Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Hvorfor fnyse Hedningerne, og grunde Folkene paa Forfængelighed?

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

Jordens Konger rejse sig, og Fyrsterne raadslaa tilsammen imod Herren og imod hans salvede:

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

„Lader os sønderrive deres Baand og kaste deres Reb af os!‟

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

Han, som bor i Himlene, ler; Herren spotter dem.

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Da skal han tale til dem i sin Vrede og forfærde dem i sin Harme:

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

„Jeg har dog indsat min Konge over Zion, mit hellige Bjerg.‟

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Jeg vil fortælle om et beskikket Raad; Herren sagde til mig: Du er min Søn; jeg fødte dig i Dag.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Begær af mig, saa vil jeg give dig Hedningerne til din Arv og Jordens Grænser til din Ejendom.

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

Du skal sønderslaa dem med et Jernspir, ligesom Pottemagerkar skal du sønderbryde dem.

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Og nu, I Konger, handler klogelig! lader eder undervise, I Dommere paa Jorden!

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Tjener Herren med Frygt og fryder eder med Bæven!

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Kysser Sønnen, at han ikke bliver vred, og I skulle omkomme paa Vejen; thi om et lidet vil hans Vrede optændes; salige alle de, som forlade sig paa ham!