Przysłów 21

1 Serce królewskie jest w ręce Pańskiej jako potoki wód; kędy chce, nakłoni je.

Serce króla [jest] w ręku PANA [jak] potoki wód; kieruje je, dokąd chce.

2 Wszelka droga człowieka prosta jest przed oczyma jego; ale Pan, jest który serca waży.

Wszelka droga człowieka jest słuszna w jego oczach, ale PAN waży serca.

3 Czynić sprawiedliwość i sąd, bardziej się Panu podoba, niżeli ofiara.

Czynienie sprawiedliwości i sądu bardziej się podobają PANU niż ofiara.

4 Wyniosłość oczu i nadętość serca, i oranie niepobożnych są grzechem.

Wyniosłe oczy, pyszne serce [i] praca niegodziwych są grzechem.

5 Myśli pracowitego pewne dostatki przynoszą; ale każdego skwapliwego przynoszą pewną nędzę.

Myśli pracowitego [przynoszą] pewny dostatek, a [myśli] każdego spieszącego się – niedostatek.

6 Zebrane skarby językiem kłamliwym są marnością pomijającą tych, którzy szukają śmierci.

Gromadzenie skarbów kłamliwym językiem jest przemijającą marnością tych, którzy szukają śmierci.

7 Drapiestwo niezbożnych potrwoży ich; bo nie chcieli czynić to, co było sprawiedliwego.

Grabież niegodziwych zniszczy ich, bo nie chcą czynić tego, co sprawiedliwe.

8 Mąż, którego droga przewrotna, obcym jest; ale sprawa czystego jest prosta.

Droga człowieka jest przewrotna i obca, ale dzieło czystego jest prawe.

9 Lepiej jest mieszkać w kącie pod dachem, niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym.

Lepiej mieszkać w kącie dachu niż z kłótliwą żoną w przestronnym domu.

10 Dusza niezbożnego pragnie złego, a przyjaciel jego nie bywa wdzięczny w oczach jego.

Dusza niegodziwego pragnie zła, a jego bliźni nie znajduje łaski w jego oczach.

11 Gdy karzą naśmiewcę, prostak mędrszym bywa; a gdy roztropnie postępują z mądrym, przyjmuje naukę.

Gdy się karze szydercę, prosty mądrzeje, a gdy uczą mądrego, przyjmuje wiedzę.

12 Bóg daje przestrogę sprawiedliwemu na domie niezbożnika, który podwraca niezbożnych dla złości ich.

Sprawiedliwy zważa na dom niegodziwego, ale [Bóg] powala niegodziwych za [ich] nieprawość.

13 Kto zatula ucho swe na wołanie ubogiego, i on sam będzie wołał, a nie będzie wysłuchany.

Kto zatyka swe ucho na wołanie ubogiego, ten sam będzie wołał, a nie zostanie wysłuchany.

14 Dar potajemnie dany uśmierza zapalczywość, i upominek w zanadrza włożony gniew wielki uspokaja.

[Potajemny] dar łagodzi zapalczywość i upominek w zanadrzu uspokaja wielki gniew.

15 Radość się mnoży sprawiedliwemu, gdy się sąd odprawuje; ale strach tym, którzy czynią nieprawość.

Radością jest dla sprawiedliwego czynić sąd, a na czyniących nieprawość przyjdzie zniszczenie.

16 Człowiek błądzący z drogi mądrości w zebraniu umarłych odpoczywać będzie.

Człowiek, który zbacza z drogi mądrości, odpocznie w zgromadzeniu umarłych.

17 Mąż, który dobrą myśl miłuje, staje się ubogim; a kto miłuje wino i olejki, nie zbogaci się.

Kto kocha zabawę, zubożeje, a kto kocha wino i olejek, nie wzbogaci się.

18 Niezbożnik będzie okupem za sprawiedliwego, a za uprzejmych przewrotnik.

Niegodziwy [będzie] okupem za sprawiedliwego, a przewrotny – za prawych.

19 Lepiej mieszkać w ziemi pustej, niż z żoną swarliwą i gniewliwą.

Lepiej mieszkać na pustyni niż z kłótliwą i gniewliwą żoną.

20 Skarb pożądany i olej są w przybytku mądrego; ale głupi człowiek pożera go.

Pożądany skarb i olej [są] w mieszkaniu mądrego, ale głupiec je trwoni.

21 Kto naśladuje sprawiedliwości i miłosierdzia, znajduje żywot, sprawiedliwość i sławę.

Kto podąża za sprawiedliwością i miłosierdziem, znajduje życie, sprawiedliwość i chwałę.

22 Mądry ubiega miasto mocarzy, a burzy potęgę ufności ich.

Mądry wdziera się do miasta mocarzy i burzy potęgę ich ufności.

23 Kto strzeże ust swoich i języka swego, strzeże od ucisków duszy swojej.

Kto strzeże swoich ust i języka, strzeże swojej duszy przed utrapieniem.

24 Hardego i pysznego imię jest naśmiewca, który wszysko poniewoli i z pychą czyni.

Hardy i pyszny szyderca – oto imię tego, kto działa w pysznym gniewie.

25 Leniwego żądość zabija; bo ręce jego robić nie chcą.

Pragnienie leniwego zabija [go], bo jego ręce nie chcą pracować.

26 Każdego dnia pała pożądliwością; ale sprawiedliwy udziela, a nie szczędzi.

Przez cały dzień pożąda on zachłannie, a sprawiedliwy daje i nie szczędzi.

27 Ofiara niepobożnych jest obrzydliwością, a dopieroż gdyby ją w grzechu ofiarował.

Ofiara niegodziwych budzi odrazę, a cóż dopiero, gdy ją w niegodziwości ofiarują.

28 Świadek fałszywy zaginie; ale mąż dobry to, co słyszy, statecznie mówić będzie.

Fałszywy świadek zginie, lecz kto słucha, będzie mówił nieustannie.

29 Mąż niezbożny zatwardza twarz swoję; ale uprzejmy sam sprawuje drogę swoję.

Niegodziwy ma upór na twarzy, ale prawy wytycza swoją drogę.

30 Niemasz mądrości, ani rozumu, ani rady przeciwko Panu.

Nie ma mądrości ani rozumu, ani rady przeciwko PANU.

31 Konia gotują na dzień bitwy; ale od Pana jest wybawienie.

Konia przygotowują na dzień bitwy, ale wybawienie zależy od PANA.