Hioba 29

1 Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Et Job continuant, reprit son discours sentencieux, et dit:

2 Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Oh! qui me ferait être comme j'étais autrefois, comme j'étais en ces jours où Dieu me gardait.

3 Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Quand il faisait luire sa lampe sur ma tête, et quand je marchais parmi les ténèbres, [éclairé] par sa lumière.

4 Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

Comme j'étais aux jours de mon automne, lorsque le secret de Dieu était dans ma tente.

5 Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

Quand le Tout-puissant était encore avec moi, et mes gens autour de moi.

6 Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Quand je lavais mes pas dans le beurre, et que des ruisseaux d'huile découlaient pour moi du rocher.

7 Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Quand je sortais vers la porte passant par la ville, et que je me faisais préparer un siège dans la place,

8 Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Les jeunes gens me voyant se cachaient, les vieillards se levaient, et se tenaient debout.

9 Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Les principaux s'abstenaient de parler, et mettaient la main sur leur bouche.

10 Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Les Conducteurs retenaient leur voix, et leur langue était attachée à leur palais.

11 Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

L'oreille qui m'entendait, disait que j'étais bienheureux, et l'œil qui me voyait, déposait en ma faveur.

12 Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Car je délivrais l'affligé qui criait, et l'orphelin qui n'avait personne pour le secourir.

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

La bénédiction de celui qui s'en allait périr, venait sur moi, et je faisais que le cœur de la veuve chantait de joie.

14 W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

J'étais revêtu de la justice, elle me servait de vêtement, et mon équité m'était comme un manteau, et [comme] une tiare.

15 Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Je servais d'œil à l'aveugle, et de pieds au boiteux.

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

J'étais le père des pauvres, et je m'informais diligemment de la cause qui ne m'était point connue.

17 I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Je cassais les grosses dents de l'injuste, et je lui arrachais la proie d'entre ses dents.

18 Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

C'est pourquoi je disais: Je mourrai dans mon lit, et je multiplierai mes jours comme les grains de sable.

19 Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Ma racine était ouverte aux eaux, et la rosée demeurait toute la nuit sur mes branches.

20 Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Ma gloire se renouvelait en moi, et mon arc était renforcé en ma main.

21 Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

On m'écoutait, et on attendait [que j'eusse parlé]; et lorsque j'avais dit mon avis, on se tenait dans le silence.

22 Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Ils ne répliquaient rien après ce que je disais, et ma parole se répandait sur eux [comme une rosée].

23 Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Ils m'attendaient comme on attend la pluie; ils ouvraient leur bouche, comme après la pluie de la dernière saison.

24 Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Riais-je avec eux? ils ne le croyaient point; et ils ne faisaient point disparaître la sérénité de mon visage.

25 Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

Voulais-je aller avec eux? j'étais assis au haut bout, j'étais entr'eux comme un Roi dans son armée, et comme un homme qui console les affligés.