Hioba 6
1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:
Hiob antwortete und sprach:
2 O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
Wenn man doch meinen Unmut wöge und mein Leiden zugleich in die Waage legte!
3 Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
Denn nun ist es schwerer als Sand am Meer; darum gehen meine Worte irre.
4 Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
Denn die Pfeile des Allmächtigen stecken in mir: derselben Gift muß mein Geist trinken, und die Schrecknisse Gottes sind auf mich gerichtet.
5 Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
Das Wild schreit nicht, wenn es Gras hat; der Ochse blökt nicht, wenn er sein Futter hat.
6 Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
Kann man auch essen, was ungesalzen ist? Oder wer mag kosten das Weiße um den Dotter?
7 Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
Was meine Seele widerte anzurühren, das ist meine Speise, mir zum Ekel.
8 Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
O, daß meine Bitte geschähe und Gott gäbe mir, was ich hoffe!
9 Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
Daß Gott anfinge und zerschlüge mich und ließe seine Hand gehen und zerscheiterte mich!
10 Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
So hätte ich nun Trost, und wollte bitten in meiner Krankheit, daß er nur nicht schonte, habe ich doch nicht verleugnet die Reden des Heiligen.
11 Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
Was ist meine Kraft, daß ich möge beharren? und welches ist mein Ende, daß meine Seele geduldig sein sollte?
12 Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
Ist doch meine Kraft nicht steinern und mein Fleisch nicht ehern.
13 Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
Habe ich doch nirgend Hilfe, und mein Vermögen ist dahin.
14 Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
Wer Barmherzigkeit seinem Nächsten verweigert, der verläßt des Allmächtigen Furcht.
15 Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
Meine Brüder trügen wie ein Bach, wie Wasserströme, die vergehen,
16 Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
die trübe sind vom Eis, in die der Schnee sich birgt:
17 Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
zur Zeit, wenn sie die Hitze drückt, versiegen sie; wenn es heiß wird, vergehen sie von ihrer Stätte.
18 Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
Die Reisezüge gehen ab vom Wege, sie treten aufs Ungebahnte und kommen um;
19 Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
die Reisezüge von Thema blicken ihnen nach, die Karawanen von Saba hofften auf sie:
20 Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
aber sie wurden zu Schanden über ihrer Hoffnung und mußten sich schämen, als sie dahin kamen.
21 Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
So seid ihr jetzt ein Nichts geworden, und weil ihr Jammer sehet, fürchtet ihr euch.
22 Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
Habe ich auch gesagt: Bringet her von eurem Vermögen und schenkt mir
23 I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
und errettet mich aus der Hand des Feindes und erlöst mich von der Hand der Gewalttätigen?
24 Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
Lehret mich, so will ich schweigen; und was ich nicht weiß, darin unterweist mich.
25 O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
Warum tadelt ihr rechte Rede? Wer ist unter euch, der sie strafen könnte?
26 Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
Gedenket ihr, Worte zu strafen? Aber eines Verzweifelten Rede ist für den Wind.
27 I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
Ihr fielet wohl über einen armen Waisen her und grübet eurem Nachbarn Gruben.
28 Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
Doch weil ihr habt angehoben, sehet auf mich, ob ich vor euch mit Lügen bestehen werde.
29 Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
Antwortet, was recht ist; meine Antwort wird noch recht bleiben.
30 A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
Ist denn auf meiner Zunge Unrecht, oder sollte mein Gaumen Böses nicht merken?
