Przysłów 29

1 Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.

Èovjek koji po karanju ostaje tvrdoglav, ujedanput æe propasti, da neæe biti lijeka.

2 Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.

Kad se umnožavaju pravednici, veseli se narod; a kad vlada bezbožnik, uzdiše narod.

3 Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.

Ko ljubi mudrost, veseli oca svojega; a ko se druži s kurvama, rasipa svoje dobro.

4 Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.

Car pravdom podiže zemlju; a ko uzima mito, satire je.

5 Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.

Ko laska prijatelju svojemu, razapinje mrežu nogama njegovijem.

6 Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.

U grijehu je zla èovjeka zamka, a pravednik pjeva i veseli se.

7 Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.

Pravednik razumije parbu nevoljnijeh, a bezbožnik ne mari da zna.

8 Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.

Potsmjevaèi raspaljuju grad, a mudri utišavaju gnjev.

9 Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.

Mudar èovjek kad se pre s ludijem, ili se srdio ili smijao, nema mira.

10 Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.

Krvopije mrze na bezazlenoga, a pravi se brinu za dušu njegovu.

11 Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.

Sav gnjev svoj izliva bezumnik, a mudri ustavlja ga natrag.

12 Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.

Koji knez sluša lažne rijeèi, sve su mu sluge bezbožne.

13 Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.

Siromah i koji daje na dobit sretaju se; obojici Gospod prosvjetljuje oèi.

14 Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.

Koji car pravo sudi siromasima, njegov æe prijesto stajati dovijeka.

15 Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.

Prut i kar daju mudrost, a dijete pusto sramoti mater svoju.

16 Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.

Kad se umnožavaju bezbožnici, umnožavaju se grijesi, a pravednici æe vidjeti propast njihovu.

17 Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.

Karaj sina svojega, i smiriæe te, i uèiniæe milinu duši tvojoj.

18 Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.

Kad nema utvare, rasipa se narod; a ko drži zakon, blago njemu!

19 Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.

Rijeèima se ne popravlja sluga, jer ako i razumije, opet ne sluša.

20 Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.

Jesi li vidio èovjeka nagla u besjedi svojoj? više ima nadanja od bezumna nego od njega.

21 Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.

Ako ko mazi slugu od malena, on æe najposlije biti sin.

22 Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.

Gnjevljiv èovjek zameæe svaðu, i ko je naprasit, mnogo griješi.

23 Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.

Oholost ponižuje èovjeka, a ko je smjeran duhom, dobija slavu.

24 Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.

Ko dijeli s lupežem, mrzi na svoju dušu, èuje prokletstvo i ne prokazuje.

25 Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.

Strašiv èovjek meæe sebi zamku; a ko se u Gospoda uzda, biæe u visokom zaklonu.

26 Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.

Mnogi traže lice vladaoèevo, ali je od Gospoda sud svakome.

27 Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.

Pravednima je mrzak nepravednik, a bezbožniku je mrzak ko pravo hodi.