Hioba 15

1 A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:

Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:

2 Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?

Numquid sapiens respondebit quasi ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum?

3 Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?

Arguis verbis eum, qui non est æqualis tibi, et loqueris quod tibi non expedit.

4 Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.

Quantum in te est evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo.

5 Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,

Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.

6 Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.

Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi.

7 Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?

Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus?

8 Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?

Numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit eius sapientia?

9 Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?

Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus?

10 I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.

Et senes, et antiqui sunt in nobis multo vetustiores quam patres tui.

11 I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?

Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent.

12 Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?

Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans, attonitos habes oculos?

13 Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?

Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo huiuscemodi sermones?

14 Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?

Quid est homo, ut immaculatus sit, et ut iustus appareat natus de muliere?

15 Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.

Ecce inter sanctos eius nemo immutabilis, et cæli non sunt mundi in conspectu eius.

16 Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.

Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem?

17 Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,

Ostendam tibi, audi me: quod vidi narrabo tibi.

18 Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;

Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos.

19 Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.

Quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.

20 Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.

Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis eius.

21 Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.

Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.

22 Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.

Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.

23 Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.

Cum se moverit ad quærendum panem, novit quod paratus sit in manu eius tenebrarum dies.

24 Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.

Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem, qui præparatur ad prælium.

25 Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.

Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.

26 Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.

Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.

27 Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.

Operuit faciem eius crassitudo, et de lateribus eius arvina dependet.

28 I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.

Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quæ in tumulos sunt redactæ.

29 Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.

Non ditabitur, nec perseverabit substantia eius, nec mittet in terra radicem suam.

30 Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.

Non recedet de tenebris: ramos eius arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui.

31 Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.

Non credet frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit.

32 Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.

Antequam dies eius impleantur, peribit: et manus eius arescent.

33 Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.

Lædetur quasi vinea in primo flore botrus eius, et quasi oliva proiiciens florem suum.

34 Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.

Congregatio enim hypocritæ sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum, qui munera libenter accipiunt.

35 Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.

Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus eius præparat dolos.