مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

[A Song of Ascents.] Out of the depths I have cried to you, Jehovah.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Jehovah, hear my voice. Let your ears be attentive to the voice of my petitions.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

If you, JAH, kept a record of sins, Jehovah, who could stand?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

But there is forgiveness with you, so that you may be revered.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

I wait for Jehovah. My soul waits. I hope in his word.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

My soul longs for Jehovah more than watchmen long for the morning; more than watchmen for the morning.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Israel, hope in Jehovah, for with Jehovah there is loving kindness. With him is abundant redemption.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

He will redeem Israel from all their sins.