Hioba 36

1 Do tego przydał Elihu, i rzekł:

Elihu mówił jeszcze:

2 Poczekaj mię maluczko, a ukażęć; bo jeszcze mam, cobym za Bogiem mówił.

Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.

3 Zacznę umiejętność moję z daleka, a Stworzycielowi memu przywłaszczę sprawiedliwość.

Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.

4 Boć zaprawdę bez kłamstwa będą mowy moje, a mąż doskonały w umiejętności jest przed tobą.

Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.

5 Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.

Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.

6 Nie żywi niepobożnego, a u sądu ubogim dopomaga.

Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.

7 Nie odwraca od sprawiedliwego oczów swoich; ale z królmi na stolicy sadza ich na wieki, i bywają wywyższeni.

Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.

8 A jeźliby byli okowani w pęta, albo uwikłani powrozami utrapienia:

A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;

9 Tedy przez to im oznajmuje sprawy ich, i przestępstwa ich, że się zmocniły;

Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.

10 I otwiera im ucho, aby przyjęli karanie, a mówi, aby się nawrócili od nieprawości.

Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.

11 Jeźli będą posłuszni, a będą mu służyć, dokończą dni swoich w dobrem, a lat swych w rozkoszach.

Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.

12 Ale jeźli nie usłuchają, od miecza zejdą, a pomrą bez umiejętności.

Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.

13 Bo ludzie obłudnego serca obalają na się gniew, a nie wołają, kiedy ich wiąże.

Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.

14 Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nierządnikami.

Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.

15 Wyrwie utrapionego z utrapienia jego, a otworzy w uciśnieniu ucho jego.

Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.

16 Takby i ciebie wyrwał z miejsca ciasnego na przestronne, gdzie niemasz ucisku, a spokojny stół twój byłby pełen tłustości.

Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.

17 Aleś ty sąd niepobożnego zasłużył, przetoż prawo i sąd będą cię trzymać.

Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.

18 Zaisteć gniew Boży jest nad tobą; patrzże, aby cię nie poraził plagą wielką, tak, żeby cię nie wybawił żaden okup.

Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.

19 Izali sobie będzie ważył bogactwa twoje? Zaiste ani złota, ani jakiejkolwiek siły, albo potęgi twojej.

Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.

20 Nie kwapże się tedy ku nocy, w którą zstępują narody na miejsca swoje.

Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.

21 Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.

Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.

22 Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?

Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?

23 Któż mu wymierzył drogę jego? albo kto mu rzecze: Uczyniłeś nieprawość?

Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?

24 Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.

Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.

25 Wszyscy ludzie widzą ją, a człowiek przypatruje się jej z daleka.

Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.

26 Oto Bóg jest wielki, a poznać go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może.

Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.

27 Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,

On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;

28 Który spuszczają obłoki, a spuszczają na wiele ludzi.

Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.

29 (Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.

(A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?

30 Jako rozciąga nad nim światłość swoję, a głębokości morskie okrywa?

Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.

31 Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.

Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.

32 Obłokami nakrywa światłość, i rozkazuje jej ukrywać się za obłok następujący.)

Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).

33 Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca.

Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.