امثال 8
| آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟ | ۱ 1 |
Doth not wisdom cry aloud, And understanding put forth her voice?
| به‌سر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد. | ۲ 2 |
Upon the top of the high places, By the wayside, In the cross-ways, She taketh her station.
| به‌جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند. | ۳ 3 |
By the side of the gates, In the entrance of the city, In the approaches to the doors, she crieth aloud.
| که شما را‌ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است. | ۴ 4 |
“To you, O men! do I call, And my voice is to the sons of men!
| ای جاهلان زیرکی را بفهمید و‌ای احمقان عقل رادرک نمایید. | ۵ 5 |
O ye simple ones! learn wisdom, And ye fools, be ye of an understanding heart!
| بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است. | ۶ 6 |
Hear, for I speak excellent things, And my lips utter that which is right.
| دهانم به راستی تنطق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد. | ۷ 7 |
For my mouth speaketh truth, And wickedness is an abomination to my lips.
| همه سخنان دهانم بر‌حق است و درآنها هیچ‌چیز کج یا معوج نیست. | ۸ 8 |
All the words of my mouth are in uprightness; There is nothing crooked or deceitful in them;
| تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است. | ۹ 9 |
They are all plain to the man of understanding, And right to those who find knowledge.
| تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص. | ۱۰ 10 |
Receive my instruction, and not silver. And knowledge rather than choice gold!
| زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد. | ۱۱ 11 |
For wisdom is better than pearls, And no precious things are to be compared with her.
| من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام. | ۱۲ 12 |
“I, wisdom, dwell with prudence, And find out the knowledge of sagacious counsels.
| ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم. | ۱۳ 13 |
The fear of the LORD is to hate evil; Pride, and arrogance, and the evil way, And the deceitful mouth, do I hate.
| مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است. | ۱۴ 14 |
Counsel is mine, and sound reason; I am understanding; I have strength.
| به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند. | ۱۵ 15 |
By me kings reign, And princes decree justice.
| به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان. | ۱۶ 16 |
By me princes rule, And nobles, even all the judges of the earth.
| من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت. | ۱۷ 17 |
I love them that love me, And they who seek me early shall find me.
| دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت. | ۱۸ 18 |
Riches and honor are with me; Yea, durable riches and prosperity.
| ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص. | ۱۹ 19 |
My fruit is better than gold, yea, than fine gold. And my revenue than choice silver.
| در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف، | ۲۰ 20 |
I walk in the way of righteousness, In the midst of the paths of equity.
| تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم. | ۲۱ 21 |
I cause those who love me to possess substance; Yea, I fill their treasuries.
| خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل. | ۲۲ 22 |
“The LORD created me, the firstling of his course, Before his works, of old;
| من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان. | ۲۳ 23 |
I was anointed from everlasting, From the beginning, even before the earth was made.
| هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت. | ۲۴ 24 |
When as yet there were no deeps, I was brought forth. When there were no springs, abounding with water.
| قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم. | ۲۵ 25 |
Before the mountains were settled, Yea, before the hills, I was brought forth;
| چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را. | ۲۶ 26 |
Ere yet he had made the land and the wastes, And the first of the clods of the earth.
| وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد. | ۲۷ 27 |
When he framed the heavens, I was there; When he drew a circle upon the face of the deep;
| وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید. | ۲۸ 28 |
When he made firm the sky above, And the fountains of the deep rushed forth;
| چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد. | ۲۹ 29 |
When he gave to the sea its bounds, that the waters should not pass their border; When he marked out the foundations of the earth, —
| آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم. | ۳۰ 30 |
Then was I by him as a master-builder; I was his delight day by day, Exulting before him at all times;
| و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود. | ۳۱ 31 |
Exulting in the habitable part of his earth, And my delight was with the sons of men.
| پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند. | ۳۲ 32 |
“Now, therefore, ye children, hearken to me! For happy are they who keep my ways!
| تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید. | ۳۳ 33 |
Hear instruction, and be wise! Yea, reject it not!
| خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید. | ۳۴ 34 |
Happy the man who hearkeneth to me, Who watcheth day by day at my gates, Who waiteth at the posts of my doors;
| زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید. | ۳۵ 35 |
For he that findeth me findeth life, And obtaineth favor from the LORD;
| و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد. | ۳۶ 36 |
But he who misseth me doeth violence to himself; All they who hate me love death.”
