Markuj 15
1 MADAN jankonai jamero lapalap akan, ianaki jaumaj akan, o jaunkawewe kan, o pil jaunkapun karoj kapunada ap jaliedi Iejuj, ap wawei panalan Pilatuj.
Wczesnym rankiem naczelni kapłani, naradziwszy się razem ze starszymi, uczonymi w Piśmie i całą Radą, związali Jezusa, odprowadzili go i wydali Piłatowi.
2 Pilatuj ap idok re a: Komui Nanmarki en Juj akan? A kotin japen majani on i: Komui me majani.
A Piłat zapytał go: Czy ty jesteś królem Żydów? On mu odpowiedział: Ty [sam to] mówisz.
3 Jamero lapalap akan karauneki i me toto.
I oskarżali go naczelni kapłani o wiele rzeczy, ale on nic nie odpowiedział.
4 Pilatuj ap pil idok re a majani: Komui jota japen? Kom majani, me re kinakine on komui me toto.
Wtedy Piłat znowu go zapytał: Nic nie odpowiadasz? Zobacz, jak wiele zeznają przeciwko tobie.
5 Iejuj pil jota kotin japen Pilatuj ap ponepone kida.
Jezus jednak nic nie odpowiedział, tak że Piłat się dziwił.
6 Ari, ni kamadip o a kin lapwa on ir me jenjal amen, me re mauki.
Na święto miał on zwyczaj wypuszczać im jednego więźnia, o którego prosili.
7 Ol amen, ad a Parapaj, me ian janjal ren me ian i kamela aramaj ni ar kauadar moron eu.
A był [jeden], zwany Barabaszem, więziony wraz z buntownikami, którzy podczas rozruchów popełnili zabójstwo.
8 Pokon ap moronada, nidi nideki, en wiai on irail, me a kin wiai on irail maj.
I tłum zaczął wołać i prosić, [żeby zrobił] to, co zawsze dla nich robił.
9 Pilatuj ap japen irail majani: Komail men, i en lapwadaa komail Nanmarki en Juj akan?
Lecz Piłat im odpowiedział: Chcecie, abym wam wypuścił króla Żydów?
10 Pwe a aja, me jamero lapalap akan wakido i ar peirin.
Wiedział bowiem, że naczelni kapłani wydali go z zawiści.
11 A jamero lapalap akan kapururada pokon o, pwe en mauki lapwa on irail Parapaj.
Ale naczelni kapłani podburzyli tłum, żeby raczej wypuścił im Barabasza.
12 Pilatuj ap japen pil majani on irail: Da me komail mauki i en wiai on me komail kaadaneki Nanmarki en Juj akan?
A Piłat znowu im odpowiedział: Cóż więc chcecie, abym uczynił [z tym], którego nazywacie królem Żydów?
13 Irail ap wer laudeda: Kalopuela i!
A oni znowu zawołali: Ukrzyżuj go!
14 Pilatuj ap majani on irail: Pwe jued da, me a wiadar? Re ap kalaudela ar wer: Kalopuela i!
Wtedy Piłat zapytał: Cóż on złego uczynił? Lecz oni jeszcze głośniej wołali: Ukrzyżuj go!
15 Ari, Pilatuj men kainjenemaui aramaj oko, ap lapwa don irail Parapaj, ap kida lejuj murin a woki, pwen kalopuela.
Piłat więc, chcąc zadowolić tłum, wypuścił im Barabasza, a Jezusa ubiczował i wydał im na ukrzyżowanie.
16 Jaunpei ko ap kalualan i nan pera eu me ad a pretorium. Re ap eker pena ar pwin.
Żołnierze wprowadzili go do sali, czyli do ratusza, i zwołali cały oddział.
17 Re ap kalikauwie kida i purpur o pidada al en tek, ap lanelanie kida.
Potem ubrali go w purpurę, a uplótłszy koronę z cierni, włożyli mu na [głowę].
18 Ap tapi on kepwene: Ion Nanmarki en Juj akan!
I zaczęli go pozdrawiać: Witaj, królu Żydów!
19 Re ap wokieki tapwi alek, o kondipe i, ap kelepuki, poridi jan.
Bili go trzciną po głowie i pluli na niego, a upadając na kolana, oddawali mu pokłon.
20 A lao nek ar kapailok, re ap ki jan i purpur, ap kapur on udan japwilim a likau, kaluaieila, pwe ren kalopuela i.
A gdy go wyszydzili, zdjęli z niego purpurę, ubrali go w [jego] własne szaty i wyprowadzili na ukrzyżowanie.
21 Re ap iton on Jimon, men Kirene amen, me jam en Alek jander o Rupuj, me dauli irail ni a kodo jan nan jap, pwen wada a lopu.
I przymusili przechodzącego obok niejakiego Szymona z Cyreny, który szedł z pola, ojca Aleksandra i Rufusa, aby niósł jego krzyż.
22 Re ap walan i Kolkata. let wewe: Waja en pontal en mon.
I przyprowadzili go na miejsce [zwane] Golgotą, co się tłumaczy: Miejsce Czaszki.
23 Re ap ki on i, en kakere wain dol mir. Ari, a jota kotin urak.
Dawali mu do picia wino z mirrą, ale go nie przyjął.
24 Ni arail kalopuedar i, re ap ter pajan japwilim a likau ko. Re ap kadoropwe, da me amen amen pan aneki.
A gdy go ukrzyżowali, rozdzielili jego szaty, rzucając o nie losy, [by rozstrzygnąć], co kto ma wziąć.
