مزامیر 106
| هللویاه! خداوند را حمد بگوییدزیرا که او نیکو است و رحمت او تاابدالاباد! | ۱ 1 |
Alleluja! Dem Herrn sagt Dank! Denn er ist gut! Auf ewig währet seine Huld.
| کیست که اعمال عظیم خداوند رابگوید و همه تسبیحات او را بشنواند؟ | ۲ 2 |
Wer redet würdig von des Herren großen Taten, verkündet all sein Lob?
| خوشابحال آنانی که انصاف را نگاه دارند و آن که عدالت را در همه وقت به عمل آورد. | ۳ 3 |
Heil denen, die das Richtige befolgen und es zu jeder Zeit recht machen! -
| ای خداوند مرا یاد کن به رضامندیی که با قوم خودمی داری و به نجات خود از من تفقد نما. | ۴ 4 |
Gedenke meiner, Herr, begnadigst Du Dein Volk und kommt Dein Heil, so denk auch meiner,
| تاسعادت برگزیدگان تو را ببینم و به شادمانی قوم تو مسرور شوم و با میراث تو فخر نمایم. | ۵ 5 |
daß Deiner Auserwählten Glück ich noch erlebe und mich der Freude Deines Volkes freue und mit den ewig Deinen jubiliere!
| با پدران خود گناه نموده‌ایم و عصیان ورزیده، شرارت کرده‌ایم. | ۶ 6 |
Gesündigt haben wir mit unsren Vätern, unrecht und frevelhaft gehandelt.
| پدران ما کارهای عجیب تو را در مصر نفهمیدند و کثرت رحمت تو را به یاد نیاوردند بلکه نزد دریا یعنی بحر قلزم فتنه انگیختند. | ۷ 7 |
Schon unsere Väter merkten nicht auf Deine Wunder in Ägypten und dachten nicht an Deine Gnadenfülle. - Sie haderten am Meer, des Schilfmeers wegen.
| لیکن به‌خاطر اسم خود ایشان رانجات داد تا توانایی خود را اعلان نماید. | ۸ 8 |
Um seines Namens willen half er ihnen, um seine Stärke kundzutun.
| و بحرقلزم را عتاب کرد که خشک گردید. پس ایشان رادر لجه‌ها مثل بیابان رهبری فرمود. | ۹ 9 |
Er schalt das Schilfmeer; es versiegte. Er führte sie durch Fluten wie durch eine Trift,
| و ایشان رااز دست دشمن نجات داد و از دست خصم رهایی بخشید. | ۱۰ 10 |
entriß sie aus der Hasser Hand, befreite sie aus Feindes Macht.
| و آب، دشمنان ایشان را پوشانید که یکی از ایشان باقی نماند. | ۱۱ 11 |
Das Wasser deckte ihre Dränger; nicht einer blieb von ihnen übrig.
| آنگاه به کلام اوایمان آوردند و حمد او را سراییدند. | ۱۲ 12 |
Da glaubten sie an seine Worte und stimmten einen Lobgesang ihm an.
| لیکن اعمال او را به زودی فراموش کردند و مشورت اورا انتظار نکشیدند. | ۱۳ 13 |
Doch schnell vergaßen sie dann seine Taten und harrten seines Rates nicht.
| بلکه شهوت‌پرستی نمودنددر بادیه؛ و خدا را امتحان کردند در هامون. | ۱۴ 14 |
Sie wurden in der Wüste lüstern, versuchten Gott im wasserlosen Land.
| ومسالت ایشان را بدیشان داد. لیکن لاغری درجانهای ایشان فرستاد. | ۱۵ 15 |
Da gab er ihnen ihr Begehr: Erbrechen sandte er in ihren Hals.
| پس به موسی در اردو حسد بردند و به هارون، مقدس یهوه. | ۱۶ 16 |
Im Lager aber wurden sie auf Moses eifersüchtig und auf den Heiligen des Herrn, auf Aaron.
| و زمین شکافته شده، داتان را فرو برد و جماعت ابیرام را پوشانید. | ۱۷ 17 |
Die Erde tat sich auf, verschlang den Dathan, begrub die Rotte Abirams.
| وآتش، در جماعت ایشان افروخته شده، شعله آتش شریران را سوزانید. | ۱۸ 18 |
In ihrer Rotte flammte Feuer auf, und eine Flamme fraß die Frevler. -
| گوساله‌ای درحوریب ساختند و بتی ریخته شده را پرستش نمودند. | ۱۹ 19 |
Am Horeb machten sie ein Kalb und beteten ein Gußbild an,
| و جلال خود را تبدیل نمودند به مثال گاوی که علف می‌خورد. | ۲۰ 20 |
vertauschten ihres Gottes Herrlichkeit mit der Gestalt des Stiers, der Gras verzehrt,
| و خدای نجات‌دهنده خود را فراموش کردند که کارهای عظیم در مصر کرده بود. | ۲۱ 21 |
vergaßen Gott, der sie gerettet, der Großes in Ägypten hat getan,
| و اعمال عجیبه را در زمین حام و کارهای ترسناک را در بحر قلزم. | ۲۲ 22 |
Erstaunliches im Lande Chams, Erschreckliches am Roten Meer.
| آنگاه گفت که ایشان را هلاک بکند. اگر برگزیده اوموسی در شکاف به حضور وی نمی ایستاد، تاغضب او را از هلاکت ایشان برگرداند. | ۲۳ 23 |
Er dachte dran, sie zu vertilgen; da trat vor ihm sein Auserwählter, Moses, in die Bresche, um seinen Grimm vom Unheil abzuwenden. -
| و زمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی ایمان نیاوردند. | ۲۴ 24 |
Doch sie verschmähten das ersehnte Land und glaubten seinem Worte nicht.
