مزامیر 69

۱ 1 برای سالار مغنیان بر سوسنها. مزمور داود خدایا مرا نجات ده! زیرا آبها به‌جان من درآمده است.

For the leader. On shoshannim. Of David. Save me, O God; for the waters are threatening my life.

۲ 2 در خلاب ژرف فرورفته‌ام، جایی که نتوان ایستاد. به آبهای عمیق درآمده‌ام و سیل مرا می‌پوشاند.

I am sunk in depths of mire, where ground there is none. I am come into deep deep waters, the flood overwhelms me.

۳ 3 از فریاد خودخسته شده‌ام و گلوی من سوخته و چشمانم ازانتظار خدا تار گردیده است.

I am weary of crying, my throat is parched, my eyes are wasted with waiting for God.

۴ 4 آنانی که بی‌سبب ازمن نفرت دارند، از مویهای سرم زیاده‌اند ودشمنان ناحق من که قصد هلاکت من دارندزورآورند. پس آنچه نگرفته بودم، رد کردم.

More than the hairs of my head are those who wantonly hate me. More than my bones in number are those who are falsely my foes. That which I never robbed, how am I then to restore?

۵ 5 ‌ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از تومخفی نیست.

O God, you know my folly, my guilt is not hidden from you.

۶ 6 ‌ای خداوند یهوه صبایوت، منتظرین تو به‌سبب من خجل نشوند. ای خدای اسرائیل، طالبان تو به‌سبب من رسوا نگردند.

Through me let not any be shamed, who wait for you, Lord God of hosts. Through me let not those be confounded who seek you, O God of Israel.

۷ 7 زیرا به‌خاطر تو متحمل عار گردیده‌ام ورسوایی روی من، مرا پوشیده است.

It’s in your cause that I have borne taunts, and my face has been covered with shame;

۸ 8 نزدبرادرانم اجنبی شده‌ام و نزد پسران مادر خودغریب.

I became to my kindred a foreigner, to my mother’s sons a stranger.

۹ 9 زیرا غیرت خانه تو مرا خورده است وملامت های ملامت کنندگان تو بر من طاری گردیده.

It was zeal for your house that consumed me, and the insults they hurled at you fell upon me.

۱۰ 10 روزه داشته، جان خود را مثل اشک ریخته‌ام. و این برای من عار گردیده است.

When I chastened myself with fasting, they took occasion to taunt me.

۱۱ 11 پلاس را لباس خود ساخته‌ام و نزد ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.

When I put on a garment of sackcloth, they made me the theme of a taunt-song.

۱۲ 12 دروازه نشینان درباره من حرف می‌زنند و سرود می‌گساران گشته‌ام.

Those who sit in the gate make sport of me in the music of drunken songs.

۱۳ 13 و اما من، ای خداوند دعای خود را در وقت اجابت نزد تو می‌کنم. ای خدا در کثرت رحمانیت خود و راستی نجات خود مرا مستجاب فرما.

But I pray to you, Lord, for a time of favor. In your great love answer me; with your loyal help, save me

۱۴ 14 مرا از خلاب خلاصی ده تا غرق نشوم و ازنفرت کنندگانم و از ژرفیهای آب رستگار شوم.

from sinking down in the mire. Lift me out of the deep deep waters,

۱۵ 15 مگذار که سیلان آب مرا بپوشاند و ژرفی مراببلعد و هاویه دهان خود را بر من ببندد.

that the rushing flood may not drown me, that the deep may not swallow me up, nor the pit close her mouth upon me.

۱۶ 16 ‌ای خداوند مرا مستجاب فرما زیرا رحمت تونیکوست. به کثرت رحمانیتت بر من توجه نما.

Answer me, Lord, in your gracious kindness, turn to me in your great compassion.

۱۷ 17 و روی خود را از بنده ات مپوشان زیرا در تنگی هستم مرا بزودی مستجاب فرما.

Hide not your face from your servant, for I am in trouble; O answer me speedily.

۱۸ 18 به‌جانم نزدیک شده، آن را رستگار ساز. به‌سبب دشمنانم مرا فدیه ده.

Draw near to me, redeem me; because of my enemies, ransom me.

۱۹ 19 تو عار و خجالت و رسوایی مرا می‌دانی وجمیع خصمانم پیش نظر تواند.

You know how I am insulted; in your sight are all my foes.

۲۰ 20 عار، دل مراشکسته است و به شدت بیمار شده‌ام. انتظارمشفقی کشیدم، ولی نبود و برای تسلی دهندگان، اما نیافتم.

Insult has broken my heart, past cure are my shame and confusion. For pity I looked – there was none! And for comforters, but I found none.

۲۱ 21 مرا برای خوراک زردآب دادند وچون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند.

Poison they gave me for food, and to slake my thirst they gave vinegar.

۲۲ 22 پس مائده ایشان پیش روی ایشان تله باد و چون مطمئن هستند دامی باشد.

May their table, outspread, be a trap to them, and their peace-offerings be a snare.

۲۳ 23 چشمان ایشان تارگردد تا نبینند. و کمرهای ایشان را دائم لرزان گردان.

May their eyes be darkened and blind, make them shake without ceasing.

۲۴ 24 خشم خود را بر ایشان بریز و سورت غضب تو ایشان را دریابد.

Pour your indignation upon them, let your burning wrath overtake them.

۲۵ 25 خانه های ایشان مخروبه گردد و در خیمه های ایشان هیچ‌کس ساکن نشود.

May their camp be a desolation, in their tents be there none to live.

۲۶ 26 زیرا برکسی‌که تو زده‌ای جفامی کنند و دردهای کوفتگان تو را اعلان می نمایند.

For those whom you struck, they persecute, and those whom you wounded, they pain yet more.

۲۷ 27 گناه بر گناه ایشان مزید کن و درعدالت تو داخل نشوند.

Charge them with sin upon sin, may they not be acquitted by you.

۲۸ 28 از دفتر حیات محوشوند و با صالحین مرقوم نگردند.

From the book of life be they blotted, may their names not be written with the righteous.

۲۹ 29 و اما من، مسکین و دردمند هستم. پس‌ای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد.

Lift me, O God, by your help above my pain and misery.

۳۰ 30 و نام خدا رابا سرود تسبیح خواهم خواند و او را با حمدتعظیم خواهم نمود.

Then will I praise God in song and magnify him with thanksgiving,

۳۱ 31 و این پسندیده خداخواهد بود، زیاده از گاو و گوساله‌ای که شاخها وسمها دارد.

which shall please the Lord better than ox, or than bullock with horns and hoofs.

۳۲ 32 حلیمان این را دیده، شادمان شوند، و‌ای طالبان خدا دل شما زنده گردد،

The oppressed shall rejoice at the sight. You who seek after God, let your heart revive.

۳۳ 33 زیرا خداوند فقیران را مستجاب می‌کند واسیران خود را حقیر نمی شمارد.

For the Lord listens to the poor, he does not despise his prisoners.

۳۴ 34 آسمان وزمین او را تسبیح بخوانند. آبها نیز و آنچه در آنهامی جنبد.

Let the heavens and the earth sing his praises, the seas, and all creatures that move in them.

۳۵ 35 زیرا خدا صهیون را نجات خواهدداد و شهرهای یهودا را بنا خواهد نمود تا در آنجاسکونت نمایند و آن را متصرف گردند.

For God will bring help to Zion, and build up the cities of Judah, his people shall live there in possession.

۳۶ 36 وذریت بندگانش وارث آن خواهند شد و آنانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهندگردید.

His servants’ children shall have it for heritage, and those who love him shall live therein.