Hioba 7

1 Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

הלא-צבא לאנוש על- (עלי-) ארץ וכימי שכיר ימיו

2 Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:

כעבד ישאף-צל וכשכיר יקוה פעלו

3 Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

כן הנחלתי לי ירחי-שוא ולילות עמל מנו-לי

4 Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

אם-שכבתי-- ואמרתי מתי אקום ומדד-ערב ושבעתי נדדים עדי-נשף

5 Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

לבש בשרי רמה וגיש (וגוש) עפר עורי רגע וימאס

6 Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

ימי קלו מני-ארג ויכלו באפס תקוה

7 Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

זכר כי-רוח חיי לא-תשוב עיני לראות טוב

8 Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

לא-תשורני עין ראי עיניך בי ואינני

9 Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie; (Sheol h7585)

כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה (Sheol h7585)

10 Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

לא-ישוב עוד לביתו ולא-יכירנו עוד מקמו

11 Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.

גם-אני לא אחשך-פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי

12 Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

הים-אני אם-תנין כי-תשים עלי משמר

13 Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

כי-אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי

14 Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני

15 A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי

16 Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

מאסתי לא-לעלם אחיה חדל ממני כי-הבל ימי

17 Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

מה-אנוש כי תגדלנו וכי-תשית אליו לבך

18 A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?

ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו

19 Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

כמה לא-תשעה ממני לא-תרפני עד-בלעי רקי

20 Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

חטאתי מה אפעל לך-- נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא

21 Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.

ומה לא-תשא פשעי-- ותעביר את-עוני כי-עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני