مزامیر 120

۱ 1 سرود درجات نزد خداوند در تنگی خود فریادکردم و مرا اجابت فرمود.

En sang ved festreisene. Til Herren ropte jeg i min nød, og han svarte mig.

۲ 2 ‌ای خداوند جان مرا خلاصی ده از لب دروغ و از زبان حیله گر.

Herre, fri min sjel fra en løgnaktig lebe, fra en falsk tunge!

۳ 3 چه چیز به تو داده شود و چه چیز بر توافزوده گردد، ای زبان حیله گر؟

Hvad vil han gi dig, og hvad mere vil han gi dig, du falske tunge?

۴ 4 تیرهای تیزجباران با اخگرهای طاق!

Voldsmannens skarpe piler og glør av gyvelbusken.

۵ 5 وای بر من که در ماشک ماوا گزیده‌ام و در خیمه های قیدار ساکن شده‌ام.

Ve mig, at jeg lever som fremmed iblandt Mesek, at jeg bor ved Kedars telt!

۶ 6 چه طویل شدسکونت جان من با کسی‌که سلامتی را دشمن می‌دارد.

Lenge nok har min sjel bodd hos dem som hater fred.

۷ 7 من از اهل سلامتی هستم، لیکن چون سخن می‌گویم، ایشان آماده جنگ می‌باشند.

Jeg er bare fred, men når jeg taler, er de ferdige til krig.