25 Ari, ni auer kajilu, me re kalopuela i.
A była godzina trzecia, gdy go ukrzyżowali.
26 O intin en poa me a pukoki due met: Nanmarki en Juj akan.
Był też napis z podaniem jego winy: Król Żydów.
27 Lolap en pirap riamen ian i kalopuela; amen pali maun i, amen pali main i.
I ukrzyżowali z nim dwóch bandytów, jednego po prawej, a drugiego po jego lewej stronie.
28 Iei me kijin likau pun kila, me inda: A wadawad on ren me dipan.
Tak wypełniło się Pismo, które mówi: Zaliczono go w poczet złoczyńców.
29 Ir me kin dauli, kin lalaue, duedualok inda: Ei, koe me pan kawela im en kaudok, ap id kaua kida ran jilu.
A ci, którzy przechodzili obok, bluźnili mu, kiwając głowami i mówiąc: Ej! Ty, który burzysz świątynię i w trzy dni [ją] odbudowujesz;
30 Pein dore uk ala, o kodido jan nin lopu en!
Ratuj samego siebie i zejdź z krzyża!
31 Jamero lapalap akan pil dueta, kapailoke, inda nan pun ar ian jaunkawewe kan: A dorelar akai, a pein i a jota kak on.
Podobnie naczelni kapłani wraz z uczonymi w Piśmie, naśmiewając się, mówili między sobą: Innych ratował, a samego siebie uratować nie może.
32 Krijtuj Nanmarki en Ijrael, kodido jan nin lopu en, pwe je en kilan o pojon. O ira, me ian i lopu la ko, pil lalaue.
Niech Chrystus, król Izraela, zejdzie teraz z krzyża, żebyśmy ujrzeli i uwierzyli. Urągali mu także ci, którzy byli z nim ukrzyżowani.
33 Ari, auer kawonu lel, rotorot ap kipadi jap lao lel auer kaduau.
A gdy była szósta godzina, ciemność ogarnęła całą ziemię aż do godziny dziewiątej.
34 Ni auer kaduau lejuj ap kotin weriwer laudeda majani: Eloi, Eloi, lama japaktani! let wewe: Ai Kot, ai Kot! Da me re kotin kajekin ia la!
O godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eloi, Eloi, lama sabachthani? – co się tłumaczy: Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś?
35 Akai me u impa, ni arail ron inda: Kilan, a ekeker Eliaj.
A niektórzy ze stojących tam [ludzi], usłyszawszy to, mówili: Woła Eliasza.
36 Amen ap tanala, ale lim en pinika eu, ki on ni alek apot, ap kida on en kakere, ap inda: Udi maj! Kitail kilan, ma Eliaj pan kodo en kidi jan.
Wtedy ktoś podbiegł, napełnił gąbkę octem i włożywszy na trzcinę, dał mu pić, mówiąc: Przestańcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby go zdjąć.
37 lejuj ap kotin weriwer laudeda kadarala Nen e.
A Jezus zawołał donośnym głosem i oddał ducha.
38 Pera likau nan im en kaudok ap dei pajan, janeda pali poa lei pa.
I rozerwała się na pół zasłona świątyni, od góry aż do dołu.
39 O ni en jenturion o, me u jaledon, a kilan a wer laudeda due mo, ap kadarala Nen e, a ap inda: Nan melel Japwilim en Kot aramaj men et.
A setnik, który stał naprzeciw, widząc, że tak wołając, oddał ducha, powiedział: Ten człowiek prawdziwie był Synem Bożym.
40 Li akai pil mimi waja doo, kilekilanedo; Maria men Magdala, me mi nan pun ar, o pil Maria, in en Iakopuj, me tik, o en Iojej, o Jalome.
Były [tam] też kobiety, które przypatrywały się z daleka, a wśród nich Maria Magdalena i Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, oraz Salome.
41 Me pil kin idauen papa i maj o, ni a kotikot Kalilaa; o pil me toto, me ian i kotida don Ierujalem.
One to, gdy jeszcze był w Galilei, chodziły za nim i usługiwały mu. [Było] też wiele innych, które wraz z nim przyszły do Jerozolimy.
42 Ari, ni a jautik penaer, pweki kaonop iei ran mon japat.
A ponieważ był [dzień] przygotowania, który jest przed szabatem, i nastał już wieczór;
43 lojep, men Arimatia amen, ap kodo, me jaunkapun ijou amen, me kin pil auiaui wein Kot, me jo majak koti don Pilatuj, poeki kalep en Iejuj.
Przyszedł Józef z Arymatei, ważny członek Rady, który sam też oczekiwał królestwa Bożego, śmiało wszedł do Piłata i poprosił o ciało Jezusa.
44 Pilatuj ap puriamuiki, me a matalar, ap molipe don i jenturion o, ap kainoma re a, ma a matalar warai.
A Piłat zdziwił się, że już nie żyje, i zawoławszy setnika, zapytał go, czy dawno umarł.
45 A lao mani jan ren jenturion o, a ap ki on kalep a ren lojep.
I upewniony przez setnika, wydał ciało Józefowi.
46 A ap netiada likau linen mau, ap lapwadi i, kidimeki pena likau o, nekidedi i nan joujou eu, me weiweida nan paip, ap kadapuri on takai eu ni au en joujou o.
Ten kupił płótno, zdjął go, owinął płótnem i złożył w grobowcu, który był wykuty w skale, a przed wejście do grobowca zatoczył kamień.
47 O Maria men Magdala o Maria in en Iojej kilan waja, re nekidedi i.
A Maria Magdalena i Maria, [matka] Józefa, patrzyły, gdzie go złożono.