| و در خیمه های خود همهمه کردندو قول خداوند را استماع ننمودند. | ۲۵ 25 |
In ihren Zelten murrten sie, gehorchten nicht des Herren Stimme.
| لهذا دست خود را برایشان برافراشت، که ایشان را در صحرااز پا درآورد. | ۲۶ 26 |
Da schwur er ihnen hoch und teuer, sie in der Wüste zu vertilgen,
| و ذریت ایشان را در میان امتهابیندازد و ایشان را در زمینها پراکنده کند. | ۲۷ 27 |
den Heiden preiszugeben ihren Stamm und diesen in die Länder zu versprengen. -
| پس به بعل فغور پیوستند و قربانی های مردگان راخوردند. | ۲۸ 28 |
Sie paarten sich zu Ehren Baal Peors und aßen Totenopfer.
| و به‌کارهای خود خشم او را به هیجان آوردند و وبا بر ایشان سخت آمد. | ۲۹ 29 |
Sie reizten ihn durch ihre Taten; da brach die Pest bei ihnen aus.
| آنگاه فینحاس بر پا ایستاده، داوری نمود ووبا برداشته شد. | ۳۰ 30 |
Und Pinechas stand auf und schlichtete; da ward die Pest gehemmt.
| و این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلا بعد نسل تا ابدالاباد. | ۳۱ 31 |
Ihm ward es zum Verdienst gerechnet und seinen Enkeln immerfort.
| واو را نزد آب مریبه غضبناک نمودند. حتی موسی را به‌خاطر ایشان آزاری عارض گردید. | ۳۲ 32 |
Und sie erzürnten ihn am Haderwasser, und ihretwegen mußte Moses leiden.
| زیراکه روح او را تلخ ساختند، تا از لبهای خود ناسزاگفت. | ۳۳ 33 |
Denn sie verbitterten ihm das Gemüt so daß er unbedacht mit seinen Worten war.
| و آن قوم‌ها را هلاک نکردند، که درباره ایشان خداوند امر فرموده بود. | ۳۴ 34 |
Sie tilgten auch die Völker nicht, wie's ihnen doch der Herr gebot.
| بلکه خویشتن را با امتها آمیختند و کارهای ایشان را آموختند. | ۳۵ 35 |
Sie mischten sich mit Heiden und lernten ihre Sitten.
| و بتهای ایشان را پرستش نمودند تا آنکه برای ایشان دام گردید. | ۳۶ 36 |
Sie dienten ihren Götzen, und diese brachten sie zu Fall.
| و پسران و دختران خویش رابرای دیوها قربانی گذرانیدند. | ۳۷ 37 |
So opferten sie ihre Söhne und ihre Töchter den Dämonen.
| و خون بی‌گناه راریختند یعنی خون پسران و دختران خود را که آن را برای بتهای کنعان ذبح کردند و زمین از خون ملوث گردید. | ۳۸ 38 |
Unschuldig Blut vergossen sie, das Blut der eigenen Söhne und der Töchter, die sie den Götzen Kanaans zum Opfer brachten. So ward das Land durch Mord entweiht.
| و از کارهای خود نجس شدند ودر افعال خویش زناکار گردیدند. | ۳۹ 39 |
Sie selbst bedeckten sich durch ihre Taten; durch ihre Werke wurden sie so untreu.
| لهذا خشم خداوند بر قوم خود افروخته شد و میراث خویش را مکروه داشت. | ۴۰ 40 |
Da zürnte seinem Volk der Herr aufs heftigste, zum Abscheu wurde ihm sein Erbe.
| و ایشان را به‌دست امتها تسلیم نمود تا آنانی که از ایشان نفرت داشتند، بر ایشان حکمرانی کردند. | ۴۱ 41 |
Er gab sie in der Heiden Hand, und ihre Hasser herrschten über sie.
| و دشمنان ایشان بر ایشان ظلم نمودند و زیر دست ایشان ذلیل گردیدند. | ۴۲ 42 |
Und ihre Feinde drückten sie; sie mußten ihrer Macht sich beugen. -
| بارهای بسیار ایشان راخلاصی داد. لیکن به مشورتهای خویش براو فتنه کردند و به‌سبب گناه خویش خوار گردیدند. | ۴۳ 43 |
Zu vielen Malen hat er sie befreit; sie aber blieben voller Trotz bei ihrem Plan, verkamen so durch ihre Sünde.
| با وجود این، بر تنگی ایشان نظر کرد، وقتی که فریاد ایشان را شنید. | ۴۴ 44 |
Er sah auf ihre Not, sooft er ihre Klage hörte, dachte er
| و به‌خاطر ایشان، عهدخود را به یاد آورد و در کثرت رحمت خویش بازگشت نمود. | ۴۵ 45 |
an seinen Bund mit ihnen, ward andern Sinns in seiner großen Huld
| و ایشان را حرمت داد، در نظرجمیع اسیرکنندگان ایشان. | ۴۶ 46 |
und ließ sie Mitleid finden bei allen ihren Siegern. -
| ای یهوه خدای ما، ما را نجات ده! و ما را از میان امتها جمع کن! تا نام قدوس تو را حمد گوییم و در تسبیح تو فخرنماییم. | ۴۷ 47 |
Zu Hilfe uns, Herr, unser Gott! - Bring uns zusammen aus den Heidenvölkern, auf daß wir Deinem heiligen Namen danken, uns rühmen Deines Ruhmes! -
| یهوه خدای اسرائیل متبارک باد از ازل تا ابدالاباد. و تمامی قوم بگویند آمین. هللویاه! | ۴۸ 48 |
Gepriesen sei der Herr, Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit, und alles Volk soll sprechen: "Amen! Alleluja!"
