Hioba 14

1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.

2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.

3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?

4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!

5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.

6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.

7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.

8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,

9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.

10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.

11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi

12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.

13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)

Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)

14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.

15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.

16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.

17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.

18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,

19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.

20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.

21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.

22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».