار سنگین شده‌ام؟ | ۲۰ 20 |
| חטאתי מה אפעל לך-- נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא |
| و چرا گناهم رانمی آمرزی، و خطایم را دور نمی سازی؟ زیرا که الان در خاک خواهم خوابید، و مرا تفحص خواهی کرد و نخواهم بود.» | ۲۱ 21 |
| ומה לא-תשא פשעי-- ותעביר את-עוני כי-עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני |
